Unchained Melody

XI

CHAPTER 11

Monday came, as usual, mabagal na naman ang bawat segundo, minuto at oras para sa akin.

Mabagal ang oras pero namalayan ko na lang ay bukas September na.

Naging mahirap ang araw sa akin dahil sa mga tanong at pang-uusyoso tungkol sa mga laslas ko. Some were concerned and worried, some were aggressive, like Maria and the company.

Reign on the other hand was always there to defend me. I don't know why she's like that. Can't she get it? I want her away, why does she still protecting me? I don't need her, I don't want her to get involved.

May isang oras na vacant nang mag Tuesday kaya dumiretso ako sa library. Pagkapasok ko pa lang ay kita ko na kaagad ang mga studyanteng hindi naman libro ang hawak kun'di ang kani-kanilang cellphone, laptop, etc. Mayroon kasing free wifi dito sa library.

Naghanap ako ng lamesang walang nakaupo. Umupo ako roon sa bandang dulo at inilapag ang bag sa lamesa, kinuha ko ang isang libro sa bag at sinimulang magbasa.

I was on the middle of my reading when Reign came and sat right beside me.

I don't mind her though I can feel her stare.

"Melody," she called.

Hindi ako tumingin at pinanatili ang mga mata sa binabasa. Sana umalis na siya.

"MJ," she called again but I didn't mind her.

Reign was my friend for four years. She's one of the part of my high school life, pati na rin si Felix. Reign has beauty and brain, but I don't know why can't she understand that I don't want her presence?

"MJ, ayusin na natin 'to. Sorry, galit ka ba sa amin? Sorry kung ngayon lang ako - kami nagkalakas ng loob na lapitan ka. Ang bobo namin, sorry," she said sincerely. "It's been five years of not talking pero kaibigan pa rin kita, Mel. Ikaw? Kaibigan mo pa rin ba kami?"

Nawala na ang focus ko sa pagbabasa at natuon na lang ang atensyon sa pakikinig sa kanya. Hindi ko inalis ang tingin sa libro, hindi siya tinapunan ng tingin.

I feel the overwhelming feeling when I heard what she said. Kaibigan niya pa rin ako? Kaibigan ko pa rin ba siya - sila?

"MJ, please, don't hurt yourself. Hindi solusyon sa problema ang pananakit sa sarili, hindi solusyon ang paglalaslas," aniya.

Hindi ko na kasi alam ang gagawin, Reign. Hindi ko na alam kung anong solusyon at lunas sa mga nararamdaman at naranasan ko. May solusyon pa ba 'to?

"I know that you're not harming yourself just to get anyone's attention and pity, I know it's something deeper. Problems. Melody, kaibigan mo ako, handa akong makinig. Nandito kami ni Felix, tutulungan ka namin," she said worriedly.

Hinakawan niya ang kamay kong nakapatong sa lamesa.

I don't know what got in to me but her touch triggered me, I bursted out. "Bakit ba ang kulit mo!?" tumaas ang boses ko kaya nakuha ko ang atensyon ng mga tao sa library, agad kaming sinuway ng librarian.

Mabilis kong kinuha ang bag at libro at mabilis na umalis palabas ng library sa hiya at takot sa sarili. I left Reign dumbfounded there.

Bakit ba ako nagkakaganito? Ayos naman ako pero bigla bigla akong naninigaw. Tuluyan na bang nasira ang ulo ko?

Wednesday, Thursday and Friday passed and Reign didn't tried to talk to me again after what happened in to that library last Tuesday. Siya na ang umiiwas sa akin, hindi na ako.