သရဲအိမ္ထဲမွ ဖူးစာရွင္

Chapter (56) - အမည္မရွိတဲ့ မိန္းကေလး (Zawgyi+Unicode)

Chapter (56) -  အမည္မရွိတဲ့ မိန္းကေလး (Zawgyi+Unicode)

Chen Ge က ဒီေနရာ တဝိုက္မွာ သူ မသိေသးတဲ့ သဲလြန္စေတြ အမ်ားႀကီးရွိ ေသးသည္ကို သိသည္။ သူက ခုံ 3 ခုနားကို လွည့္ပတ္ၾကည့္ေပမယ့္ ဘာမွ မေတြ႕ရေပ။ အကခန္းမႀကီးက နံရံမွာ ကပ္ထားသည့္မွန္ခ်ပ္ႀကီးေတြ ေၾကာင့္ပိုက်ယ္ၿပီး အထီးက်န္ေနသလို ခံစားေနရသည္။

ဒီေနရာက လတ္တေလာမွ သန႔္ရွင္းေရးလုပ္ထားသလိုကို ရွင္းလင္းေနၿပီး ဘာအမႈိက္မွမရွိေပ။ ဒါက သူ႔အတြက္မေကာင္းလွေပ။ အကဖိနပ္ကို သူတို႔လႊင့္ပစ္လိုက္ၿပီလား။

Chen Ge က မွန္ခ်ပ္ေတြရဲ႕ နားကိုကပ္ၿပီး အနီးကပ္ၾကည့္လိုက္ေတာ့ နံရံမွာ ဆုလက္မွတ္ေတြ၊ ဂုဏ္ျပဳမွတ္တမ္းလႊာေတြ ကပ္ထားတာေတြ႕လိုက္ရသည္။ ထိုမွတ္တမ္းလႊာပထမ တခုကို မာကာ ေဘာပင္အနီျဖင့္ ၾကက္ေျခခတ္လုပ္ထားတာ ေတြ႕လိုက္ရသည္။

ဆုရသူမရွိတဲ့ စာရင္းလား။

ဒီစာရင္းထဲကလူေတြကို လိုက္ၾကည့္လိုက္ေတာ့ သူေတြ႕တဲ့ ခုံေပၚက နာမည္ေတြနဲ႔ ခ်င္းယြိေက်ာင္းရဲ႕နာမည္ကိုေတြ႕ရေပမယ့္ က်န္းယာ့ရဲ႕ နာမည္ကို မေတြ႕ရေပ။

မၾကာခင္ နံရံေပၚက ဓါတ္ပုံတစ္ပုံကို သူ သတိထားလိုက္မိသည္။ ထိုပုံထဲတြင္ အကဝတ္စုံႏွင့္ မိန္းကေလး ငါးဦးက ကင္မရာကို ၾကည့္ကာ ၿပဳံးေနၾကသည္။ သူတို႔ႏွင့္ ခပ္လွမ္းလွမ္းတြင္ မိန္းကေလးတစ္ေယာက္ တည္း ကြဲေနၿပီး ဖာသိဖာသာ ခြဲျခားခံထားရသလိုပင္။ တကယ္လို႔ ထိုေကာင္မေလးက အကဖိနပ္ကိုသာ ဝတ္မထားလွ်င္ အကအဖြဲ႕ကိုလာေခ်ာင္းၾကည့္သည့္ မိန္းကေလးဟု ထင္စရာပင္။

ဒီမွာတစ္ေယာက္ခ်င္းပုံ၊ အုပ္စုလိုက္ပုံရွိေပမယ့္ ဘာေၾကာင့္ အကအဖြဲ႕တစ္ခုလုံးရဲ႕ပုံကို ႐ိုက္ထားတာ မရွိရတာလဲ။

Chen Ge ကနံရံေပၚကပုံေတြကို ဖုန္းနဲ႔ဓါတ္ပုံ႐ိုက္ယူထားလိုက္ၿပီး ဆိုင္းဘုတ္တပ္မထားသည့္ အခန္းတစ္ခုကို ေတြ႕ေတာ့ စိတ္ဝင္စား သြားၿပီး ထိုအခန္းကိုဖြင့္ကာ ဝင္လိုက္သည္။ အခန္းေလးက ဘာမွ ထူးထူးျခားျခားေတာ့မရွိေပ။ စားပြဲတစ္လုံး၊ ဗီ႐ိုတစ္ခုနဲ႔ အိပ္ယာ တစ္ခု သာရွိသည္။ ၾကည့္ရတာ တာဝန္ရွိဆရာရဲ႕ အခန္းနဲ႔ တူသည္။ ဒါေပမယ့္ ဆရာက ညဆိုင္းဆင္းရလို႔ အိပ္ယာလိုအပ္တာလား။ အိပ္ယာက ဘာေၾကာင့္ထည့္ထားတာလဲ။

