Agad siyang napatayo sa nadinig na announcement. His panic eat the hell of him nang makitang may mga nurse at doctor na patungo sa pwesto niya .
"W-what happen." Takot na tanong niya sa isang nurse.
"We don't know yet sir. Please calm down." Sabi nang nurse bago ito pumasok sa delivery room.
"Zero."
Napabaling siya sa nagsalita at agad na paiyak nang makita ang ate niya kasama ang mga kabarkada niya.
His sister run to him at sa bisig nito tila siya nakahanap nang kakampi. He cried the fear his feeling right now.
Oops! Ang larawang ito ay hindi sumusunod sa aming mga alituntunin sa nilalaman. Upang magpatuloy sa pag-publish, subukan itong alisin o mag-upload ng bago.
"A-ate ang mag ina ko." Mahina niyang sabi.
"Shhh they will be ok. Trust In Joey ok? And Trust god." Alo nito sa kanya.
"Sino po ang pamilya nang pasyente?"
Agad siyang napakalas sa kapatid bago lumapit sa nurse na nagtanong.
"Ako miss. Kamusta na ang mag ina ko."
"The baby is ok sir, maliban sa kulang sa buwan wala naman pong ibang kumplekasyon ang anak niyo. Kailangan lang po niyang mamalagi dito sa ospital hanggang sa payagan na siya nang doctor."
Tila nakahinga siya nang maluwag sa nadinig. Pero agad na binalot ang puso niya nang kaba nang malungkot siyang tiningnan nang nurse.
"But your wife flat lined 10 minutes after maipanganak ang anak niyo."
------------ 10 years later.
Napakuyom ang kamao niya habang nakatingala sa langit. Alas dos na nang madaling araw pero nagising siya dahil sa isang panaginip na halos di niya makalimutan.
It did happen. Joey flat lined after giving birth to their daughter, at halos ikamatay niya ang balitang yun.
Agad siyang natigilan nang may kamay na pumalibot sa bewang niya at niyakap siya mula sa likuran.
"Malamig na dito, bat gising ka pa?"
He look at the person behind her and relief flashes through his system nang makita ang mukha nang asawa.
"Napaginipan mo na naman?" Malungkot nitong tanong bago kumalas sa kanya para lang yakapin siya sa harap. "Uso mag move on Ze, buhay ako."
"J-joey."
Ngumiti ito bago siya tiningala. "Sampung taon na. Move on na ha. Di na ako mawawala sayo. Nagwagi ako sa laban."
And by her words he felt so emotional. Indeed his wife win the battle.
The moment that the nurse tell him that she flat lined ay nagkagulo ulit ang mga tao sa delivery room at mabilis siyang iniwan nang nurse.
The doctors called it a miracle dahil biglang tumibok ang puso ni Joey 3 minutes after nitong I announced na patay nang doctor.
They revived her and she need to stay in the hospital for almost a year dahil kailangan nitong magpagaling at dahil sa pagpapachemo nito.
And when the doctor announced that she is cancer free for the second time ay agad niya itong pinakasalan sa mismong ospital room nito with her pajama na pangarap nito.
And for ten years hindi siya nagkulang sa pag papasalamat sa diyos dahil sa bigay na buhay nito sa asawa at anak niya.
"I love you." Madamdaming sabi niya na ikinangiti nito. "Mahal na mahal kita Joey. At mas lalong minahal kita sa pagdaan nang panahon. Kung tatanungin ako nang diyos kung sa paanong paraan ko gusto ang magiging buhay ko. Kahit ano basta sa huli ikaw ang makasama ko."
Ang sarap titigan nang mga mata nitong masaya at punong puno nang pagmamahal Habang nakatitig sa kanya.
"Sus kung di lang ako buntis ngayon, may cowgirl ka sana sa akin." Sabi nito na ikinatawa niya bago hinaplos ang tiyan nito.
She's 8 months pregnant now to their third child. And this time lalaki na ang bunso nila.
"Ze?"
"Hmm?" He said bago ito niyakap mula sa likuran at sabay nilang tiningnan ang mga butuin sa langit.
"Thank you. Thank you for making me the happiest. Diko man naalala lahat nang nangyari sa unang pagtatagpo natin maliban dun sa cowgirl moment, eh nagpapasalamat ako na ikaw ang andun. What happen may unexpected and unplanned. But to god it was our perfect time. I love you Zero, Higit pa sa salitang mahal kita."
The End
-----------####-------- Ughh natapos din hahahaahahahah
Nakatapos na naman tayo. Hanggang sa uulitin. Mahal ko kayo. Wagas hanggang sa aking apdo.
