သရဲအိမ္ထဲမွ ဖူးစာရွင္

Chapter (10) - ေၾကးမံုျပင္၏ လွ်ိဳ႕ဝွက္ခ်က္

Chapter (10) – ေၾကးမံုျပင္၏ လွ်ိဳ႕ဝွက္ခ်က္

"ဟူး.. အေၾကာင္းမရွိဘဲ ကိုယ့္ဘာသာ ေၾကာက္ေနမိတာပဲ.."

Gao Ru Xue ရဲ့ႏွလံုးသားက ရင္ဘတ္ထဲက ေပါက္ထြက္မတတ္ ခုန္လို႔ေနသည္။ သူမ အ႐ူးတစ္ေယာက္လို လုပ္ေနမိကတည္းက ႏွလံုးခုန္ျမန္ေနတာ ၾကာၿပီျဖစ္သည္။

ေျခာက္ျခားစရာ ေတးဂီတက ထပ္တလဲလဲ လြင့္ပ်ံေနသည္။ အားနည္းတဲ့ အလင္းေရာင္ေအာက္တြင္ နံရံေပၚကမွန္ထဲက သူမရဲ့ပံုရိပ္ က်ံဳ႕သြားသည္ကို သူမ စတင္ေတြ႕လိုက္ရသည္။ မွန္ထဲတြင္ ျခင္ေထာင္က သူ႔ဘာသာပြင့္လာၿပီး စကၠဴလူ႐ုပ္၏မ်က္ႏွာတစ္ခု ထြက္လာခဲ့သည္။ ထိုအ႐ုပ္မ်က္ႏွာက သူမမ်က္ႏွာႏွင့္ တစ္ေထရာတည္းတူသည္ကို ေတြ႕လိုက္ရသည္။

"ဘယ္သူလဲ.."

လူသားမ်ားက အလြန္ထိတ္လန္႔သည့္ အေျခအေနကို ႀကံဳေတြ႕လိုက္ရခ်ိန္တြင္ ေဒါသတႀကီးႏွင့္ ရန္လိုတတ္လာသည္။ Gao Ru Xue က လွည့္ၾကည့္လိုက္ေပမယ့္ ဘာကိုမွ မေတြ႕လိုက္ေပ။ သူမက ျခင္ေထာင္ေဘးကိုေျပးသြားၿပီး ျခင္ေထာင္ေနာက္မွာ ဘယ္သူပုန္းေနသလဲဆိုတာ သိဖို႔ ပင့္ၾကည့္လိုက္သည္။ ဒါေပမယ့္ ဒီျခင္ေထာင္ခ်ဳပ္ထားပံုက ႐ႈပ္ေထြးၿပီး အိပ္ယာ၏ေဘးသားႏွင့္ တြဲစပ္ထားသည့္အျပင္ အလႊာလႊာအထပ္ထပ္ ျပဳလုပ္ထားသည္။ ေနာက္ဆံုး Gao Ru Xue က ျခင္ေထာင္ကိုပင့္လို႔မရဘဲ ျခင္ေထာင္အလႊာထဲ ပိတ္မိသြားေတာ့သည္။

ဒီအခ်ိန္မွာပဲ အခန္းထဲဝင္လာသည့္ေျခသံကို သူမ ၾကားလိုက္ရသည္။

"ငါက လႈပ္လႈပ္ရွားရွားမွ မလုပ္တာ.. ဒါဆို ဘယ္သူ႔ေျခသံလဲ.."

