My beauty~Jikook + ???✔

⑪️

BU BÖLÜM OLDUKÇA DUYGULUDUR. PEÇETENİZİ HAZIR ETMENİZİ ÖNERİR VE İYİ OKUMALAR DİLERİM!

Jimin
3 gün sonra

Bugün bebeklerimizi görmüştük yine. Artık hergün sık sık onları görebiliyorduk. Kızım büyük bir gelişme kaydediyormuş. Onu eğer böyle giderse birkaç güne taburcu edebilirlermiş. Onun yanında ki küvezde olan oğlumuz da iyiye gidiyormuş. Fakat hasta oğlumuz hiçte iyi değilmiş...
Nefes almakta zorlanıyormuş.

Şuan göğüsümdeydi. Seyrek saçlarını okşayıp ninni söylüyordum. Bir yandan sessizce yaş döküyordum. Jungkook yanımızda bizi izliyordu. Jungkook parmağını yavaşça okşuyordu. O da sessizce yaş döküyordu.

Bebeğimizin kalp atışlarını sayan makinenin sesi yankılanıyordu odada. Ben sakince ninnimi söylerken bebeğimiz kızarmaya başlamış ve alet ötmeye başlamıştı. Jungkook hemen elini çekmişti.

"N-noluyor?"

Hemşireler hemen başımıza toplanıp anlamadığım şeyler yapmışlardı. Bende bebeğimi izledim. Çok korkuyordum.

Sonunda bebeğim nefes almayı kesince makine ötmeye başlamıştı. Onu hemen kucağımdan alıp hava verip kalp masajı yapmaya başlamışlardı. Kollarım boş kalmıştı. Şuan hiçbir tepki veremiyordum. Jungkook izlememem için beni göğüsüne bastırmıştı. Kalbinin hızlı hızlı atışını duyuyordum.

"Kapatın makineyi..."

Doktorun çaresiz sesini duyunca titremeye başladım. Alttan Jungkook'a baktım.

"Y-y-yaşıyor dimi?"

Jungkook ağlamamak için kendini sıktığından onun da yüzü kızarmıştı. Bebeğime baktığımda üstündeki kabloları çıkardıklarını gördüm.

"A-artık nefes alabildiği için mi ç-çıkarıyorsunuz kabloları?"

Kimse birşey demiyordu. Niye bişey demiyorlar ki? Duymadılar mı acaba?

"Nefes alabiliyor mu şimdi?"

Jungkook'un ellerini üstümden çektim. Sedyeye yatırdıkları bebeğime gitmeye çalıştığımda Jungkook beni tutmuştu.

"Bırak!" elini sertçe çektim üstümden.

Bebeğime yaklaştım. Gözleri kapalıydı meleğimin.

"Oğlum..." saçlarını okşadım şefkatle.

Ağlamıyordum. Niye ağlayayım ki?

"Hadi uyan bebeğim... *kıkırdar* yine boncuk boncuk bak hadi bana."

Elini tutup öptüm yumuşakça.

"Bak annen burda. Babanda burda. Seni sevmek istiyoruz. Hadi aç boncuk gözlerini bebeğim hadi."

Arkamda Jungkook'un hıçkırık ve burun çekme sesleri geliyordu sanırım. Birileri daha ağlıyordu? Oğlumu yavaşça kucağıma aldım. Yavaşça salladım bebeğimi. Ninnimi söylemeye devam ettim.

Odadakilerin aksine yüzümde gülümseme vardı. Jungkook tekrardan hıçkırınca ona baktım. Parmağımı dudağıma tutup fısıldadım.

"Şhh o uyuyor Jungkook. Ağlama uyandıracaksın."

Tekrar bebeğime baktım. Yavaş yavaş sallanarak ninnime devam ettim.
Yaklaşık yarım saat sonra doktor gelip omzumu sıvazladı.

"Bakın kabullenmeyeceksiniz ama... o öldü malesef. Onu almamız gerekiyor artık."

Bir sinirle doktora baktım.

"Ölmedi o uyuyor yalan söylüyorsun. Ve asla vermem çocuğumu size."