Sunsets and Heartbreak

Kabanata 21

Kabanata 21

"Anak, kain na tayo."

Naalimpungatan ako sa katok na naririnig ko sa labas. Tumingin ako sa orasan at mag aalas dose na pala. Bumangon ako at pinagbuksan si mama.

"Did I disturb you? Do you want to eat here? I will tell manang so she will prepare it now," mama said nervously.

I may not sure but there's a thin wall between us. Are they guilty about what happened six years ago? But I am not blaming them. If there was something not good happened, it was the moment I didn't confess my feelings to Greg. I didn't bid my goodbye to my friends and to... him. And I didn't have the guts to tell ate who I married.

But all of those things made me who I am today. I think I will not found the passion I am trying and finding through those years. And we may not contact for years but I know... and hope... that we are still connected and attached.

"Ako na lang po ang magsasabi kay manang na ipaakyat na lang ang pagkain ko, ma," sabi ko.

I should talk to them. I don't want them to feel guilty. I want to rid those feelings. I am sorry for them.

"Ako na lang ang magsasabi kay manang. Magpahinga ka na lang muna anak," nakangiti niyang sabi.

I am not used to her calling me 'anak'. I know her very well. She loves to call me Blayrie. I want her to call me that.

"Can I talk to you ma?"

"Later, ok?" She just said and went downstairs.

Pumasok na lang din muna ako sa kwarto. Iniisip na baka hindi pa ako handang kausapin ni mama. We talked, yes. Pero halos madalas lang iyon. Isang beses sa dalawang buwan? Dahil kasalanan ko. Nalibang ako sa trabaho. Nawalan ako ng oras sa tuwing bumibisita sila sa bahay.

Kumain ako pagkatapos iakyat ni manang ang pagkain. Naisip na ako na ang magbababa at magpapahangin na lang muna sa swimming pool.

Habang pababa ako, may natatanaw akong dalawang bulto na nakaupo sa sofa. Saka ko lang narealize na si kuya at si Keila iyon! Muntik ko pang mahulog ang mga pinggan sa pagmamadali kong lumapit sa kanila.

"Keilaaaa!" Sigaw ko at binaba ang pinggan sa mesa.

Nagulat pa siya na tila nahuli sa isang krimen dahil sa panlalaki ng mata. Napansin ko rin ang hawak ni kuya sa beywang niya pero hindi ako sigurado roon. Baka namamalikmata lang ako.

Walang nagbago. Maganda pa rin si Keila. Nagmature lang ang pangangatawan nito at mas lalong nadepina ang kurba ng katawan niya. Nagtatawagan naman kami pero paminsan minsan lang din iyon.

She also looked professional in her office attire. I'm jealous.

"Keila, namiss kita. Susurpresahin sana kita sa inyo e!"

"Uhh hehe, nasabi kasi ni Chevin na ngayon ang uwi mo kaya sumama ako sa kanya papunta rito," sabi niya at tumingin kay Kuya.

I smell fishy!

I hugged her and she hugged me back.

"Girls, punta lang ako sa kusina para kumuha ng makakain niyo," sabi ni kuya at tumungo na sa kusina dala ang mga pinggan ko.

"Ano 'yon ha? Kaloka ka!" Biro ko sa kanya.

"Huh?"

"Wala ng kuya kuya, Chevin na lang. Crush mo pa rin si kuya?" Tanong ko at sinundot sundot ang tagiliran ni Keila.

Sinamaan niya ako ng tingin at sumenyas na huwag maingay.

"Walang nahanap na iba? Grabe pala ang charm ni kuya sa'yo," sabi ko at humalakhak na rin.