Love Maze ✦ Kim TaeHyung

Gerçekten mutlu musun?

Desteğinizi eksik etmez iseniz bölümler hızlıca yayınlanacaktır ❣️

Takip etmeyi unutmayın petaeunia

Oy vermeyi ve satır arası yorumlarda düşüncelerinizi belirtmeyi unutmayın! Çünkü yaptığınız bu etkileşim benim için çok önemli. Aynı zamanda yazmamda çok etkili 💕

85 oy atıldığında yeni bölüm gelecektir :D

- O küçük çocuğa bakmayı ne zaman bırakacaksın?

SoNa'nın şaşkın ve bir o kadar da hesap sorar şekilde yönelttiği soruyla karşı karşıya kalmıştı genç kadın.

- Ne demeye çalışıyorsun SoNa? Nasıl cümleler kuruyorsun?

SoNa'nın dediklerinin altında bulunan tavrı içten içe merak etmişti Su Ni.

- Taehyung aylardır hatta yıllardır ortada yok sen hâlâ onun çocuğuna bakıyorsun. Bu biraz saçma değil mi SuNi? Bir belirsizlik uğruna kendini yıpratman ve çabalaman çok çaresizce.

Su Ni onun dedikleri karşısında çok huzursuzdu.

- O bizim oğlumuz SoNa. Senin benim yanımda olduğunu sanardım. Bunu demen gerçekten çok üzücü.

- Senin iyiliğini düşünüyorum güzelim. Sen cidden çok değerli birisin benim için. Sadece kendini harap ediyorsun.

Su Ni bıkkın tavırla başını salladı. Elini anlına götürdü ve orayı ovaladı.

- Ben kendimi harap etmiyorum SoNa. Benim kararlarıma, yaşamıma saygı duymanı bekliyorum sadece.

SoNa işi çevirmeye çalışmak istedi.

- Güzelim senin iyiliğini istemem suç mu? Kafanı bir türlü dağıtamadın. Yeni biriyle tanışmayı, en azından konuşmayı denemiyorsun. Senin için kafeye gelen adamları sayamıyorum artık.

Kafasını olumsuzca salladı genç kadın. Bu düşünceleri SoNa'ya gram yakıştıramıyor, aynı zamanda fazlasıyla hayal kırıklığına uğruyordu.

- O lanet adamların hiçbiri umrumda değil! Seni anlıyorum arkadaşımsın ve iyiliğimi istemen senin hakkın. Fakat benim mutluluğumla mutlu olmaya çalışmıyorsun SoNa.

Beklenmedik şekilde çıkıştı SoNa.

- Gerçekten mutlu musun?

Mutluluk.

Hissedilesi duygu olan mutluluk. Bütün özlemlere, bütün isteklere kusursuz ve eksiksiz biçimde erişme durumuydu mutluluk.

Herkesin bir mutluluk kavramı vardı elbet ki. Kimileri bir tebessümle mutlu olabiliyorken, kimileri ise mutluluk denilen kavrama erişebilmeleri için olağan durumların gerçekleşmesi gerekiyordu. O insanlar karamsarlığa kelepçe geçirmiş insanlardı. Fakat tebessüm denilen duygu göstergesi minicik bir su damlası gibiydi. Düştüğü toprağı yeşilliklerle filizleyebilirdi. Küçük ama büyük etkisi olan mutluluklar da vardı, sıkıntı bunları farkedememiş kaybolmuş insanlarındı.