Sunsets and Heartbreak

Kabanata 2

Kabanata 2

Wala na sila pagkababa ko sa sala. Siguro umalis na sila at pumunta sa bar para magparty. Hahanap siguro ng babae na malaki ang boobs at matambok na puwit. Boys will always be boys. Gano'n naman parati ang hanap nila. I am not innocent anymore. I'd read books. I've been reading erotic and romance books. I think it's not bad as long as you're not doing it.

Hindi ko rin naman hinuhusgahan ang aking kuya. I somewhat know what he made to this particular girl he liked. My ate told me how he effort, gave what she want and loved her. I realized na baka talagang mahal ni kuya iyong ate. It made me think na baka gumagamit lang si kuya ng babae para mawala iyong sakit na nararamdaman niya. Pero tama ba iyon? Hindi.

Madami na rin akong nakitang mga babaeng kabatch ko na umiyak dahil lang sa lalaki. Ngunit naisip ko, masyado pa yatang maaga para maramdaman nila ang pagmamahal na sinasabi nila? We're too young. It might be puppy love.

Hindi rin naman ako bitter sa mga ganyan. If I'd reach the age of eighteen and someone make me choose if I'd entertain boys or what, I rather choose reading books, watching Netflix and bonding with my friend.

Kumakain ako sa kusina nang pumasok si manang. May dala dalang pitsel at bote.

"Meron na ba sila Papa, manang?"

"Wala pa."

"Kanino po 'yan?"

"Sa kanila kuya mo. Nasa tabing swimming pool sila, nag iinoman kasama iyong bisita niya."

Akala ko umalis na sila. Masyado ata akong naging judgemental sa kanila. Pero at least hindi ko sinabi vocally!

Tinapos ko ang kinakain ko at lumabas para tignan sila roon. Wala rin naman akong assignments or gagawin kaya chichill na lang din muna ako. Hindi naman ako manggugulo. Titignan ko lang kung anong ginagawa nila roon.

Umupo ako sa tabing upuan na malapit sa kanila. Hindi na lang ako nag ingay nang hindi nila ako napansin. Nag open ako ng phone ko saka nagscroll sa twitter para tignan ang kadramahan ng mga kaklase ko. Nang medyo naboringan, inopen ko naman ang youtube para manuod ng kung anu-ano.

Hindi ko alam na malakas ang volume ng cellphone ko kaya naman napatingin sila sa akin.

"What are you doing here, Blayr?" si ate.

"Relaxing po you know."

"Don't you have any assignments or quiz tomorrow?"

Nagpigil ako ng tawa. Naalala ko kasi si mama. Naalala ko 'yong sinabi niya kay Kuya.

"Wala na ate. Tapos ko na saka wala akong quizzes tom, kaya tamang chill lang muna ako."

"Is that what you called chill, kid? Why don't you read more of your books and review them so you can ace your exams." Si kuya na sumasabat.

"Is that what you called chill, kuya? Why don't you read more of your books and review them so you can ace your exams? You're a college student kuya, you should the one implying that thought."

Inirapan ko siya at tumingin na lang sa aking cellphone.

"Whoah! You're making me goosebumps, kid. I'm just concern about your study."

"Stop it, Greg. She's doing well. Hindi niya hinahayaan ang pag aaral niya. Ayaw din naman naming nakikitang stress ang bunso namin. So, it's okay if she chills sometimes."

"You know me better, kuya Chevin." sabi ko at tumingin sa kay kuya Greg. "And thank you to your concern, I might not need it," sabi ko at ngumiti ako sa kanya ng may kasamang sarkasmo.