Reaching you

Chapter 19

Hey yow! ayun! after so many weeks of being inactive in this story nagbabalik na din. Anyways! Happy reading💙

Habang kumakain ay nagtawanan at nagtuksuhan ang bawat isa sa mesa.

" Hmmn. Tina, how was your day?" maya-maya ay tanong ni Fhaye.

" Okey lang naman. " maikling sagot ko.

" So, what's the score between you and Stell? " tanong ni Sejun na patapos nang kumain.

" Hmmn- " I don't really know how to answer. It's just been weeks since I met him again. He is so transparent for me pero ayaw kong umasa, di ko alam kung saan patungo ang desisyon ko.
I looked at Stell and he seems waiting for my answer too. Yumuko at at tiningnan ang palad ko.

" We-we're just friends. Nothing more than that " mahinang sagot ko.

Naramdaman kong sumandal si Stell sa upuan nito. I can feel Ken and Fhaye's eyes through me.

" I-I t-thought you're -"

" Yes , we're just friends nothing more than that " pagputol ni Stell sa sana ay sasabihin ni Justin.

Natahimik ang mesa hanggang sa matapos kami sa pagkain I can feel Stell's heavy feelings pero hinayaan at binalewala ko ito. Ayaw ko nang madagdagan pa ang mga masabi ko.

Kumakain na kami ng cake na dala ko nang tumunog ang cellphone ko. I read the message from Dorothy. She's home.

" Uhmn. I think I gotta go first" sabi ko.

" Oh. You can stay for a while " sagot ni Josh.

" Ah, thank you po pero nakauwi na ang kaibigan kox seems like she's drunk " sagot ko.

" Ganun ba? " ramdam ko ang panghihinayang sa boses ni Josh. " Hmmn. Salamat sa pagpunta at sa cake "

Tumayo na ako mula sa mesa.

" Stell, you can send her to the door " sabi ni Fhaye.

" Uh. It's okey. I can handle myself. Magkaharap lang din naman unit natin " sagot ko.

" Tama nga, magkaharap lang units natin so why do I need to send her? She can handle herself. Besides, we're just friends and nothing more than that " malakas at mabilis na sabi ni Stell.

Natahimik kaming lahat sa sagot niya. Kahit ako ay di alam ang isasagot kaya minabuti ko na lang na tuluyan nang umalis sa mesa.

" Thank you sa dinner. Happy birthday ulit Josh " sabi ko.

" Aw. I'll see her out " sabi ni Sejun at tumayo na pero nagulat ako nang sumabay sa pagtayo niya si Stell.

" No need. I will see her out " matigas na sabi nito.

Sejun just nodded and went back to his seat. Nauna nang lumabas ng kitchen si Stell kaya nagpaalam na lang ulit ako at sumunod na.

" Stell " tawag ko sa kanya nang marating namin ang sala ng unit nila pero wala akong sagot na nakuha. He just silently went and opened the door. Napapailing na lang ako na lumabas.

" Stell " nagbabakasakaling tawag ko ulit.Pero wala akong nakuhang sagot.

" Stell , what's wrong with you? naiirita ko nang tanong nang makalabas na ng unit nila. We are now standing in the hallway.

" What's wrong with me Friday? seriously? you're asking me that question? " sagot nito. Napatahimik ako. Galit ito at walang patutunguhan kung sasagot o mangangatwiran pa ako. Mas lalala lang ang sitwasyon. Ilang minuto muna ang pinalipas ko bago magsalita.

" Stell, if you're angry because of what I said earlier. I'm sorry. Totoo naman eh, we're just friends."

" Friends? Do you even know the definition of the word friend Friday? " mahinahon ngunit may diin na tanong nito.

" What do you mean? "

"Friday alam kong di ka manhid. I am so d*mn transparent when it comes to you. How could you- how could you say that? " ngayon ay nakahawak na ito sa sariling buhok. He seems frustrated.

" Stell, I don't want to meddle in your life. I don't want to become a destruction to you and your career."

" D*mn destruction Friday. I Love you what's more important than that? I need you , I want you to be with me. " Mahinang sabi nito.

" S-Stell I think I gotta go, salamat sa paghatid. " Sabi ko at akmang tatalikod na pero hinila niya ako pabalik.

" Don't walk away from me please " nagsusumamong boses nito hawak ang braso ko.

" Stell please. "

" Friday, I need answers please. "

" Stell, let me go. " Hinila ko pa ang braso ko pero ayaw parin niyang bitawan. My tears are almost falling.

" Friday, please " he begged. Ang pinaka-ayaw ko. Yumuko ito habang hawak parin ang braso ko.

" Stell, no " Please Stell awat na! Kapag nagpatuloy to baka sumuko na rin ako sa pinanghahawakan ko.

" Please, I am begging " sabi nito. Kahit nakayuko ay kita ko ang pag-galaw ng mga balikat niya. Is he crying? Di ko na napigilan ang sarili ko at hinawakn siya sa  mukha since hawak pa rin niya ang braso ko. Naramdaman ko kung paano lumuwag ang hawak niya sa braso ko kaya nagmamadali akong tumalikod at tumakbo para buksan ang pinto ng unit namin ni Dorothy.

" I'm so sorry Stell. Sana mapatawad mo ako. I am doing this for you " Sabi ko sa sarili.

Pakiramdm ko ay may nakabaon sa dibdib ko. Pgkasara ko mg pinto ay napasandal ako dito at dahan dahang napadausdos saka napaupo. Isinandal ko ang noo ko sa tuhod ko. My tears can't stop falling. I don't know what to do. I just want to cry all night para mabawasan ang sakit na nararamdaman ko.  I heared footsteps from the outside at mahinang katok.

" I don't know if you're still there but I am hoping you could give me chance " rinig kong sabi niya dahilan para mas maiyak ako. What are you doing Stell? you must be crazy!

" Tina? " someone called dahilan para i-angat ko ang mukha kong nakasubsob sa tuhod ko.

" Ashton " sambit ko sa pangalan nito.

Ashton is Dorothy's cousin and childhood friemd. Lumipat lang ang Pamilya nito ng Maynila nang mag-highschool na siya.

" You okey? " nag-aalalang tanong nito.

Tumango lang ako at tumayo saka nagpunas ng luha bago hinarap siya

" Dorothy is asleep, naparami ng inom, so I'll be going na din " sabi nito.

" Thank you for bringing Dorothy home Ash " sabi ko at tumabi mula sa pagkakatayo ko sa harap ng pinto. He just nodded and pass through me.

" Whatever it is, malalampasan mo rin 'yan. Tsaka huwag kang mag-alala bukas mahal ka parin niyan" biro nito bago sinara ang pinto.
Napailing na lang ako sa sinabi niya. Sana nga pagkagising ko nakalimutan na niya ako. But can I handle it? What if bukas nakalimutan na nga niya ako? What am I going to do? But at the same time it's good because I don't have to deal with him anymore.

Pagkalabas ni Ashton ay napatingin ako sa pinto. Napailing na lang ulit ako saka tumungo na sa kwarto.

  I took a bath at habang nasa shower ay di ko mapigilang mapaluha ulit. I feel so sad for the both of us. He likes me and I like him but our status keeps us being distant. What am I going to do ?

-Princesarang