8

6.8K 728 30
                                    

Zawgyi

တဆစ္ဆစ္ထိုးကုိက္ေနတဲ့ေခါင္းကုိလက္ဖေနာင့္နဲ့ဖိရင္း ေ႐ွာင္က်န္႔မ်က္လံုးေတြကုိအားယူဖြင့္လိုက္တယ္။ က်ိန္းစက္ေနတဲ့မ်က္လံုးေတြကပြင့္သြားေပမဲ့ အျမင္အာ႐ုံကေတာ့မသဲကြဲ လူေလးေယာက္ေလာက္ကုိျမင္ေနရေပမဲ့ blur effect ထည့္ထားသလို မ်က္ႏွာေတြကုိမျမင္ရ။
ကမၻာႀကီးကဝါးေနေရာပဲ။

"ကုိႀကီး သက္သာလား! "

နဖူးကုိလာစမ္းတဲ့လက္အထိအေတြ့နဲ့အတူ ဝိုးတဝါးျမင္ေနရတဲ့ လူေလးေယာက္ထဲကေန ေ႐ွာင္က်န္႔ရင္းႏွီးတဲ့အသံထြက္လာတယ္။ ဒါက ရီ​ေပၚရဲ႔အသံ။

​ေ႐ွာင္က်န္႔ မ်က္လံုးကုိခဏျပန္ပိတ္ၿပီးေနာက္တစ္ႀကိမ္အားယူဖြင့္ၾကည့္လိုက္မွ မိမိကုိၾကည့္ေနတဲ့လူေတြကုိ ႐ွင္း႐ွင္းလင္းလင္းျမင္ရေတာ့တယ္။ ဒါမဲ့ က်ေနာ့္မ်က္လံုးေတြက ရီေပၚ့ကုိပဲကြက္ျကည့္ေနမိတာ ဘယ္လိုလုပ္ရပါ့။

"အင္း သက္သာပါတယ္"

ကုတင္ေပၚမွီထိုင္ရင္း မိမိေရာက္ေနတဲ့ေနရာကုိေသခ်ာစူးစမ္းၾကည့္ေသာ္လည္း ဒါကေ႐ွာင္က်န္႔နဲ႔ရင္းႏွီးခဲ့တဲ့ေနရာမဟုတ္ပါ။

"ေက်ာင္းက်န္းမာေရးဌာနကုိေခၚလာတာ ကုိႀကီးက႐ုတ္တရက္မူးလဲသြားလို႔ေလ! ဆရာဝန္ေျပာတာေတာ့ စဥ္းစားတာမ်ားသြားလို႔တဲ့"

"ေအာ္ ေက်းဇူး ညီ!"

ဒီေကာင္ေလးက ကုိႀကီးလို႔ေခၚေနလို႔သာ ညီလို႔အလိုက္သင့္ျပန္ေခၚေပးလိုက္တာ ေ႐ွာင္က်န္႔ရဲ႕နားထဲမွာေတာ့ ဒီနာမ္စားေတြကစည္းတခုျခားေနသလို။ အရင္လဲေခၚေျပာေနက်ကုိ ခုမွအထူးဆန္းခံစားေနရတာကလဲ ဘာကုိရည္ရြယ္ေနမွန္းမသိ။

ေ႐ွာင္က်န္႔တို႔စကားေျပာေနတုန္း ရီေပၚ့နားထင္နားမွာက်ေနတဲ့ဆံပင္စေတြကုိ သပ္တင္ေပးလိုက္တဲ့လက္တစ္စံု။ ေ႐ွာင္က်န္႔ရဲ႕အလိုမက်တဲ့အၾကည့္ေတြက ထိုလူစိမ္းဆီဒိုင္းခနဲ။

ခဲနက္ေရာင္suit အျပည့္အစံု ကုိ ေအာက္ခံ shirt အျဖဴနဲ႔ တြဲဖက္ဝတ္ဆင္ထားတဲ့ လူတစ္ေယာက္။ ဂုတ္အထိ႐ွည္ေနတဲ့ဆံပင္နက္ေတြနဲ႔ ထိုလူက ရီေပၚ့လိုျဖဴ ဥဥအသားအရည္မ်ိဳးမဟုတ္။ ေ႐ွာင္က်န္႔လို  အနည္းငယ္အညိဳဘက္သြားသည့္ အသားအရည္မ်ိဳးျဖစ္သည္။

Because of himWhere stories live. Discover now