Best Prince with Benefits (#Wattys2015 Winner)

TPBTTPW 30 : Wrong Presumption

CHAPTER 30

Enrique

I can't help but to smile--ano pa ba ang mahihiling ko kung ang lahat nasa akin na? A smile that is priceless. I stare at her habang naglalakad kami patungong dining hall while holding her right hand. She is simply gorgeous--Princess Julia, my best friend, my drug, my wife.

 "Oh ba't ganyan ka makatingin?"sambit pa niya nang nakangiti.

"Bakit bawal bang tingnan ang asawa ko? Lalo na kung alam kong mahal na mahal ako."pang-aasar ko pa. Bago pa man siya sumagot, pinisil niya ang pisngi ko na gigil na gigil. Shit. Masakit.

"Bawal!" sabay namang siniko niya ako sa tagiliran at nag-inarte akong masakit.

"Humanda ka sa akin mamaya.Yayariin kita."banta ko pa with my low, sexy, and rare voice.

She even acted as if she's afraid of my threat but then bigla niya lang ako siniko ulit sa tagiliran, at this time totoong masakit na. "Subukan mo lang!" she maliciously smiled. Iniwan niya ako.

Habang papalapit siya sa dining room. Sa tapat mismo ng gallery, Julia stepped back. Maybe, she heard what I overheard from inside the gallery.

"Wala kang kasalanan. Wala rin akong kasalanan. Wala tayong kasalanan pareho, Jake. And hindi solusyon ang pagbaba mo sa pwesto."

I'm sure si Princess Jessy yun.

"Hindi mo alam ang nararamdaman ko. Lalaki ako Jessy. Lalaki ako! I'm a piece of disappointment."

I know masama ang makinig sa private conversations pero when I stepped, natigilan ako sa sinabi ni Princess Jessy.

"Sarili mo lang ang iniisip mo, Jake. Hindi mo ba naisip na nasasaktan rin ako. Nasasaktan ako tuwing sinisisi mo ang sarili mo. Sinisisi mo ang sarili mo na hindi tayo magkaanak. Baog ka Jake! Tanggapin mo yun!"

Nakarinig ako ng isang malakas na bagsak--bagsak ng sampal.

Nagkatinginan lang kami ni Julia at that moment. "Wag na wag mong ipamukha sakin na wala akong silbi, Jessy!"tumaas ang boses ni kuya.

She choked. "Hindi ko pinapamukha sa'yo na wala kang silbi Jake kundi pinapamukha ko sa'yo na dapat mong tanggapin yun kasi nandito lang kaming pamilya mo, tanggap ka namin, ni Quen, ng hari at reyna, nandito kami para sa'yo. Please, sabihin na natin sa kanila na hindi tayo magkakaanak kesa sa umasa sila sa wala."

"No. No. Hindi dapat nila malaman 'to. Don't you ever dictate me what to do. Hindi ako baog--hindi totoo ang sinabi ng doctor na yun. Walang check-up na naganap. Period."

"Lalabas at lalabas din ang totoo Jake. Once and for all, please pakinggan mo ako."

Hindi ako mapakali sa lahat ng narinig ko. Yung akala mo, okay ang lahat sa kanila--na walang problema, na nasa kanila na ang lahat, that they have a perfect relationship. Hindi pala. Ang akala ay maling akala.

Narinig ko ang sarcastic na tawa ni kuya. Silence. Nakita ko si Julia na nakahawak ang kamay niya sa dibdib at may dumadaloy ng luha sa magkabila niyang pisngi--maybe she was shocked to everything she heard, maging ako rin.

Nakarinig ako ng tunog ng footsteps papalapit sa pinto ng gallery. "Wait. If they'll know this, makakatulong pa sila. Merong pang IVF Jake, meron pa tayong pag-asa." pautal-utal na sabi ni Princess Jessy while catching her breath.

I looked down. I felt terrible and pained. It was my weakness--that kind of situations that my family are involved.

I heard the door creaked at bigla kong hinila si Julia para magtago. Nakatago kami sa isang malaking post. Our position was like a couple making out. She leaned in the post what I'm saying and I can say na sobrang lapit ng mukha naming dalawa, ramdam ko ang paghinga niya sa pagtaas-baba ng kanyang dibdib at amoy ko ang mabango niyang hininga. It's awkward pag may nakakita. Nothing's wrong--mag-asawa kami, alam na namin ang nararamdaman ng isa't isa but in the part of the palace like this?