Embracing the Chaos (Eclipse Series #1)

Chapter 25

Maaga akong nagising dahil halos hindi na rin naman na ako makatulog pag-uwi ko. I had no choice but to stood up from lying since the maids are kept on coming to my room to wake me up. I heard nakarating na pala si Mommy.

Lumabas na ako ng kwarto ko after kong mag-apply ng aking skincare. Bumaba ako upang makisalong kumain sa dining that morning kahit na ang kalahati ng katawan ko ay natutulog pa. After a few months, this is the first time that I ate with someone again.

Usually kasi ako lang mag-isa ang kumakain sa pahabang table na 'to. Minsan naman is sinasabay ko pa ang mga maids na kumain for its double purpose, one was because I'm comfortable to eat with them and the other one is they aren't different to me naman na.

Sila lang ang palagi kong kasama. For real.

There are bunch of organizer that started to organize the parties in our pool side area. Puro hingi pa sila ng ideas sa kung anong gusto kong theme ng party na 'to. Eh, hindi naman ako interesado sa party na 'to so I let my Mom to chose what she theme she wants since niya lang naman ang over excited dito.

Don't she feel deja vu? Ako kasi taon taon.

"Good morning," Bati ko sa kanila nang maupo na ako sa dulong bahagi ng table. "Ako na lang pala ang hinihintay." Tawa ko nang mapansin na nakatingin silang lahat sa akin.

"No, it's okay hija, I get it." Support sa akin ni Tita Maddie. "The birthday girl doing her beauty rest, alam na alam ko 'yan!"

Nagtawanan sila habang ako tumatango upang umagree sa sinabi nito, call it that way but the truth is napuyat ako kagabi dahil sumama ako kay Axel. We ate after we become official as a couple. He treat me pa nga even tho he doesn't have to do it naman.

Agad na nawala ang ngiti sa labi ko nang makita ko kung sino ang nasa kabilang dulo nitong table. She's sitting beside my mother while smiling, well, that's not new in sight. Kasi parang sila na nga ang mag-ina eh.

She smiled when our eyes met. Hindi ko alam kung ano ang nagtulak para mag-iwas ako ng tingin dito. Hindi ko kasi alam kung ano ang magiging reaksyon ko basta ba parang bigla na lang na-drain ang lahat ng energy ko dahil sa presensya nito sa hapag ngayon.

I silently ate the food in my plate and tried my best not to meet her gaze. Halos ang mga elders na ng fam namin ang nag-uusap usap dahil natahimik na ako. Katulad ko, ang mga pinsan ko ay bangag din at mga wala sa sarili. Siguro, hindi rin sila halos nakatulog kagabi.

"Sorry," Bulong ko sa mga pinsan ko.

"That's fine, nag-enjoy ka ba?" Sagot ni Euge.

"Yes." I smiled, feeling relief.

Late na kaming umuwing lahat, I feel bad for them dahil iniwan ko sila at sumama ako kay Axel kagabi ng walang sabi sabi. Pero totoo na super supportive talaga sila, hindi man lang nila binigdeal ang bagay na 'yon. They just shrugged it off as if that's just a normal.

"The venue is just fine with you, right?" Biglang bumaling sa akin si Mommy. "You attended the last lesson of your violin class, too, right Sachleia?" Tanong pa nito ulit.

I just nodded and didn't speak up to answer. Hindi ko kasi alam kung paano ko ba siya dapat patunguhan sa harapan nila. After the cold shoulder she gave and the way treated me before, I already forgotten how should I treat and talk to my own mother.

Kailan nga ba ang huling beses na nagsalo kami sa dining?

That was far from what I can remember. Two years ago narin ata ang last? Hindi ko na maalala sa sobrang tagal na nito.

Our parents started to talk about business matter, pati narin ang mga collections nila ng bags, jewelries, branded clothes that are limited edition. I was fighting the urge of rolling my eyes on their topic but when I heard Jeena's chuckles and joined them, I lose it. Napairap ako, hindi ko 'yon tinago.