RAMDAM KO ang mga tingin ni Joshua sakin kaya naman nilingon ko sya na nasa likod ko. He's been doing that for hours now. Tila may gusto syang sabihin pero hindi nya masabi.
Napabuntong hininga naman ako bago sya nilapitan, "You okay?"
"Yeah." Sagot nya pagkatapos ay binalik ang tingin sa cellphone nya.
I feel something off.
Hindi sya ganito. Ibang iba ang Joshua na kaharap ko sa araw araw na nakikita at nakakasalamuha ko dito sa bahay. He's far from the Joshua whom I know that is jolly and who loves to pull some little jokes and pranks on other members.
"No, you're not. What's wrong?" Umupo ako sa silya sa harap nya bago pumihit paharap sa kanya.
Hindi naman sya nagsalita bagkus ay nginitian lang ako. In our camp, before we graduated from being a soldier, they thought us how to read people. Starting from their smile, their eyes, their simple gestures, inshort we study how to identify an emotion in a person's body.
"You can tell me anything that's bothering you..." I held his hand and squeezed it lightly.
"What do you do for a living Serenity?" I was shocked because he called me in my real name, not in the nickname that I gave them.
Paano nya nalaman?
"Ahm... w-what do you m-mean?" Naiilang na tanong ko sa kanya. Sa paraan ng pagtingin nya sakin, ay parang inaasahan nya na ang ganito kong reaksyon.
I was baffled at first but I regained my posture afterwards. Kanino nya nalaman ang pangalan ko? Bakit sya nagtatanong ng mga ganito sakin?
"What do you do... for a living?" He repeated his question in a manner voice. I can't take my eyes off from him.
"Just so so." I answered while shrugging my shoulders.
Rules are rules.
"Ah. I was just wondering because, I saw this article and I thought it was you." He tapped something in his phone before he continued talking, "Look."
Pinakita nya sakin ang cellphone nya at nandon nga ang mukha ko. Kuha iyon ng matapos namin ang misyon na binigay samin ng pangulo ng bansa. It was taken in Britain. It was a hostage taking and Gianna has to do it, but she needs some hand so we help her.
"You look like her." Napatingin ako kay Joshua habang titig na titig sya sakin.
"I think this face is quite popular in that country." Saad ko na nakaturo sa mukha ko habang tumatawa pa. I had to let out a fake laugh. Hindi ko alam kung anong mararamdaman nya kapag nalaman nya ang tunay na trabaho ko.
I'm proud of being a servant in our country but many people can't understand that. Some people think that we just kill and kill without thinking what will happen to the families of those people that we killed. Hindi nila alam na ginagawa namin ang lahat ng paraan para panatilihin ang tahimik na mundo para sa kanila.
Isang beses na nangyare ng magpunta kami sa isang bansa, pinagbabato nila kami ng kahit na ano. Natamaan noon si Elodie sa ulo pero wala syang ginawa. Akala nila masasama kaming tao dahil ang nakikita lang naman nila ang mga ginagawa naming pagpatay. Akala nila ay puro inosente ang mga taong 'yon, pero ang totoo sila ang mga salot sa lipunan na pilit naming inuubos.
"You think?" Tanong nya din sakin pabalik. Tinawanan ko lang sya atsaka tumayo. Naglakad ako papunta sa ref sa kusina para kumuha ng ilang prutas para i-blend at ipainom sa kanya.
"I think so. Maybe. But anyway, how are you feeling? You doing good?" Binalatan ko ang orange sunkist na hawak ko pagkatapos ay inabutan sya ng ilang piraso.
![](https://img.wattpad.com/cover/222913185-288-k567281.jpg)
BINABASA MO ANG
Don't Wanna Cry (Seventeen's Fanfic) [ MILITIA SERIES 1 ]
FanfictionSerenity's life is not perfect but she's trying atleast to make it near as perfect for her to help the world. All of her life, she never felt the happiness that will last until forever, if there is one. She can't make mistakes, because if she make j...