သူမရဲ့ဂ်ဴနီယာ ေပ်ာက္ဆံုးျခင္းႏွင့္ Black Friday ေတးဂီတရဲ့ ေျခာက္လွန္႔ျခင္းေၾကာင့္ Gao Ru Xue ရဲ့ ေနာက္ဆံုးစိတ္ပိုင္းဆိုင္ရာ တင္းအားက က်ိဳးပ်က္သြားေတာ့သည္။

သူမ မသိတဲ့ ေျခသံတစ္စံုက ေနာက္ဆံုးက်န္သည့္ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္တစ္မွ်င္ကို ခ်ိဳးဖ်က္လိုက္သလိုပင္။ သူမ၏ေျခအစံုက ဂ်ယ္လီလို ေပ်ာ့ေခြက်လာၿပီး လႈပ္လို႔မရေတာ့ေပ။

အေၾကာက္တရားက ေလွာင္အိမ္ထဲပိတ္မိတဲ့ တိရိစာၦန္လိုျဖစ္သြားေစၿပီး ဆင္ျခင္တံုတရားကို ေပ်ာက္ရွသြားေစသည္။

Gao Ru Xue က ျခင္ေထာင္ထဲက ႐ုန္းထြက္ဖို႔ ႀကိဳးစားေပမယ့္လည္း မေအာင္ျမင္ေပ။ ေျခသံတစ္စံုက သူမနား ပိုနီးကပ္လာခဲ့သည္။

မျဖစ္ႏိုင္ဘူး..၊ အခန္းက အက်ယ္ႀကီးပဲ..။ တကယ္လို႔ တစ္ေယာက္ေယာက္ အနားကိုကပ္လာရင္ ေသခ်ာေပါက္ ေတြ႕ရမွာပဲ။ သူမရဲ့ႏွလံုးသားက ႐ႈပ္ေထြးလာခဲ့ၿပီး ႐ိုးရွင္းစြာတန္ဆာဆင္ထားသည့္ အခန္းက သူမေက်ာ႐ိုးတေလွ်ာက္ စိမ့္တက္လာတဲ့အထိ ထိတ္လန္႔လာေစသည္။

ျပတင္းေပါက္အျပင္ဘက္ရွိ မီးပံုးသည္ ေလတိုက္သျဖင့္ ယိမ္းထိုးေနေသာေၾကာင့္ အခန္းတြင္းရွိ မီးေရာင္က ပိုလို႔မွိန္ေဖ်ာ့ေနသည္။ ေၾကးမံုထဲတြင္ ေရာင္ျပန္ဟပ္ေနသည့္ သူမပံုရိပ္က မႈန္ဝါးဝါးျဖစ္ေနသည္။ Gao Ru Xue ၏ သူငယ္အိမ္က ျပဴးက်ယ္သြားခဲ့သည္။ မွန္ထဲအရိပ္ထင္ေနတာက သူမ၏ပံုရိပ္မဟုတ္ဘဲ သတို႔သမီးဝတ္စံုဝတ္ထားသည့္ ထူးဆန္းေသာမိန္းကေလးျဖစ္ေနသည္။

ဒီမိန္းကေလးရဲ့သြင္ျပင္ကိုၾကည့္ရတာ သတို႔သမီးကဲ့သို႔ ဝတ္စားၿပီးမွ အသတ္ခံရပံုေပၚသည္။ သူမ၏အလွတရားက တကယ္ကိုထူးကဲၿပီး မၾကာေသးမီကမွ ေျမႀကီးေအာက္မွ တူးေဖာ္ရရွိသည့္ ေရွးေဟာင္းအႏုပညာပစၥည္းတစ္ခုကို ျမင္ေနရသလိုပင္။

ဒီမိန္းကေလးရဲ့ပံုကိုၾကည့္ရင္း Gao Ru Xue ၏ႏႈတ္ခမ္းက ပထမအႀကိမ္အျဖစ္ ေၾကာက္ရြံ႕ၿပီး တဆတ္ဆတ္တုန္ယင္လာခဲ့သည္။

ေသမႈေသခင္းမ်ားစြာကို ခြဲစိတ္ဖူးသည့္ အေတြ႕အႀကံဳအရ မွန္ထဲမွ သူမကိုစိုက္ၾကည့္ေနေသာ မိန္းကေလးက ေသဆံုးၿပီးသား လူတစ္ေယာက္မ်က္ႏွာဆိုတာ ေသခ်ာသည္။

