Love Maze ✦ Kim TaeHyung

Morluk.

Oy verip ve bolca yorum yapın çiçeklerim 🌸

&

Bir şekilde zaman geçmişti Su ni için. Saatlerdir kolundaki morluğu öğrencilerden saklamaya çalışsada Joon'dan saklayamamıştı. Joon zeki ve yaşıtlarına göre daha olgun bir yapıya sahip olduğundan Su ni'nin arada koluna bakması, orayı ovalamasından anlamıştı. Genç kadın neredeyse tüm öğrencileri evlerine göndermişti. Tam çıkış saati gelmese de Joon yine en son kalan öğrenci olmuştu.

- Kolun kötü gözüküyor öğretmenim.
Su ni kolunu daha da saklayıp konuştu;

- Ah küçük bir morluk. Sanırım sabah iyi vurdum kolumu dolaba.

Ufak tebessümle kapatmaya çalışsada pek inandırıcı değildi. Okulun kapısına doğru yürüdüler ve zaman geçmeden Taehyung'un arabası yanaşmıştı.

- Geç kalmadım değil mi?

Su ni masum ve burkuk bir tebessüm ederek;

- Hayır geç kalmadınız.

Taehyung önce Joon'u arabaya bindirdi ardından Su ni'yle konuşmak istedi.

- Ah şey.

Dedi. Ardından genç kadının koluna bakarak;

- Kolunuz acıyor. Anlayabiliyorum. Sabah izin vermediniz, hastaneye gitmeniz gerekiyor. İlerleyen zamanlarda daha da kötüleşebilir.

Dedi.

- Teşekkürler. Daha çok mahçup olmak istemem. Kendim gidebilirim.

Adam tekrardan kendini toparlayarak ve ayrıyeten özündeki ağırlıktan ödün vermeyerek;

- Anlaşılan o ki , o adamın sizinle bir problemi var. Bu her neyse size zarar verici hâle gelmiş. Su ni hanım yolda başınıza neler gelebilir bilemezsiniz.

Dediğinde Su ni uzunca bir nefes aldı. Konuşmak için hazırlandı ve vakit kaybetmeden konuştu.

- Bana acımayın veya beni korumaya çalışmayın teşekkür ederim Taehyung bey.

Kadın, karşısındaki adamın konuşmasına izin vermeyerek yolunda yürümeye koyuldu. Taehyung'a ise sadece onun arkasından bakmak kalmıştı. Aslında acımamıştı ve korumaya da çalışmamıştı. Sadece içgüdüsel bir söylemdi. Belki de Taehyung'un en nefret ettiği durumdu yanlış anlaşılmak. Neyse ki en yakın zamanda düzeltebileceğini düşündü. Taehyung arabaya bindi ve oğlunun şu sorusuyla karşılaştı.

- Ona sadece yardım etmek istemiştin değil mi?

Tae arka koltukta oturan oğluna dönerek;

- Evet.

Dedi ve sade bir tebessüm bıraktı.

- Seni yanlış anladı.

- Biliyorum.

Taehyung ardından Joon'un saçlarını okşadı.

- Ne yemek istersin?

Joon yüzündeki ifadeyi değiştirip;

- Et!

Diye cevapladı babasını.

(...)

Su ni tek başına hastaneye varmıştı. Sonucunda kırık ve daha ağır bir durum yoktu. Saatlerdir çekilen röntgen filmleri ile sargılarla birlikte geçmişti zamanı. En sonunda evine varabilmişti. Yorgun ve fazlasıyla açtı. Eve girer girmez hemen odasındaki yatağa kendini bırakmıştı. Kendini hızla bırakmış olmalıydı ki kolundaki sızıyla iniltisini tutamadı. Bir süre sonra ayaklanıp üzerini değiştirdi. Kendine dolapta son kalan rameni yaptı. Okulda imzalanması gereken evrakları çıkardı. Her ne kadar bir ilkokula bağlı olsa da resmi bir alandı ve Su ni bir öğretmendi. Çalışkan bir öğretmendi. İmzaları atarken kolundaki ağrı yüz göstermişti.