Don't Wanna Cry (Seventeen's Fanfic) [ MILITIA SERIES 1 ]

Chapter 34

NAPAANGAT ANG paningin ko kahit na namamaga na ang kaliwang pisngi ko. Hindi ko na din masyadong maramdaman ang kaliwang kamay ko dahil sa sakit.

"Just give up, Serenity." Napatingin ako sa lalaking nasa harap ko, "You don't have to worry because you will see you little sis after this."

"Fuck you." Mahinang sambit ko kahit nanginginig na ang bibig ko dahil sa hapdi na nararamdaman ko.

"Fuck me too." He laughed while waving the baseball that he's holding infront of me.

"Maniwala ka sakin Maceda. Kapag nakawala ako dito sa pagkakatali mo sakin, hindi lang suntok at sipa ang gagawin ko sayo." I huffed, "Death is not the easiest way for you to die."

"Aw, i'm scared." Umakto sya na niyayakap ang sarili nya pagkatapos ay hinampas na naman ako ng baseball bat sa braso.

Hindi na talaga ako magtataka kung isesemento itong kaliwang kamay ko. Sa lakas ba naman ng tama na natamo ko sa ginagawa nya sakin ngayon ay himala pa na maiangat ko ito.

"Limang oras ka ng nalalaro dyan, Carlo." Nabaling ang tingin ko kay Luna na syang prenteng nakaupo at nakapatong ang paa sa likod ni Naya na syang nakadapa sa harap nya.

"I won't get tired of doing this shit, Luna." Ramdam ko ang pagsipa sakin ni Carlo sa tagiliran kaya naman napaubo ako dahil sa sakit.

Fuck.

My body is slowly giving up on me. Ramdam ko ang sakit at ang paghihina ng katawan ko, pero pinipilit ko na lang na lumaban. Kailangan makaalis kami ni Naya dito. Ililigtas ko pa ang Seventeen. Hindi pwedeng mamatay ako ng ganito.

"Have you planted it?" Bored na tanong ni Luna sa lalaki.

"Yes. Nakausap ko na din ang lalaking 'yon, pati na si Mr. Navarro. He wants him in his office after the concert."

"Good, good." Nakita kong naglakad sya patayo kaya naman sinundan ko sya ng tingin, "Atleast hindi na ako mahihirapan na tapusin sya. Sayang nga lang kasi may madadamay."

"Luna...." Banggit ko sa pangalan nya habang nakatiim bagang.

"What?" Inosente nyang tanong sakin, "I was just doing what they did to me. Hindi masamang gumanti sa taong alam mong karapat dapat gantihan."

"I hate you." Mahina ngunit galit na sambit ko sa kanya.

"Ditto, Serenity, ditto." Tumigil sya sa harap ko at marahan na iniangat ang mukha ko, "Hindi mo alam kung ilang taon kong hinintay ang pagkakataon na 'to."

Tumayo sya pagkatapos ay kinuha kay Carlo ang hawak nitong patalim sa kanang kamay nya, "It's been years since I plan this. Hindi man ganon kaganda ang pwedeng kalabasan pero pwede na."

"What do you mean?"

"Akala mo ba talaga, isang maliit na misyon lang si Joshua?" Nakangisi nyang tanong sakin.

"Ano?" Nakakunot kong tanong sa kanya kaya naman napangisi sya.

"I was the one who did all of this, Serenity." Nilahad nya ang kamay nya sa magkabilang gilid nya bago ulit nagsalita, "I was the one who put you in this position." Hindi ako makapagreact dahil hindi ko alam kung anong dapat kong sabihin.

"Bakit? Sa tingin mo ba talaga magbibigay ang Officials ng maliit at simpleng misyon sa inyo?" Nakita kong napatingin din si Naya at tila inaabangan ang susunod na sasabihin ng babaeng baliw na 'to.

"Malamang, hindi. Hindi sila magaaksaya ng oras at pagod para sa mga taong hindi naman ganon kaimportante ang silbi sa kanila." She waved the knife infront of me, "I was the one who put all of scheme, Serenity."