Chen Geက အကဖိနပ္ကိုေတြ႕ရမလားဆိုတဲ့ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္နဲ႔ ဗီ႐ိုနဲ႔ အံဆြဲေတြကို ဖြင့္ၾကည့္လိုက္ေပမယ့္ ဘာမွ မရွိေပ။ certificate လက္မွတ္ေလးတစ္ခုပင္ မရွိေပ။

နံရံေပၚခ်ိတ္ထားသည့္ ဆုလက္မွတ္ေတြအရ အကအဖြဲ႕က မိန္းကေလးေတြက ေတာ္ပုံရသည္။ ဒီထဲမွာ အကအဖြဲ႕က ျပည္နယ္လုံးဆိုင္ရာ ဘဲေလးအကၿပိဳင္ပြဲတြင္ ဆုရရွိထားေၾကာင္းလည္း ပါဝင္သည္။ သူတို႔အကအဖြဲ႕အေၾကာင္း ပုံႏွိပ္ထုတ္ေဝထားသည့္ စာေစာင္ကိုပင္ေတြ႕လိုက္ရသည္။ ထိုစာေစာင္ထဲတြင္ အဖြဲ႕ဝင္ 6 ေယာက္ရွိေပမယ့္ ေနာက္ဆုံးတစ္ေယာက္အမည္ကို ဖ်က္ထားျခင္း ခံထားရသည္။

ဒါက အျပင္က ကပ္ထားသည့္ အႏိုင္ရသည့္ စာရင္းထဲက အမည္တစ္ခုကို ဖ်က္ထားတာနဲ႔အတူတူျဖစ္သည္။

က်န္သည့္အရာမ်ား ဘာမွမေတြ႕ရလို႔ Chen Ge က အခန္းျပင္ကို ထြက္လာခဲ့သည္။

လုပ္ျပန္ၿပီလား။ ခုံေတြက တံခါးႏွင့္ နီးသည့္ေနရာကို အလိုေလ်ာက္ေ႐ႊ႕လာ ခဲ့သည္။

Chen Ge က ရွာေဖြစုံစမ္းစရာေတြရွိေသးလို႔ ခုံေတြကို အာ႐ုံမစိုက္ႏိုင္ေသးပဲ လိုက္ၾကည့္လိုက္သည္။ အခုထိ သဲလြန္စ ဘာမွ မရေသးေပ။ ေနာက္ထပ္ 3 မိနစ္ၾကာလို႔မွ သဲလြန္စ မေတြ႕ရရင္ ဒီ အႏုပညာလႈပ္ရွားမႈ အေဆာက္ဦးကေန သူ ထြက္သြားမယ္လို႔ စိတ္ကူးထားသည္။

ဖုန္းမီးေရာင္ကို အားကိုးၿပီး အကခန္းမရဲ႕ဟိုးဘက္ အတြင္းဆုံး သူ မေရာက္ေသးတဲ့ မိန္းကေလး အဝတ္လဲခန္းကို လာခဲ့သည္။ ေကာလဟာလ အရ မိန္းကေလး အဝတ္လဲခန္းနဲ႔ မိန္းကေလး ေရခ်ိဳးခန္းက ယင္ဓါတ္အမ်ားဆုံးလို႔ၾကားဖူးသည္။ ဒါေၾကာင့္ သူ ေသခ်ာဂ႐ုစိုက္မွျဖစ္မည္။

အဝတ္လဲခန္းကို ျဖည္းျဖည္းခ်င္းဖြင့္လိုက္ေတာ့ ေသာ့ခတ္ထားတဲ့ ေလာ့ကာေတြနဲ႔ သစ္သားခုံတန္းရွည္ေတြ ခ်ထားတာကို ေတြ႕လိုက္ရသည္။

