My beauty~Jikook + ???✔

⑫️

Jungkook

Jimin'i gördüm demiştim en son dimi?

Gördüm fakat yüzündeki ilk kez gördüğüm nefreti de gördüm. Daha önce, beni bırakın kimseye öyle baktığını görmemiştim. Bakmazdı ki zaten. Benim tanıdığım eski Jimin herkese sevgi verirdi. Bende zaten bu huyuyla ona aşık olmuştum.
Ama yeni Jimin'i de ben yaratmıştım sanırım. Artık diğerlerine de gülümsediğini görmüyordum.

Hoseok ve Namjoon onunla birlikte koridorun sonunda ki asansöre bindiler. Onlar gittiğinde başımı yere eğdim. Dayanamıyordum artık. Bende bebeklerimizi görmek istiyordum. Onsuz girip görebilmeye hakkım vardı fakat Jimin'in bana o şekilde baktığını gördükten sonra çekiniyordum.
Sürekli 'bebeklerim' diyordu. Artık beni babaları olarak görmüyordu.
Ama... iyi kötü gene de baba değil miyim?

Bir saat sonra Jimin, Namjoon ve Hoseok geri gelmişti. Jimin bana baktı.

"Sen niye hala burdasın?"

Sesi çok sertti. Ürpermiştim bi an.

"N-nereye gidiyim?"

"8 ay önce nereye gittiysen oraya. Git ve bir daha gelme."

"Jimin... nolur yapma böyle yalvarırım."

Bu sözüm Jimin'in hemen delirmesine yetmişti. Hemen üzerime hızlıca gelip boğazımı tuttu. Diğerleri onu durdurmaya çalışırken ben duvara daha çok yapışmıştım. Gözlerime yine nefret ve sinirle baktı.

"Ne yapmıyım ha! Hala bana ne yapma diyorsun! Ama hatırlatırım bende sana gitme gel diyordum. Ama sen geldin mi? Hayır! Sen beni dinlememişken ben seni niye dinleyeyim ha? Min Son'ı öldürdün sen. Sen benim bebeğimi öldürdün! *boğazını sıkmaya başlar* ben seni niye öldürmeyeyim ha?"

Boğazımda ki elleri sıkılaştıkça ellerine asıldım. Diğerleri onu çekiyordu. Bütün gücüyle sıkıyordu boğazımı. Gittikçe morardığımı hissediyordum.
Sonunda Jimin'i üstümden aldıklarında yere çöküp soluklandım.

Jimin'in sinirli nefeslerini duyuyordum.

"SİKTİR GİT HAYATIMDAN! BOŞAYACAĞIM DA SENİ! BENİ VE BEBEKLERİMİ KABUL EDEN BİZİ ASLA BIRAKMAYACAK BAŞKA BİRİNİ BULACAĞIM! GİT! 8 AY ÖNCE NASIL SİKTİR OLUP GİTTİYSEN ŞİMDİ DE ÖYLE SİKTİR OLUP GİT!"

Alttan ona dolu gözlerimle baktım. Sonra bacaklarına sıkıca sarıldım ve ağlamaya başladım. Herkes bize bakıyordu ama umurumda değildi.

"G-gitmeyeceğim artık Jimin yemin ederim n-nolur bırakma yalvarırım. S-sadece size bakacağım artık. N-nolur bırakma beni"

Hıçkırarak ağlıyordum.

Jimin eğilip saçlarıma asılarak başımı kaldırdı. Ona baktım yalvararak.

"Sen beni karnımda üç bebekle terk ettin. Sen beni aylarca hamile halimle sefillik içinde bir yaşama bıraktın. Şimdi gelmişsin beni affet bırakma diyorsun. *alayla güler ve yine ciddi yüzüyle Jungkook'a bakar * seni şuan burda gebertmemek için zor duruyorum Jungkook biliyor musun? Oysa sen benim oğlumu öldürmüşken ben sana yine de merhamet ediyorum. Hayatını bağışlıyorum. Sence bu yetmez mi ha?"

Kabul korkmuştum ondan. Sesi, gözleri ve dokunuşları o kadar sertti ki bir an onun Jimin olduğundan şüphe etmiştim.
Nasıl da değiştirmişim onu... nasıl da kendime düşman bir insan haline getirmiştim onu.

Parmağındaki yüzüğü çıkarıp yere fırlattı. İçimde bir şeyler kopmuştu o an.

"A-ama...a-ama biz yemin etmiştik çıkarmayacağız diye?"