Gece

G.16.

İyi okumalar :)

Hatırlatma:

Gizli Numara:
Serumu çabuk çıkar!! Yazıyordu ve işte o an her şeyin farkına vardım .

_______________________________________

Telefonu firlatırcasına attım. Bu yaptığımla herkesin göz odağı ben olmuştum. Telefonu neden fırlattım onu bile bimiyorum ama olsun ben yaptıysam bı bildiğim vardır ;)

Elimi kaldırıp serumu koparırcasına çıkardım. Bu biraz acıtmış olsa da zehrin vücuduma girmesinden iyiydi.
Evet evet aklınızda meraklı sorular dönüyor. Size biraz ışık tutmak gerekirse tek kelime 'zehir'

Annem , babamla yanıma geldi.

Arkadaşlarıma da orada durmaları için bı işaret verdi.

Zehirin her ne kadar girmesine izin vermesemde birazı kanıma karışmış ve başımın hafif dönmesine sebep olmuştu.

Babama döndüm ama aklıma gelen şeyle ayağa kalktım.

"Serum bi zehir" dedim ve koşarak odadan çıktım. Yolda düşme tehlikesi geçirsem de kendimi toparladım.

Dikişleri zorladığımdan dolayı gevşemişti ama önemli olan bu değildi.

Babamlar arkamdan koşarak gelirken adımlarım Savaş'a doğru gidiyordu.

Savaş'ın odasına girince kapıyı zorlayarak açtım.

Babamlara dönüp " çabuk bı doktor çağırın" dedim.

Savaş'ın yanına koşar adım gittim.

Ona da bana verilen zehirden takmışlardı.

Kafamı başka yere çevirip kolunda ki serumu söktüm.

Doktor gelince hemen yeni serum taktı.

Basım hafif hafif dönmeye başlamıştı. Bu zehrin etkisi olmalıydı.

Tamamen olmasa da bı kısmı vücuduma girdiği için şanslıydım ama bu zehrin vücuduma girdiği gerçeğini değiştirmiyordu.

Doktor Savaş'ın kanını aldı ve bir kaç ilaç tedavisi yaptı.

Anlamadığım bı şekilde doktor Savaş'a merhamet duygusu ile bakıyordu.

Başım daha hızlı dönerken duvara tutundum.

Yavaş yavaş bedenim çökerken en son hatırladığım babamın odaya giriş yapmasıydı.

Sonrası lacivertten karanlığa . . .

Gözlerimi yine bı hastane odasında açtım. Hoş zaten ne bekliyordum ki.

Odada kimse yoktu . Biraz kafa dinlerdim. Gözlerimi kapatıp aklıma düşüncelerin talan etmesine izin verdim.
Gizli numara kimdi ve serumda zehir olduğunu nerden bilebilirdi ki.
Ambulansı arayan kişi de o muydu?

Bu kişiyi araştıracağımı aklımın bı kenarına not ettim.

Savaş'a ne olmuştu iyileşir miydi?

Ne kadar sonradan bulsamda o benim ikizimdi. Kalbimin yarısı bana yarısı ona aitti.

Ona soğuk davransam da normal kişiliğim buydu.

Kimi kandırıyordum ki belki de ailemden hiç ayrılmasaydım daha iyi biri olabilirdim ama insan bı kere karanlığa battı mı ne kadar dirensede çıkamıyor bataklık gibi daha çok çekiyordu içine .

Karanlıkla savaşabilmek için aydınlıkta olan bı parçamı karanlığa vermiştim .

İlk başlarda durumu kontrol ederken gel zaman git zaman aydınlıkta parçam kalmamıştı yada ben öyle sanıyorum.