မိန္းကေလး အဝတ္လဲခန္းဆိုတာ ဒီလိုလား

Chen Ge က ပထမဆုံး မိန္းကေလး အဝတ္လဲခန္းကို ျမင္ဖူးျခင္းျဖစ္သည္။ သူက တံခါးကို တဝက္ဖြင့္အေနထားျဖင့္ ထားကာ အခန္းထဲကို ဝင္လာၿပီး ေလာ့ကာေတြကို ဖြင့္ၾကည့္လိုက္သည္။ ေလာ့ခ္ကာထဲတြင္ အေပၚမွာ ေက်ာင္းဝတ္စုံကို ခ်ိတ္ႏွင့္ ခ်ိတ္ထားတာ ေတြ႕လိုက္ရသည္။ ထိုေက်ာင္းဝတ္စုံက အျခား ကိုယ္ပိုင္ေက်ာင္းေတြနဲ႔ မတူပဲ ပိုသားနားက လွပသည္ကို ေတြ႕လိုက္ရသည္။ စကက္က သူ႔ဒူးနားေလာက္ေရာက္တယ္ဆိုေတာ့ သိပ္မတိုလြန္းဘူးလား။

Chen Ge က ယူနီေဖာင္းထဲ ရွာေပမယ့္ ဘာမွမေတြ႕ရေပ။ ေအာက္ကို ငုံ႔ၾကည့္ေတာ့ အကဖိနပ္တစ္ရံကို ေတြ႕လိုက္ရသည္။ အေရာင္မတူလို႔ သူရွာေနသည့္ ဖိနပ္မဟုတ္တာ သိလိုက္သည္။ ေလာ့ခ္ကာကို ပိတ္လိုက္ေတာ့ အျပင္မွာ နာမည္ကဒ္ျပားေလးေတြကို ေတြ႕လိုက္ရလို႔ အသက္ရႈေခ်ာင္သြားသည္။ သူရွာရတာ ပိုလြယ္သြားေလၿပီ။

ဖုန္းမီးနဲ႔ထိုးၿပီး နာမည္ေတြကိုလိုက္ၾကည့္လိုက္ေပမယ့္ က်န္းယာ့ အမည္ကို မေတြ႕ရေပ။ အခန္းေထာင့္မွာ အမည္တပ္မထားသည့္ ေလာ့ခ္ကာ တစ္ခုကို ေတြ႕လိုက္ရသည္။ ၾကည့္ရတာ ဒီ ေလာ့ခ္ကာ ပိုင္ရွင္က အႏိုင္က်င့္ခံရပုံေပၚသည္။ ေလာ့ခ္ကာကို ဖြင့္ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ညစ္ပတ္သည့္ ဘဲေလးအကဝတ္စုံကလြဲၿပီး ဘာကိုမွ မေတြ႕ရေပ။ နာမည္မရွိ၊ ဘာမွ ေရးမထားသည့္ ေလာ့ခ္ကာကို ဘယ္သူပိုင္ဆိုင္တာလဲ။

ဒါေပမယ့္ အေျဖက Chen Ge ၏ရင္ထဲ သိႏွင့္ေနၿပီ။ Chen Ge က ဘဲေလးဝတ္စုံကို ယူၿပီး ျဖန႔္ၾကည့္ခ်ိန္မွာ ဝတ္စုံေအာက္မွာ ခ်ိဳခ်ဥ္ဗူးေလး 5 ခုကို ေတြ႕လိုက္ရသည္။ ဒီဗူးေလးေပၚမွာ နာမည္ေတြကို ေရးထားသည္။ လက္ေရးတူေနေသာေၾကာင့္ လူတစ္ေယာက္တည္းက လက္ေဆာင္ေပးဖို႔ စီစဥ္ထားတယ္ဆို တာ သိႏိုင္သည္။ Chen Ge က ခ်ိဳခ်ဥ္ဗူးေလးေတြကို ေကာက္ယူၾကည့္ရင္း ေနာက္ဆုံးဗူးေအာက္မွာ ပုံတစ္ပုံနဲ႔စာတစ္ေစာင္ကို ေတြ႕လိုက္ရသည္။

 ျပည္နယ္အဆင့္ၿပိဳင္ပြဲတြင္ ခ်န္ပီယံဆုရခဲ့သည့္ အခန္း 414 မွ ေက်ာင္းသူမ်ားကို ဂုဏ္ျပဳပါတယ္ ဆိုသည့္ စာႏွင့္ စတိတ္စင္ေပၚမွာ ႐ိုက္ထားသည့္ပုံကို ေတြ႕လိုက္ရသည္။

