გენიალური იდეა

18. Goodbye

       სონმინი სკოლიდან პირდაპირ ჩომგუკთან წავიდა საავადმყოფოში.
   მას იქ თავისი ძმა ჰოსოკი დახვდა, რომელიც უკვე ემშვიდობებოდა ჩონგუკს.
   - თავს გაუფრთხილდი იცოდე და დამირეკე ხოლმე.
   - რა ხდება ? იკითხა სონმინიმ შესვლისთანავე.
  

-ჩონი თავად გეტყვის, მე მეჩქარება. აბა ჰე ბავშვებოო- თქვა ჰოსოკმა, სონმინს შუბლზე აკოცა და გავიდა.
   როდესაც ძმა წავიდა სონმინი ჩონგუკის საწოლთან ჩამოჯდა.
 

-რა ხდება ? რაღაც არ ხარ მგონი ხასიათზე. რატომ დაგემშვიდობა ჩემი ძმა ასე?
   - დღეს მითხრეს, რომ ოთხ დღეში გამომწერენ.
  - რა კარგია ანუ დაგვინრუნდები?
- არა მე ჯიმინთან ვერ დავბრუნდები, სონმინ. ვერც ჩემს ძმასთან.
  - რატომ რა მოხდა? ნახე ჯიმინი?
  - ვნახე? ჯიმინს უთხარი რომ აქ ვარ? - ჩონგუკს ხმა შეეცვალა, შეშფოთდა.
- არა, ხომ გითხარი ისიც ამ საავადმყოფოში წევსთქო?
  - რატომ ? რა მოუვიდა? - ბიჭი აღელდა.
- როცა შენ მისგან წამოხვედი ჯიმინი გეძებდა. იმ ღამით საშინლად წვიმდა, ის კი დადიოდა და გეძებდა გესმის? შენზე ღელავდა. ფილთვების ანთებით წევს ოცდამერვე პალატაში და სხვათაშორის ყოველდღე გკითხულობს ხომ არ გამოჩენილაო.
   ჩონგუკი ხმას არ იღებდა, ისევ ფიქრებმა მოაკითხეს.

" მეძებდა? რატომ მეძებდა? ჩემს გამო ღელავდა? ნუთუ ჩემი დანახვა ისევ უნდოდა ? არ ვეზიზღები? "
   კიდევ დიდხანს განაგრძობდა ფიქრს სონმინს, რომ არ ეკითხა:
- აქედან, რომ გამოგწერენ სად წახვალ ?
- მამასთან პუსანში. ოთხი წელია არ მინახავს. ხვალ დავურეკავ და გავაფრთხილებ.

ჩონგუკიმ თეჰიონი მოიკითხა. სონმინიმ ყველაფერი მოუყვა ნამჯუნთან შეხვედრის გარდა.
  - ამასწინათ ტიტანიკს ვუყურეთ და ღნავილი მორთო იმ დაფაზე ჯეკიც დაეტეოდაო.            სონმინიმ ჩონგუკს შეხედა რომელიც საწყალი სახით უყურებდა და ამოილუღლუღა :
- ხო, მაგრამ იმ დაფაზე ჯეკი მართლა დაეტეოდააა...
- ვაიმე, თქვენ ორნი არ შემიძლიხართ. ეხლა შენც უნდა გაწყნარო?
  ჩონგუკს გაეცინა:
  - კიდევ რწყავს თეჰიონი ხელოვნურ ყვავილებს?
  - დაიცა, ის ყვავილები ყოველდღე ერთად რომ ვრწყავდით  ხელოვნურია? - გაიოცა გოგომ.
  - შენ რას შვებოდი? თეჰიონთან ერთად? და აქამდე არ იცოდი? - ჩონგუკს გულიანად გაეცინა.

   მალე მიღების საათები სრულდებოდა, ამიტომ სოიონი ჩონგუკს დაემშვიდობა და ჯიმინთან წავიდა.