WIPING TEARS AWAY

Chapter 4

CHA's POV

"HEY, I'm serious, this place is amazing!" Napanganga ako sa ganda rito sa rooftop. "You can see the whole city! ...and those lights... they're beautiful!"

"You are more beautiful. No— You are the most beautiful lady I've ever seen," he hugged me tight from behind. A hug that can make feel security. My favorite.

"Let's eat?"

Tumango ako. Umupo kami sa isang picnic blanket. Naglabas siya ng... "Cupcakes?" Kinuha ko ang inabot niya. "Saan ka naman kumuha nito?"

He laughed. "I baked cupcakes and brownies just for you, my love," nag-iwas ako ng tingin. "I'm not good at baking, but since I have a good teacher, I think I just made the best cupcake in the whole universe," sinulyapan niya ako.

Mas lalo akong nag-iwas. Parang cherry na siguro ang mukha ko sa pula nito. Jusko po!

.
.
.
——*——
.
.
.

Kinabukasan...

"Hoy! Cherry Rivera, mah freeen!"

Inis na nilingon ko si Yel. "Tsk! Ba't nakasigaw ka na namang babaita ka?!"

Nagpeace sign siya. "Hehe. Sorreh!" Maarteng aniya. "I'm just gonna ask kung saan ilalagay itong LED lights?" Ang landi ng boses ng p*ta.

"Malamang sa edge ng ceiling!"

"Okeh!" Maarte na namang aniya. Sinamaan ko naman siya ng tingin. Ano bang nakain na isang 'to? tsk! Nababaliw na naman.

"Kuya! You put there daw!...yeeez! Uh-huh. Dyan nga," ayan na naman yung mala-malading boses niya. Nilapitan ko siya saka binatukan.

"T*ng*na ka! Ayusin mo nga boses mo! Nakakaimbyerna ha!"

Ngumuso siya. "Wag ka ngang ganyan! Ang panget mo!" Singhal ko.

Mas lalo siyang ngumuso. "Ito naman! Ang bitter mo huh? Ginagaya ko lang naman yung babae na napanood ko sa teleserye kagabi eh...yung maarteng boses."

"Maarte? Malandi yun, hindi maarte!" Sigaw ko. Slight lang naman.

"Mwehehehe panget ba?"

"Ay hindi! Hindi. Ang ganda nga eh! Ang sarap sa pandinig!" Sarkastikong sabi ko. Hindi ko na siya muling pinansin pa. Kumuha ako ng isang frame at binasa ang nakasulat dito.

A yawn is a silent scream for coffee.

Nagkibit-balikat ako bago iyon isabit sa pader. Kinuha ko ang box ng frames at isa-isang sinabit ang mga iyon. Sinamahan naman ako ni Yel.

Maya-maya'y dumating si Unity para tulungan kaming maglinis. Pati na rin ang iba naming kasamahan, sina Marky, Paula, at May. Hindi naman kami nabored dahil sa pagkawitty ni Unity, kahit papaano na hindi namin ramdam ang pagod.

Iisang tao lang naman ang nanggulo, pero bakit ganon? May ilang upuan na naputol, basag-basag ang frame quotes na nakadisplay sa wall. Nabasag ang plates pati baso. Sobrang makalat. Ang sabi sa akin ni Unity, naghahanap daw ang taong yun ng avocado smoothie, kaso wala na kaming stock ng avocado. Yun lang nagwala na? Hindi kaya...sinadya niya?

Umiling-iling ako.

Hindi ko na maibabalik iyon, nangyari na. Malaki naman ang pasasalamat ko kahit papaano dahil itong dining lang ang ginulo niya, at iilang upuan lang ang nasira niya.

.
.
.
——*——
.
.
.

Pagkauwi ay kinausap ko muna saglit si Rem. Matapos non ay naligo na ako at deretso tulog. Nang magmadaling araw ay naalimpungatan ako. Hindi ko na mapilit ang sarili kong bumalik sa pagtulog kaya naghilamos ako't nagsipilyo saka bumaba upang magkape.

*Ding*Dong!*

Hihigop pa lang sana ako ng kape nang may nagdoorbell. Sino namang tao ang pupunta rito sa ganitong oras?

Napatili ako nang makita sa peephole na si Rem iyon. Agad ko siyang pinagbuksan pero agad ding nagtaka. "Bakit nakapantulog ka?" Nagtatakang tanong ko. Sinuyod ko ang kabuoan niya. Gulo-gulo rin ang buhok niya... Mukhang bagong gising...

Pilyo siyang ngumiti. "Surprise!" Ugh! That handsome husky voice. Ngumisi siya na mas ipinagtaka ko.

"S-Surprise? Ano?" Gosh! Nalilito ako.

Tumawa siya...sh.t ang gwapo...

Ginulo niya ang buhok ko saka kami pumasok sa loob. Hinapit niya ang bewang ko habang naglalakad kami papuntang couch.

"I moved here," aniya nang makaupo kami. Inakbayan niya ako saka nilaro-laro ang kanang kamay ko gamit din ang kanang kamay niya.

Nanlalaki ang matang nilingon ko siya. "Really? Since when? Bakit hindi mo man lang sinabi sa'kin? Saan ang unit mo?" Sunod-sunod kong tanong.

Natawa ulit siya. "Dyan lang sa tapat mo ang unit ko. I moved here yesterday."

Napaamang ako. "So ikaw pala yung bagong lipat..." I mumbled.

He chuckled, for the nth time. "Yup. That's me. Teka... ba't ba gising ka na? Gising ka na o gising ka pa?"

Umiling-iling ako. "Kagigising ko lang. Tsaka...magpasalamat ka na lang na worth it ang pagpunta mo rito 'noh. Hep! Hindi ba ikaw ang dapat kong tanungin? Ba't ka rito pumunta, eh, madaling araw na?" Ngumisi ako. "Miss mo na 'ko noh!"

Nagulat ako ng biglang hinalikan niya ang tungki ng ilong ko. Buti na lang naghilamos ako.

"Yup. I really f*cking miss my angel..."

Sabay kaming nagkape. Nagluto rin ako ng almusal para sa aming dalawa. Sinubuan din namin ang isa't-isa. Nagpresinta siya na maghugas ng pinggan kaya hinayaan ko na lang. Sinamahan niya akong mamili ng isusuot sa trabaho. Habang naghahanda ako sa pagpasok ay naligo na rin siya. Nagulat ako nang pagkatapos kong mag-ayos ay naabutan ko siyang nanonood ng TV, pero naaliw naman akong titigan ang gwapo niyang itsura.

——*——

Author: Hey y'all! Sorry kung hindi inabot ng 1k words ang chapter na ito. Hehe.

✌️