သရဲအိမ္က တကယ့္အေလာင္းအစစ္ကို ဝွက္ထားတာလား..။

အေတြးဝင္လိုက္မိသည္ႏွင့္ ေၾကာက္ရြံ႕မႈက လိႈင္းလံုးတစ္ခုကဲ့သို႔ သူမကို လႊမ္းၿခံဳသြားေတာ့သည္။ ပံုရိပ္ထင္ဟပ္ေနသည့္ ေၾကးမံုႏွင့္ ေဝးရာကိုထြက္ေျပးတာ အေကာင္းဆံုးပဲဟု ေတြးလိုက္ၿပီး သူမ ေနာက္ကိုဆုတ္လိုက္ေတာ့ တစ္စံုတစ္ခုကို တိုက္မိသြားသည္။

တစ္ခ်ိန္တည္းမွာပဲ သူမေနာက္ေက်ာဘက္က ေျခသံေတြလည္း ရပ္သြားခဲ့သည္။ Gao Ru Xue ၏စိတ္ထဲ ဟာလာဟင္းလင္းျဖစ္သြားၿပီး စဥ္းစားႏိုင္စြမ္းကင္းမဲ့စြာျဖင့္ သူမေနာက္ကို အလိုေလ်ာက္ လွည့္ၾကည့္လိုက္မိေတာ့သည္။

အေလာင္းမိတ္ကပ္ကို လိမ္းျခယ္ထားၿပီး သတို႔သမီးဝတ္စံု ဝတ္ဆင္ထားသည့္ မိန္းကေလးတစ္ဦး သူမကို ၿပံဳးၿပီးစိုက္ၾကည့္ေနသည္ကို ေတြ႕လိုက္ရသည္။

"အား..."

အဆုိပါေအာ္ဟစ္လိုက္သံသည္ သရဲအိမ္၏ တိတ္ဆိတ္မႈကို ခ်ိဳးေဖာက္သြားၿပီး အေဆာက္အဦးအျပင္အထိ ၾကားလိုက္ရသည္။ သူမလက္ေတြက ျခင္ေထာင္ႏွင့္ၿငိေနၿပီး Gao Ru Xue ရဲ့ေျခေထာက္ေတြ ေပ်ာ့က်ရင္း ေနာက္ဆံုး ၾကမ္းျပင္ေပၚ ပံုလ်က္သား လဲက်သြားေတာ့သည္။

ေၾကာက္ရြံ႕မႈကို အတင္းဖိႏွိပ္ထားရေသာေၾကာင့္ မ်က္ရည္မ်ားက ထိန္းမႏိုင္သိမ္းမရ တရေဟာစီးက်လာခဲ့သည္။ သူမက မ်က္လံုးမွိတ္ထားၿပီး ႏႈတ္ခမ္းက အနည္းငယ္ပြင့္ဟကာ သက္ျပင္းေလးေလးကို ခ်လိုက္ေတာ့သည္။

"Xiao Wan.. သူမကို အျမန္အျပင္ကို ေခၚထုတ္လာလိုက္.."

"OK.."

သရဲမေလးက ဆံပင္ေတြနဲ႔ဖံုးကြယ္ထားသည့္ Bluetooth ကို မဖယ္ရွားခင္ထိ မတ္တပ္ရပ္ေနၿပီး အမိန္႔သံၾကားမွ ငုတ္တုတ္ထိုင္ခ်ကာ ေျပာလိုက္သည္။

"သရဲအိမ္ေလ့လာျခင္းက ဒီမွာၿပီးဆံုးပါၿပီ.. ေက်းဇူးျပဳၿပီး အသက္ကိုမွန္မွန္႐ွဴပါ.. ကၽြန္မက ရွင့္ကို အျပင္ကို ေခၚထုတ္သြားေပးပါ့မယ္.."

