Eclipse ☾ // R. Lupin lovestory

23 - Meeting his parents

"We zijn bij het perron!" gil ik, misschien iets te hard. "Dat zien we zelf ook wel" zucht Marlene. Remus komt onze coupé binnen gelopen en haalt mijn koffer van het bagagerek. "Dankjewel" zeg ik met een glimlach.
Ik geef de meiden nog snel een knuffel, "fijne vakantie" zeg ik hyper en ik loop achter Remus aan.

We stappen de trein uit en Remus rent gelijk naar een man en een vrouw, oftewel zijn ouders. Snel ren ik achter hem aan, maar net voordat ik bij hun ben, val ik. Natuurlijk, ik zou geen Charlotte heten, als dat niet zou gebeurden. Remus lacht me uit, maar komt wel naar me toe gelopen.
"Gaat het?" grijnst hij. "Ja, t gaat" antwoord ik met een zucht. Hij helpt me overeind, "mooie kennismaken trouwens" fluistert hij nog in mijn oor, waardoor ik met mijn ogen rol. "Gaat het wel meisje?" vraagt de vrouw, waar Remus net naartoe was gerend. Ze zag er vriendelijk uit. "Ja het gaat wel" mompel ik zacht. "Ik ben Hope trouwens, de moeder van Remus, jij bent vast Charlotte?" stelt de vrouw zich voor. "Aangenaam mevrouw Lupin, ik ben Charlotte Smith" zeg ik met een vriendelijke glimlach en ik schud haar hand. "Ik ben Lyall Lupin, Remus's vader" zegt een man die naast mevrouw Lupin komt staan. "Charlotte Smith, aangenaam" zeg ik en ik schud ook zijn hand. "Geef die maar aan mij" zegt meneer Lupin en hij wijst naar mijn koffer. "Bedankt" zeg ik en ik overhandig hem de koffer. "Zullen we gaan dan?" vraagt mevrouw Lupin.

We knikken en lopen naar buiten, daar staat een taxi op ons te wachten. Remus heeft me uitgelegd dat zijn moeder een Muggle is en dat ze daarom in de mugglewereld wonen. Ik vindt het niet erg, zelf woon ik ook in de muggelwereld, vanwege mijn vader, die is een Muggle.

De taxi stopt voor een klein, maar prachtig huisje. Meneer Lupin, of Lyall, zoals hij wilde dat ik hem noemde, betaalt de taxi chauffeur en opent daarna de deur van het huis. Ik loop achter Remus aan naar binnen en krijg al meteen een huiselijk gevoel. "Hang je jas daar maar op en leg je schoenen daar" zegt Hope, wijzend op de schoenenkast en de kapstok. Ik knik en trek mijn schoenen en jas uit en leg ze op de goed plek. "Mam, waar slaapt Charlie eigenlijk?" vraagt Remus. "Bij jou op de kamer, denk ik" antwoordt Hope twijfelend, "je hebt een tweepersoonsbed, dus het past best" vervolgt ze. "Hope? Is dat wel een goed idee?" vraagt Lyall en hij kijkt ons even aan. Ik weet waar hij het over heeft, maar ik laat blijken alsof ik het niet snap. "Ach joh, ze kunnen heus wel gewoon in een tweepersoonsbed hoor" antwoordt Hope en ze glimlach lief naar ons. "Goed, dan breng ik jullie koffer wel naar boven" zegt Lyall en hij loopt al naar de twee enorme hutkoffers toe.

"Kom binnen" verwelkomt Hope ons de woonkamer binnen. Het is een ruime, maar toch knusse woonkamer. "We eten vanavond aardappeltjes met sperziebonen, lust je dat?" vraagt ze aan mij. "Oh tuurlijk" antwoord ik met een glimlach en ik ga naast Remus op de bank zitten. Remus pakt mijn hand en knijpt er zachtjes in. Ik kijk hem recht in zijn ogen aan en dan komt zijn vader weer beneden. "Zo, het bed is opgemaakt en jullie koffers staan in jullie kamer" zegt hij en hij loopt naar de enorme stoel die in de woonkamer staat.

"Eten is klaar" zegt Hope. Remus springt op en trekt mij ook omhoog, van de bank af. Hij begeleid me naar de eetkamer. Het ruikt heerlijk. Ik ga naast Remus zitten. "Dus Charlotte, hoe gaat het op school?" vraagt Hope opeens. "Oh ehm, het gaat super goed eigenlijk" antwoord ik. "Aha, en ik hoorde van Remus dat je nieuw in de klas bent, op welke school zat je eerst?" vraagt ze. "Ilvermorny, dat is in Amerika" antwoord ik met een kleine glimlach.

Na een kwartier hebben we het eten op en ik help met het afruimen. "Kom je mee naar boven?" vraagt Remus. Ik knik, dus loop ik achter hem aan. We lopen de smalle trap op. Remus opent de eerste deur en ik kijk de kamer rond. Het is smal, er staat een tweepersoonsbed, een kledingkast, een nachtkastje en een klein bureautje. "Dit is jouw kamer?" "Ja, hoe vindt je het?" vraagt hij verlegen. "Mooi" antwoord ik met een glimlach en ik laat mezelf op het bed vallen.

"Kan ik me ergens omkleden?" vraag ik opeens. Remus grijnst naar me, "je mag het ook hier doen hoor" zegt hij zwoel. "Foute opmerking Lupin" kaats ik terug, "dus waar kan ik me omkleden?" vraag ik nog een keer. Remus zucht diep, "aan het einde van de gang is de badkamer." Ik kijk hem dankbaar aan en loop de kamer uit. Ik weet niet waarom ik me niet gewoon in de kamer durfde om te kleden, maar ja.

Ik loop de kamer weer in en zie dat Remus ook al een pyjama aan heeft getrokken, maar wat mij ook opvalt is dat hij een bril draagt, een bril! "Sinds wanneer draag jij een bril?" Roep ik uit. Remus begint te lachen, "ik draag al heel lang een bril, maar dat maakt niet uit" "en wanneer was je dat van plan tegen mij te vertellen?" Vraag ik quasi beledigd. "Nooit, aangezien een bril echt lelijk bij me staat, daarom draag ik hem alleen s'avonds" grijnst hij. "Lelijk? Hij staat je echt schattig" antwoord ik hyper en het is niet eens gelogen, die bril staat hem echt leuk. "Je hoeft niet per ze te liegen hoor" zegt hij droog en hij doet de bril snel af. Ik kijk hem 'boos' aan en loop naar hem toe. Ik grits de bril uit zijn handen en druk hem weer terug op zijn neus, "en nou hou je hem op" zeg ik en ik plof op het bed. "Voor jou dan" zucht hij.Het

Remus met de bril

"Rem? Charlotte? Willen jullie thee?" roept Hope vanaf beneden. Ik kijk Remus raar aan. "Is een gewoonte bij ons, om elke avond thee te drinken" legt hij uit. Ik maak een 'oh' gezicht. "Wil je thee?" vraagt hij, waarna ik knik. "Ja mam!" schreeuwt Remus terug, waardoor ik mijn handen voor mijn oren sla. Remus grijnst. "Volgende keer een waarschuwing voordat je schreeuwt graag" zeg ik droog. "Komt goed" grijnst hij en hij drukte een kus op mijn wang. Hij staat op en trekt me van het bed af. We rennen naar beneden, waar de thee is al klaar staat.