Mafya Babası

Mafya Babası -20-

Koray ve Funda bize bakarken kafamdan
aşağıya kaynar sular dökülmüştü. Caneri hızlı bir şekilde ittim. Fundaya dönüp baktığımda kızın dünyasının başına yıkıldığı suratından belliydi. "Caner? Bu ne böyle." diye sordu sesi titrerken. Dünyada yaşayabileceği en kötü şeylerden birini yaşamıştı, aldatılmak...

Caner bir şey söylemedi kaşlarını çatmıştı. Benim ise utançtan suratım kıpkırmızı olmuştu. Funda parmağını kaldırıp beni gösterdi "Bu kız seni baştan çıkardı dimi, utanmaz orospu." dedi. Kaşlarımı çatıp ona döndüm. "Ne diyosun lan sen, o orospu lafını alırım varya...." dedim. Yine her zamanki gibi kız olduğum için kötü duruma ben düşmüştüm ama ben başkaları gibi değildim. Hakkımı arardım. Çünkü bu hayatta sessiz olan herkesin başını eziyorlardı bunun da farkındaydım.

Funda ikimize bir kez daha baktı, gözünden akan damlaları silmeden geldiği yerden koşarak evden çıktı. Canerde onun peşinden ona seslenerek gitti. Hem kızı sevmiyorum diyordu, hem aldatıyordu bir de utanmadan peşinden gidip onu yalanlarına inandıracaktı. Korayla ikimiz kaldığımızda Koray Funda'dan daha beterdi. İçindeki öfke gözlerine bakan herkesi kavuracak derecedeydi. Gülümsedi. Ama bu acı bir gülümsemeydi. "Ona aşık değilsin öyle mi? O yüzden mi ona yaklaşıyorsun." dedi. Derin bir nefes aldım. "Ben ona yaklaşmadım sabahtan beri kendimden uzaklaştırmaya çalışıyorum , kusura bakma ama kardeşin bir orospu çocuğuysa bu benim sorunum değil. İster inan ister inanma ben kendime inandığım sürece kimsenin bana inanıp inanmaması zerre umrumda değil." dedim.

Geçip koltuğa oturdum. Ağlamak istemiyordum ama göz yaşlarıma yine engel olamamıştım. Gözümden akan yaşları elimin tersiyle sildim. "Beni bırakıp gitmeseydin bana bunu yapmazdı, aynı şeyi o gün terastada yaptı, onu istememe rağmen resmen beni taciz etti. " dedim. Ağlamam şiddetlenmişti. Bu benim için kolay bir şey değildi.

Koray var gücüyle kapıya bir tekme attı. Sinirden deliye dönmüştü. İçeri gidip elinde bir çantayla geri geldi. Çantayı bana uzatıp "içine giyecek bir şeyler koy, Funda seni babasına söyleyecek buraya gelmeleri çok uzun sürmez, savunmasızız." dedi. Çantayı alıp ayağa kalktım. "Tamam." diyip odama gidip temiz kıyafetler giydim. Çantaya birkaç parça kıyafet koyup salona indim. Salonun camından baktığımda, Koray bahçede telefonla konuşuyordu. Telefonu kapatıp içeri geldi. "Hadi çıkıyoruz." dedikten sonra onu takip ettim. Beraber arabaya binip yola koyulduk.

————

Birkaç saat yolculuk sonrasında etrafı çevrili bir eve gelmiştik. Kapısından girerken bile korumalarla konuşup girmeliydin.

Muhtemelen Korayı tanıdıkları için direk kapıyı açmışlardı. Yol boyunca tek kelime etmemiştik. Sürekli telefonda konuşmuştu. Kafam o kadar doluydu ki ne konuştuğunu dinlemedim, zaten şifreli konuşuyordu ve anlamak içinde kendimi zorlamamıştım açıkçası. Arabadan indiğimizde karşımdaki devasa eve baktım. Gerçekten saray gibiydi. Koray yürürken bende onu takip ediyordum. Kapıdan içeri gireceğimizde etraf koruma doluydu. Bir tanesi "hoşgeldiniz efendim." dediğinde Koray onu başıyla selamladı.

   Koray merdivenlerden çıkarken bende peşinden çıktım. Bir odanın kapısını açıp içeri girdiğinde bende peşinden girdim. "Burda yatarsın." dedi. Doğru düzgün yüzüme bakmıyordu bile. Tam odadan çıkacakken "Koray." dedim. Dönüp bana baktı. "Ben Caner'i hayatımda istemiyorum, onu görmek istemiyorum. Ona aşık olduğum veya aşk acısı çektiğim için felan değil. Bana yaşattıklarından dolayı beni değersiz hissettiği için ona öfkeliyim ve bu yüzden ondan nefret ediyorum." dedim. Bir şey söylemeden sadece suratıma bakıyordu. Gözlerimi ellerime indirip parmaklarımı incelemeye başladım. "Eğer çok merak ediyorsan, aramızda zaten eskidende bir şey olmamıştı biz hiçbir zaman sevgili felan olmadık arkadaştık sadece." dedim. Beni yanlış tanımasını istemiyordum. Çünkü Koray iyi bir insandı ve bu yüzden onuda kaybedip karşıma almak istemiyordum.