ဒီပုံက အျပင္မွာကပ္ထားသည့္ ပုံႏွင့္တူေသာ္လည္း အထဲမွာ 6 ေယာက္ေျမာက္မိန္းကေလးပုံကို ဖ်က္မထားေပ။

မိန္းကေလး 5 ေယာက္က တစုတစည္းတည္းရပ္ေနၿပီး ကင္မရာကို ေတာက္ပစြာၿပဳံးၾကည့္ေနသည္။ သူတို႔ႏွင့္ လက္တကမ္းအကြာတြင္ မိန္းကေလး တစ္ဦးက တည္ၿငိမ္စြာရပ္ကာ ကင္မရာကိုၾကည့္ေနသည္။

ထိုမိန္းကေလးရဲ႕အလွက သန႔္စင္ကာ တည္ၿငိမ္ၿပီး အုပ္စုထဲ ထင္းထြက္ေနသည္။ အရပ္ျမင့္ျမင့္ႏွင့္ 1.7 meters ေလာက္ရွိၿပီး သူမပုံကိုၾကည့္ရတာ ငန္းတို႔ေရကန္သာ အကသ႐ုပ္ေဖာ္ ဘဲေလး အုပ္စုထဲတြင္ အဓိက ငန္းမင္းသမီးေနရာကရသည့္ မိန္းကေလး ျဖစ္ပုံရသည္။ သူမရဲ႕ ျမင့္ျမတ္ၿပီး ႏူးညံ့လွပသည့္ အလွက ေကာင္းခ်ီးေပးခံရသလို ၾကည့္သူကို ခ်က္ခ်င္း သတိျပဳမိေစသည္။

"မင္းက က်န္းယာ့ျဖစ္ရမယ္ ဟုတ္လား "

Chen Ge ရဲ႕ပါးစပ္က ဒီစကားသံထြက္လိုက္တာနဲ႔ အခန္းထဲက ေလာ့ခ္ကာေတြက တက်ိက်ိျမည္လာသည္။ တၿပိဳင္တည္း အျပင္ဘက္တြင္ ဘုန္း ခနဲအသံကို ၾကားလိုက္တာေၾကာင့္ Chen Ge က ပုံကို ေဘာင္းဘီအိပ္ကပ္ထဲ ထိုးထည့္ကာ တူကို ကိုင္ၿပီး အခန္းျပင္ကို ေျပးထြက္လာခဲ့သည္။ ၾကည့္ရတာ တစ္စုံတစ္ေယာက္က အခန္းထဲကို ဝင္ဖို႔ႀကိဳးစားေနပုံရသည္။

"ဘယ္သူလဲ  "

Chen Ge တံခါးကိုတြန္းဖြင့္ၿပီး ထြက္လိုက္တာနဲ႔ သစ္သားထိုင္ခုံ 3 ခုက ထြက္ေပါက္ကို ပိတ္ထားတာ ေတြ႕လိုက္ရသည္။

"  မင္းတို႔အားလုံးကို ငါ အေႏွာက္ယွက္လုပ္မိဖို႔ မရည္႐ြယ္ပါဘူး"

Chen Ge ကေျပာရင္း ေနာက္ေက်ာက ေခြၽးေတြစိမ့္ထြက္လာခဲ့သည္။
Chen Geက တူကို က်စ္က်စ္ပါေအာင္ ဆုပ္ကိုင္ထားရင္း အျခားထြက္ေပါက္ရွိမလားလို႔ မ်က္စိကစားလိုက္သည္။ တကယ္လို႔ သူ ထြက္ခ်င္ရင္ ဒီသစ္သားခုံေတြကို ေ႐ႊ႕ရေတာ့မည္။ Chen Ge အခန္းအျပင္ဘက္ကို လွည့္ပတ္ၾကည့္ရင္း နံရံကပ္မွန္ေတြကို ၾကည့္ရင္း မတူတာကို သတိထားလိုက္မိသည္။

မွန္ထဲတြင္ သစ္သားခုံ 3 လုံးေပၚေနေပမယ့္မတူတာက ခုံေပၚမွာ မိန္းကေလး 3 ေယာက္ ထိုင္ေနၾကသည္။

=============================================