Uyuz.

Bölüm - 23

JUSTİN'DEN DEVAM

"Bak Bels. Justin'le seni ayırmak için böyle bişey yaptım. Anlaşılan başardımda. Şimdi neden yaptığımı düşünüyorsundur. Şöyle söylemek gerekirse, Justin'i 1 sene önce sahilde gördüm. Berbat haldeydi ve bende moral amaçlı yanına gittim. Gözlerinin içine baktığımda hüzün vardı. Bir anda telefonu çaldı ve birinin uyandığından bahsetti. Sanırım o kişide sendin. Beni orda yapayalnız bıraktı. En komik olanıda telefon çalmadan 5 saniye önce öpüşüyor olmamızdı." Son kelimeye kadar herşey normaldi. O son lafı söylediğinde Bella çılgına dönmüş bir şekilde bana bakıyordu. Roselyn gülmeye başladı ve tekrar konuşmasına devam etti.

"O günden sonra Justin'i aramaya koyuldum. Tüm herşeyini ele geçirdim. Posta kutusuna kadar herşeyi öğrenmeye başladım. Hazır bulmuşken bırakır mıyım ? Hahaha tabiiki hayır. Tabi bu zaman içerisindede Amy ve Brandon'la tanıştım. Tanıyorsunuzdur. O gün ikinizinde kaçırılması aslında benim planımdı. Gerkli olan 2 kişi zaten direk kabul etti. Aslında Brandon'a sana vurmasını söylemiştim fakat vurmamış. Olsun, Justin'i Amy'le görmekte senin canını yakmıştır. Evet sanırım birazdan ölebilirim fakat umurumda değil. Bu kadar. Başka birşey var mı ?" Gözüm dönmüştü. Demekki Brandon ve Amy'nin tekrar ortaya çıkmasının sebebi buydu. Nasıl yaptım bilmiyorum ama Roselyn yerde yatmış şekilde yüzünü tutmaya başladı. Sonradan kendime geldim. Roselyn'i yere yatırmış ve üstüne çıkmıştım. Yüzüne yumruklar atıyordum. Bir kıza vuracağım hiç aklıma gelmezdi. Ben yumruk ve tokatlarımı Roselyn'in yüzüne savururken Bella bana bağırmaya başladı.

"O KIZA BİRKEZ DAHA VURURSAM BENİ TAMAMEN UNUT JUSTİN !" Ne yani şimdi hayatımızı siken kızı mı savunuyordu bana ? Derin bir nefes aldım ve üstünden kalktım. Bella'ya sarılmak için gittiğimde beni gösümden itti ve durmamı sağladı. 'Ne var ?' baklışı yaptığımda tekrar konuştu.

"O bir kız Drew. Tamam hayatımızı mahvetmiş olabili-" sözünü keserek konuştum.

"Hayatımızı mahvetmek mi ? Hayır Bella." Elimle Roseliyn'i işaret ederek konuştum. "O BİZİM HAYATIMIZI SİKTİ. MAHVETMEDİ SİKTİ. !" Sesim gereğinden fazla çıkıyordu. Yakında komşular bile gelebilirdi.

"Her neyse, dediğim gibi o bir kız Drew. Sana veya o'na kızmıyorum. Sende bir yandan haklısın. 9 Gün boyunca uyuyordum. O süre içinde beni bekleyecek değildin sonuçta." Gözlerimi açmış Bella'ya şok bir ifadeyle bakıyordum. Dedikleri son derece aptalca geliyordu ve bunu çoğunlukla üzgünken yapardı. O'nu tekrer üzmüştüm. Gözünden akan yaşı silmek için elimi uzattığımda elimi tuttu. Elim kan olmuştu. Roseliyn'in yüzüne baktığımda, yüzü neredeyse kandan gözükmüyordu. Elimi geri çektim ve Bella'ya tekrar baktım. Bu sefer tamamen bitmişti. Rose'u yerden kaldırarak bileğinden sürükledim. Arabaya geri oturttum ve eve geri döndüm. Bella'nın bana bakışları her ne kadar canımı yaksada kapıyı sertça vurarak evden çıktım. Bana, benden nefret ediyormuş gibi bakıyordu. Yutkundum ve arabanın kapısını açarak oturdum. Rose perişan gözüküyordu ve herçekten fala kan kaybetmişti. O'nu hastaneye bırakıp işlemlerini yaptım ve hastaneden ayrıldım. 

*

"Birşey bilmiyordum ve Bella'da beni dinlemedi. Sanırım bitti." Emily ablanın evine gitmiştim ve olanları anlatmıştım. Her ayrıntısına kadar.

"Daha, sabah mutluydunuz Justin. Sen neden sahile gittin peki ? Gitmek zorunda değildin."

"Acil olduğunu söyledi. Aslında gitmeyi peki istemiyorum ama gittim işte. Yüce İsa cezamıda böyle verdi. Sevdiğim kızdan ayrıldım." Gözüm dolmuştu. Ne kadar garip birşey. Bella'yla tanışmadan önce hiç bir zaman ağlamamıştım. Hiç bir zaman içten gülmemiştim. Asla üzülmezdim, kaybetme korkum olmazdı. Bella'yla tanıştıktan sonra bir sürü farklı duygu ve tecrübe edindim. Göz yaşımı ne kadar tutmaya çalışırsam çalışıyım yinede gözümden düştü. Emily bana merakla bakıyordu. Elini yüzüme götürerek göz yaşımı sildim. Bu kadının Kayınvalidem olmasını gerçekten isterdim. Bella böyle bir annesi olduğu için mutlu olmalıydı. Konuşmaya başladığında nefesimi vererek onu dinlemeye başladım.