Yanımda kal

7.BÖLÜM"Bende seni izleyeyim"

Doktor çoktan gitmişti. ayagımda bişey yokmuş sadece biraz incitmişim.Ayazda bişey söylemeden gitmişti ve canım çok sıkılıyordu. En iyisi uyumak diye karar verdim ve yastığıı düzeltip başımı koydum . Gözlerim kapalı ama uyumuyorum bir kaç saat önce gözlerimi açamazken şimdi kapatıyorum ama uyuyamıyorum. Uyku beni ters teptii.. 

Saçlarımı bir el yavaşça okşarken irkildim ama gözlerimi bilerek açmadım. saçlarımla oynanmasını çok seviyorum ve uykumu getiriyor.

"senin zarar görmenden nefret ediyorum. Neden kendine dikkat etmessin ki? seni elimden geldiği kadar koruycam meleğim. küçük meleğimm" melegim.. meleğim..  bana sadece atıl meleğim diyordu ve sadece atıl diyebilirdi. Atıl benim ilk aşkım herşeyimdi... seneler önce olmasına rağmen hala onu seviyordum. Ondan vazgeçemedim. Çocukluk aşkımdı işte ondan sonra kimseyi onun kadar sevemedim... zorla ayrılmıştık zaten isteyerek değil.Benden bi yaş büyüktü ve beni koruyup kollayan ilk kişiydi. Bu yüzden sevmiştim onu. Ailelerimiz bizi görüştürmüyordu ve bizde istanbula taşınmıştık. Sonra bidaha haber alamadım ondan göremedim.. o kadar zor ki sevdiğinin yanında olmaması. Ama o çoktan kendine bir sevgili bulmuş hayatın zevkini sürüyordur. Ne yapıcak ki seneler önceki birini sevmeye devam edeceğini mi bekliyorum.                                           

ayaz hala saçımı okşamaya devam ediyordu. Bende yavaş yavaş mayışmaya başlıyordum zaten uykumu alamamıştım bu yüzden gözlerim iflas etti ve uyumaya karar verdi...

Gözlerimi açtığımda etraf kapkaranlıktı. Karanlıktan da korkmuyo değilim Ben bu kadar saat uyudum mu ya hava kararmış resmen belkide gecedir. düşüncelerime karnımın gurultu sesi son verdi. Ciddi anlamda çok açıkmıştım. Kapıyı ses çıkarmadan açmayı başardım ayaz uyuyo olabilirdi.   Küçük adımlarla merdiveni indim ve mutfaga girdim. ışığı açmadım çünkü önümü görebiliyorum gerek olan bişey değil. hemen buzdolabına yönelip kapağını açtım. Hazırda olan bir şey yoktu bende kahvaltılıkları çıkardım ve masanın üzerine dizdim. Sıcak su oymak için ocağa dogru ilerledim. Tam önünde durdum ve bian duraksadım. Ensemde nefes gibi birsey hissedince çığlık attım. Ben tam arkamı dönecekken ayazın sesini duyup birazda olsa rahatladım

"Benim"

"Ayaz niye sessiz geliyosun ya ödüm koptu"

"Sende neden ışığı yakmıyosun"

"Sen uyumamış mıydın?"

"Hayır içerde oturuyodum sen görmedin beni ama ben seni gördüm. Acıktın mı sen?"

"Şey evet hazırda bişey yoktu bende kahvaltılıkları çıkardım"

"Onlarla mı karnını doyurmayı düşünüyodun. Ah baş belası ahh. Çık şurdan da ben bişeyler hazırlıyım" ay düşünceli ayazım benimm. benide düşünürmüş

"Şey.. Aslında gerek yok ayaz yani yeter bunlar bana"

"Olmaz öyle hadi sen otur birazdan hazır olur"

"Ne desem itiraz yok diyceksin heralde o yüzden oturuyorum"

"Aynen öyle" ikimizde gülüştük.

Ayaz çok iyi birisi yani benim tanıdığım kadarıyla. Bana çok yardımı dokunuyor ama bazen düşünmeden yapamıyorum acaba ayaz gerçekten böyle mi yoksa sadece çıkarı için mi bunları yapıyor?  Sonucta tanımadıgı birine niye bu kadar yardım etsin?  Yine kafamdaki soruları ayazın sözleri böldü

" çok dalgın gözüküyorsun hayırdır hadi yemegini de ye " önüme koydugu tabaga baktım köfte ve patates kızartmıştı. Bide yemek yapmayı biliyorum diye geçiniyo beyefendi bunları bende yaparım.. Tamam tamam yapamam biliyorum. 

"Sen yemiyecek misin?" Bu soruyu beklemiyordu. Aslında bende kendimden beklemezdim bu aralar çok düşünür oldum.

"Yok ben tokum. Sen ye bende seni izliyim" dedikleri karşısında direk gözlerimi gözlerine diktim . Ama o bakışlara daha fazla dayanamayıp gözlerimi kaçırdım ve kafamı tabagıma gömdüm. Bu niye böyle bisey söyledi şimdi!!

Bakışları karşısında rahatsız bi şekilde yemegimi yedim. Arada ona bakmayı ihmal etmiyordum. Zaten ben ona bakınca direk gözlerimiz birleşiyordu. Ciddi anlamda yemek yerken beni izlemişti. Bu çocugun derdi ne ve ne yapmaya çalışıyor anlamıyorum ama gözlerine bakınca aklıma atıl geliyor aynı renk...aynı bakış...ve ona atıl gibi yaklaşıyorum onun kadar güveniyorum bazen. Ama sonra onun atıl olmadığı aklıma geliyor düşüncelerimden süzülüyorum..

Elimden geldigi kadar çok yazmaya çalışıyorum bölümleri ve sık sık yazmaya çalışıyorum. Bu hafta sınavlarım başlıyo ve başlayana kadar çok bölüm yazmaya çalıścam çunku 2 3 hafta aralıksız sınav olucak bölüm ekleyebilecek zamanım olmayacak  buyuk ihtimal. Simdikk bölüm nasıl olmuş? Şimdi diyosunuz atıl kim? O da bi kaç bölüm sonra ortaya çıkacak.. İyi okumalarrr ;)