ဆယ္စကၠန္႔ၾကာေတာ့ တေစၦသတို႔သမီး သရဲေျခာက္သည့္အခန္းတံခါးကို တြန္းဖြင့္ဖို႔ Chen Ge ဝင္လာခဲ့ၿပီး အေလာတႀကီးေမးလိုက္သည္။

"ဒီမွာ တစ္ေယာက္တည္းရွိေသးတယ္.. က်န္တဲ့တစ္ေယာက္က ဘယ္မွာလဲ.."

Chen Ge က CCTV ကင္မရာေတြထဲမွာ He San ကိုရွာမေတြ႕လို႔ အျမန္ေျပးထြက္သြားခဲ့သည္။

"အဲ့ဒီအေဖာ္က အခန္းထဲကိုေျပးဝင္လာၿပီး မွန္ႏွစ္ခ်ပ္ကိုလည္းေတြ႕ေရာ သတိလစ္လဲက်သြားခဲ့တယ္.. ေနာက္ဝင္လာတဲ့ဧည့္သည္ကို ေျခာက္တဲ့ေနရာမွာ အေႏွာင့္အယွက္ျဖစ္မွာစိုးလို႔ သူ႔ကို ကၽြန္မ ကုတင္ေအာက္ ဆြဲသြင္းထားတယ္.."

"သတိလစ္သြားတာလား.."

Chen Ge က ဘယ္လိုျပန္ေျပာရမွန္းမသိ ျဖစ္သြားသည္။

"လံုၿခံဳေရးက ပထမပဲ.. ေနာက္တစ္ခါ ဒီလိုျဖစ္လာရင္ ငါ့ကို ခ်က္ခ်င္းအေၾကာင္းၾကားလိုက္.."

"ဟုတ္ကဲ့ပါ ေဘာ့စ္.."

Xiao Wan က Gao Ru Xue ကို ဂ႐ုစိုက္ျပဳစုေနခ်ိန္ Chen Ge က ကုတင္ေအာက္က He San ကို သြားဆြဲထုတ္လိုက္သည္။ ထိုလူငယ္က အရမ္းကိုထိတ္လန္႔ေျခာက္ျခားၿပီး သတိလစ္သြားခဲ့သည္။

"Shit.. ငါ သူ႔ကို ေလေကာင္းေလသန္႔ရတဲ့ေနရာကို အရင္ေခၚသြားမွပဲ.."

Chen Ge က He San ကို ထမ္းသယ္လာၿပီး သရဲအိမ္ဝင္ေပါက္ကို ေျပးထြက္လာကာ တံခါးကို ေျခနဲ႔ကန္ဖြင့္ရင္း ေအာ္ေျပာလိုက္သည္။

"နည္းနည္းေလာက္ ဖယ္ေပးၾကပါ.."

Chen Ge က He San ကို သရဲအိမ္ဝင္ေပါက္ဝ ေျမကြက္လပ္တြင္ ခ်ၿပီး နဖူးေပၚ ေရခဲအိတ္တင္ကာ သတိရလာေစရန္ ႏွိပ္နယ္ေပးလိုက္သည္။

ဒီျဖစ္ရပ္က ပန္းၿခံထဲက မထြက္ခြာရေသးသည့္ ဧည့္သည္မ်ားကို အံ့အားသင့္သြားေစသည္။

"ဘုရားေရ.. ဒီမွာ ဘာျဖစ္ေနတာလဲ.."

"သရဲအိမ္ထဲသြားၾကည့္ၿပီး သတိလစ္သြားတာလား.. ဒီလိုဟာကို ငါ ပထမဆံုး ေတြ႕ဖူးတာပဲ.."

"သတိမလစ္ခင္ကတည္းက သူ ေၾကာက္ေနတာျဖစ္မွာပါ.. ဘာေၾကာင့္လဲဆိုေတာ့ Online ေပၚက မွတ္ခ်က္ေတြအရ ဒီသရဲအိမ္က ေၾကာက္စရာမေကာင္းဘူးဆုိပဲ.."

