ITP - 20

81 0 0
                                    




Frank and Lia were able to make it right. Does it mean that they passed all through it?


-----


ARIEL.


It has been years since this happened. Admitted, I wasn’t able to be good to people around me. I literally changed my personality. I was able to go on with my life without her. I’m used to it. It’s just that I don’t know if I was able to recover. Or kung makaka-recover pa ako.


“Ano tol?” Frank asked me and napatingin lang ako sa kanya with a tear in my eye. I have never been this exhausted and tired in my entire life. Pakiramdam ko, wala na akong energy mabuhay. Feeling ko, I messed up to the point na mas gumulo lang ang history ng buhay ko.


“Ano’ng ano? Sa totoo lang, napapagod na ako, Frank. I mean, wala na akong pinanghahawakan. I only her name but not the full name. I only have this ring na hindi ko naman kung saan nanggaling. Pre, it’s been years. For sure, she’s very happy. I know her stories back then. She has so many what if’s. Ramdam ko naman ‘yun. She has her own one that got away which is unfair to my part. Ngayong may chance na silang baguhin and history nila, for sure ako pinili nilang maging masaya sa isa’t isa.” I told him and drank a glass of tequilla.


I’m starting to lose hope na balang araw makikita ko din siya, makakausap ko din siya, magkakaroon din ako ng kaalaman sa kanya. Pero, tao lang din ako. Kinakaya kong sumuko dahil sa kadahilanang wala naman na akong pinanghahawakan. I don’t even know if I could still be able to talk to her. Kasi kapag nakarating ka ng past, if you have a chance to change it, probably, you might take a different path this time.


“Pre, hindi naman sa nangengeelam ako. Pero, ganyan din naman ang nararamdaman ko. Natatakot din ako. Pero, kailangan nating mag-tiwala. Mangyayari ang dapat mangyari, tignan mo kay Raphael.” *Sabay turo kay Frank na nasa labas dahil kausap niya ang girlfriend niyang nasa Australia.


Yes, I know him na. Frank was able to introduced him to me and suddenly naaalala ko kung sino siya. Siya lang naman ang kaisa isa naming bunso na parang ituring kami eh babae.


“Pre, lahat tayo takot. Pero, nasa sa atin na ‘yun kung paano iha-handle. Tandaan mo pre,  kung mahal mo, kakayanin mo kahit na ano’ng mangyari.” Sagot naman niya sa akin and I find it unconvincing because everytime na lang na ganito ang situation ko, isa lang ang magiging sagot niya.


Why they can’t understand na nakakapagod mag-hintay? Nakakapagod mag-hanap ng isang bagay, ng isang tao na ni-isa wala ka man lang ma-provide. Nakakapagod din naman kasi. Wala na akong magagawa kung hindi na kami para sa isa’t isa. It’s time. PROBABLY IT’S TIME.


It’s time to start a new life and get what I’ve lost.


END.

IN THE PAST.Where stories live. Discover now