Reaching you

Chapter 20

Kinabukasan ay ganun parin ang takbo ng araw ko,
    Busy buong araw sa trabaho dinner with colleagues and they would send me home.
Pagkapasok ko sa unit ay di ko inaasahan ang naabutan ko. It was Stell sitting in the sofa with Dorothy sitting across him.
  Tahimik lang silang nagtitinginan. What's the matter with this two? Tahimik lang akong tumayo malapit sa pinto at tiningnan sila. What the hell is going on?

" Tina, you're here " sabi ni Ashton na kakalabas lang galing kusina.

Tumango lang ako sa kanya at binalik ang tingin kina Stell at Dorothy. Ganun parin silang dalawa. Nagtititigan!

" Since she's already here. I better go " sabi ni Dorothy at tumayo na. Naglakad na rin ako palapit sa kanila.

Lalagpasan na sana ako ni Dorothy pero hinawakan ko siya sa braso para mapatigil.

" Dorothy, what's going on? " tanong ko.

" Byernes! " sabi nito at napapadyak.

" Tell me, " sabi ko ulit.

Humarap naman siya sa akin . I weirdly looked at her.

" Byernes, liligawan daw ako ni Stell " tumitiling sabi nito.

She's so hyper. pero di ko magawang sabayan siya. Pakiramdam ko ay nabagsakan ako ng langit dahil sa sinabi niya. I looked at Stell, He was just there, silently sipping the juice Ashton gave him.
I thought it was me Stell? So, why my friend? Ramdam ko ang pagyugyog ni Dorothy ng balikat ko.

" T-that's good " mahinang sabi ko. " Wish you all the best"

" Ay! What's wrong? " natatawa paring tanong ni Dorothy sa akin.

" Nothing. Sige, you should talk, sa kwarto lang ako " sabi ko at tatalikod na sana peto nagsalitaulit si Dorothy.

" Wait! Don't misunderstand me ha. Liligawan ako ni Stell para suyuin at kausapin kang bigyan siya nang chance."

Napamaang ako sa sinabi ni Dorothy. So I was hurt for nothing. Gusto kong pagtawanan ang sarili ko.

Tinapunan ko lang ng tingin si Stell saka tumalikod na papuntang kwarto. Sinikap pa akong pigilan ni Dorothy pero dire-diretso ang lakad ko.

" Byernes. Open the door please " tawag nito mula sa labas.

Ayaw! ayaw kong buksan ang pinto dahil alam ko na kapag ginawa ko 'yun, lalabag lang din ako sa sarili kong batas. Minabuti kong maupo sa kama saka nagpatugtog ng kanta. I got my earphones ang hit the full volume button. I don't want to hear anything from the outside.
  Ilang kanta na ang natapos kong patugtugin bago ko napagpasyahang patayin ang cellphone. Nakinig muna ako saglit kung may ingay ba akong narinig mula sa labas. Nang wala akong marinig ay nagpasya akong lumabas na.

Dahan dahan akong naglakad palabas ng kwarto. Dorothy must be out somewhere again. tss.
  Dire-diretso ang lakad ko patungong kusina nang may kaluskos akong narinig mula sa sofa kaya nilingon ko ito.
  Nagulat ako nang makita ko si Stell in his uncomfortable position. Nakatukod ang ulo nito sa sandalan ng sofa at payapang natutulog. Mula sa kinatatayuan ko ay kita ko ng klaro ang mukha niya. Dahan dahan akong lumapit sa kanya at naupo sa tabi nito.

I stared at him. Sinipat ko nang mabuti ang mukha niya.
From his eyebrows , eyes, nose and lips. His face is so d*mn makinis at maputi. I can't see a single wrinkles in his face. I didn't stop myself from tracing his nose line down to his jaw.
I felt him moved and hold my hand.
   Dahan-dahan niyang idinilat ang mata at nakangiti akong hinarap.