"Fuck.. ငါ ၾကက္သီးေမႊးညင္းေတာင္ ထလာၿပီ.."

မၾကာခင္ Xu Wan က Gao Ru Xue ကိုတြဲၿပီး အျပင္ကိုထြက္လာခဲ့သည္။ ဒီအမ်ိဳးသမီးက ဝင္သြားစဥ္ကပံုစံနဲ႔ လံုးဝကို ကြဲျပားျခားနားေနၿပီး ဆံပင္ေတြကလည္း ႐ႈပ္ပြကာ မ်က္ႏွာလည္း ျပာႏွမ္းလို႔ေနသည္။ သူမ၏မ်က္ႏွာေပၚတြင္ ေျခာက္ေသြ႕စ မ်က္ရည္စီးေၾကာင္းကိုပင္ ေတြ႕ႏိုင္ေသးသည္။

"လံုးဝမတူတဲ့လူ ျဖစ္သြားတာပဲ.."

"အထဲမွာ ဘာကိုေတြ႕ခဲ့လို႔လဲ.."

"သူတို႔က ဘာေၾကာင့္ေၾကာက္ရမွာလဲ.. သူတို႔က မႈခင္းဆိုင္ရာ ေဆးေက်ာင္းသားေတြ မဟုတ္ဘူးလား.."

Xu Wan က Gao Ru Xue ကို ေလွကားထစ္မွာထိုင္ခိုင္းၿပီး ေရတစ္ဘူးကမ္းေပးလိုက္သည္။ ဒီအမ်ိဳးသမီးက အထဲက ရင္ဆိုင္ႀကံဳေတြ႕လာခဲ့တဲ့အရွိန္ေၾကာင့္ ေရဘူးကိုကိုင္ထားတဲ့ သူမလက္က တဆတ္ဆတ္တုန္ယင္ေနတာကို ေတြ႕လိုက္ရသည္။

"သူတို႔ကို ဝိုင္းအံုမေနေပးၾကပါနဲ႔.. သူတို႔ ေလေကာင္းေလသန္႔ ရဖို႔လိုတယ္.."

Chen Ge ေခါင္းကိုက္လာသလို ခံစားလိုက္ရသည္။ Gao Ru Xue က ေၾကာက္လန္႔ၿပီး မ်က္ရည္က်တာ ပံုမွန္ျဖစ္ေပမယ့္ He San က ဘာေၾကာင့္ ႐ုတ္တရက္ သတိလစ္သြားရတာလဲ။ သူက ဘာေၾကာင့္ အလြယ္တကူ မေၾကာက္တတ္ဘူးလို႔ ေျပာသြားတာလဲ။ ဒီလူက ဘာလဲ၊ ဘာေၾကာင့္ မာနေထာင္လႊားေနရတာလဲ။

လူေတြ စု႐ံုးဝိုင္းအံုၾကည့္ေနတာေၾကာင့္ သရဲအိမ္နားကို ဧည့္သည္မ်ား ပိုမိုေရာက္လာခဲ့ၾကသည္။ ဒီလိုလူစုစုက ဒီပန္းၿခံရဲ့ manager ကို ဆြဲေဆာင္လိုက္သလို ျဖစ္သြားၿပီး လွ်ပ္စစ္ကားေလးနဲ႔ အျမန္ေရာက္ရွိလာေတာ့သည္။

"Xiao Chen.. ဒီမွာ ဘာေတြျဖစ္ေနတာလဲ.. ဘာေၾကာင့္ ဧည့္သည္တစ္ေယာက္က သတိလစ္ေမ့ေျမာေနတာလဲ.."

Uncle Xu က ကားေပၚက အေလာတႀကီးဆင္းလာၿပီး လူအုပ္ကို တိုးေဝွ႔ကာ ေမးလိုက္သည္။

"ကၽြန္ေတာ္လည္း မသိဘူး.. အထဲမွာ ပူေလာင္ေနလို႔မ်ား ျဖစ္သြားသလားမသိဘူး.."

