ANGST DEĞİLDİR!!!
TAMAMLANDI ✔️
Mutluyduk...
Evet evet mutluyduk. Fakat kendi bebeğinden (!) ve bir zamanlar "ne olursa olsun seni bırakmayacağıma hastalıkta ve sağlıkta seninle olacağıma yemin ediyorum" diyen sen...
Beni mahvettin...
Kitabın he...
Birkaç gündür kapının önünde aynı oturakta oturup bir gelişme bekliyordu. Diğerleri nöbetleşerek hastanede kalıyorlardı ki ben bebekleri görmeye gidemeyeyim. Aynı doktor yanımıza gelmişti biraz sonra.
"Günlerdir merak ettiğim soruyu şimdi sormam gerek beyler. Bebekleri sırayla baba ile birlikte anneye ten teması yaptıramamız gerekiyor. Bebeklerin babası kim?"
Şuan yanımda olan Jin hyung, Tae hyung ve Yoongi hyung bana bakmıştı. Bende onlara yalvararak bakmıştım. Onlar başını eğince gülümsemiştim.
"B-benim."
Doktor önce bana bakmış ve beni süzmüştü. Sanki o da biliyordu ne boklar yediğimi.
"Hemşireyi takip edin sizi hazırlasın birazdan kızınızdan başlayarak eşinizin yanına giricez."
Ben doktoru başımı hızla sallayarak onaylamıştım. Doktor gidince arkadaşlarıma döndüm.
"Teşekkür ederim..."
"Sesini Jimin'e özür dilemeye sakla ve kapa çeneni."
Yoongi kesin ve sert bir şekilde söylediğinde bir şey diyememiştim. Hemşire onu takip etmemi söyleyince onu takip etmiştim. Bir kat aşağı indikten sonra yenidoğan katına gelmiştik. Etraf fazla sessizdi. Kapının önünde bir güvenlik görevlisi vardı. Hemşireyle içeri girmiş ve başta ellerimi iyice yıkattırıp bone, maske ve bir tulum giydirilmiştim. Derin bir nefes alıp birkaç oda sonra sağlıklı olan kızım ve oğlumun olduğu odaya girmiştik. Odada çok sayıda bebek vardı.
"Bebekleriniz hangisi sizce?"
Hemşirenin yönelttiği soru ile gerilmiştim.
"B-bilemiyorum hepsi birbirine çok benziyor" hemşire kıkırdamıştı.
"Doğru."
Güzel yırttım ama dimi?
"İşte bu minikler sizin kızınız ve oğlunuz."
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Gözlerimin hemen dolmasına yetmişti görüntüleri.
Dokunamazdım ki şimdi ben onlara. İçime çekemezdim kokularını. Yanlarında olmamıştım ben bu meleklerin.
Yaşlarım akarken hemşirenin iki tane dosya ile yine gelmişti.
"Kızınızın adı ne Bay Jeon?"
Kadın elinde kalemle diyeceğimi beklerken ne diyecektim?
"B-ben... bilmiyorum daha karar verememiştik."
Yine bir yalan.. nasıl yırttım ama dimi (!)
Kadın başta tuhafsamışta sonra da anladım der gibi başını sallamış ve dosyaları köşedeki kitaplığa koymuştu. Biraz sonra mikrop kapmasınlar diye üstlerini kapatmıştı meleklerimin. Yanımıza 3 personel gelip çok ama çok nazik bir şekilde götürmüştük onları annelerine. Yoğun bakıma giren başka bir kapıdan girmiştik içeri. Birkaç kapı sonrasında güzel eşimin olduğu odaya. Yavaşça yaklaştım hasret kaldığım bedene. O kadar çökmüştü ki... Odada bağlı olduğu aletlerin seslerinden başka ses yoktu. Eski sarı saçları akmış doğal koyu kahve rengine dönmüştü. Ama yine çok yakışmıştı ona.