Chen Ge လည္း သူ႔အေျဖကို သူ႔ဘာသာ မယံုရဲေပ။

"ခုလိုရာသီမ်ိဳးမွာ ပူအိုက္ၿပီး သတိလစ္စရာလား.. ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ သူ႔ကို ေဆးကုခန္းထဲ အရင္ေခၚသြားရမယ္.."

Uncle Xu က He San ကို သူ႔လွ်ပ္စစ္ကားေလးေပၚ တင္လိုက္ၿပီး ေျပာလိုက္သည္။

မိနစ္အနည္းငယ္ၾကာေတာ့ ႏွိပ္နယ္ထားတဲ့အတြက္ေၾကာင့္လား၊ လူအုပ္ႀကီးရဲ့ စကားသံေၾကာင့္လားမသိ He San က သတိရလာခဲ့သည္။ He San က မ်က္ေတာင္ခတ္လိုက္ၿပီး လွ်ပ္စစ္ကားေလးေပၚမွာ ထထိုင္လိုက္သည္။ သူ႔မ်က္လံုးေတြက နီရဲေနၿပီး ပါးစပ္ကလည္း "မွန္ေတြ.. မွန္ေတြ.." ဟု မပီမသ ေရရြတ္ေနသည္။

"သား.. စိတ္ေအးေအးထားပါ.."

"ၾကည့္.. သူ ေကာင္းေကာင္းသတိမရေသးဘူး မဟုတ္လား.."

ေနေရာင္ေအာက္မွာ ခဏၾကာေတာ့မွ He San က သူဘယ္ေရာက္ေနတယ္ဆိုတာ သိလိုက္သည္။ လူအုပ္ႀကီးက သူ႔ကိုဝိုင္းၾကည့္ေနလို႔ သူက ရွက္ရြံ႕စြာႏွင့္ ေခါင္းကိုပြတ္သပ္လိုက္သည္။

"မင္း ေနလို႔ေကာင္းသြားၿပီလား.. သရဲအိမ္ထဲ ဘာေၾကာင့္ သတိလစ္သြားခဲ့တာလဲ.."

ပန္းၿခံဝန္ထမ္းဝတ္စံု ဝတ္ထားသည့္ Uncle Xu က ေရပုလင္းကို He San ဆီကမ္းေပးရင္း ေျပာလိုက္သည္။

"ကၽြန္ေတာ္လည္း ဘာျဖစ္သြားသလဲဆိုတာ ေသေသခ်ာခ်ာ မမွတ္မိေတာ့ဘူး.. ကၽြန္ေတာ္ အရမ္းေၾကာက္ၿပီး ပထမဆံုးေတြ႕တဲ့အခန္းထဲကို ေျပးဝင္သြားခဲ့မိတယ္.. ကၽြန္ေတာ္က နံရံမွာခ်ိတ္ထားတဲ့ မွန္တစ္ခ်ပ္ကိုေတြ႕လိုက္ၿပီး မွန္ထဲကေန ကၽြန္ေတာ့္နာမည္ကို ေခၚေနတာၾကားလိုက္ရၿပီး ေနာက္ပိုင္း ဘာျဖစ္သြားသလဲ မသိေတာ့ဘူး.."

He San က စိတ္႐ႈပ္ေထြးစြာႏွင့္ ေျပာလိုက္သည္။

"ဒါက သရဲအိမ္ကလုပ္ထားတဲ့ဟာလည္း ျဖစ္ႏိုင္ပါတယ္.."

"သရဲအိမ္က ေျခာက္လွန္႔တဲ့ျပကြက္ထဲမွာ မွန္နဲ႔ပတ္သက္တာ ပါသလား.."

Uncle Xu က မ်က္ႏွာမေကာင္းစြာနဲ႔ Chen Ge ကိုလွည့္ၾကည့္ၿပီး ေမးလိုက္သည္။

=======================