Eclipse ☾ // R. Lupin lovestory

33 - All was well

Ik word wakker van het irritante geluid van de wekker en ik heb zin om dat ding kapot te stampen. 'Hou je bek' mompel ik boos en ik zet hem uit.

'Je weet dat de wekker alleen maar zijn werk doet, het is dus onnodig om hem uit te schelden' zegt Marene.

'Je weet dat de wekker niet kan praten én ons niet kan verstaan, omdat het geen levende wezen is' antwoordt Lily op Marlene.

'Weten jullie dat we moeten opschieten, met onze koffer in te pakken, omdat we anders straks de trein missen' gaat Alice verder. Ik kijk op. Alice, Marlene en Lily zijn al bezig met hun koffers. Ik kreun zachtjes en sta dan langzaam op.

'Wow je bent opgestaan! Ik dacht minstens dat je dood was' zegt Tessa- quasi-ongelovig- die net de badkamer uit komt.

'Ha ha, ik lag me dood' antwoordt ik sarcastisch en ik pak me koffer der bij. Ik begin van alles in de koffer te pleuren, om er vervolgens achter te komen dat ik m'n kleding op moet vouwen, als ik het wil laten passen. Ik zucht geïrriteerd en haal alles er weer uit en vouw het een voor een op. Na een uurtje hebben we alle vijf onze koffers ingepakt en lopen we richting de great hall.

~

Als we bij de great hall aankomen zien we de jongens al zitten. 'Hebben jullie je koffers al gepakt?' vraag ik, verbaasd dat de jongens al eerder aan het ontbijt zitten dan wij.

'Dat gaan we zo doen, alleen Remus heeft het al gepakt, omdat hij dat "handiger" vond' antwoordt James.

'Jullie weten dat jullie nog maar een uur hebben om in te pakken, voordat de trein vertrekt?' vraagt Lily.

'Dat redden we makkelijk' zegt Sirius. Oké dan.

~

Snel eten we onze eten op en vertrekken we weer terug naar de dormitory's om nog snel de laatste dingen te regelen, voordat we gaan.

'Heeft iemand hier mijn deo gezien?' vraagt Marlene, lichtjes in paniek omdat we bijna moeten gaan.

'Oh ja sorry Mar, ik had hem even nodig, hier' zegt Lily en ze gooit de deo naar Marlene toe.

'Oké... iedereen klaar?' vraag ik na een tijdje. Het is nu écht tijd om richting de koetsen te gaan, anders halen we de trein nooit.

'Helemaal klaar' antwoorden de andere en dus lopen we richting de jongens dormitory. Ik klop drie keer op de deur. 'Guys, zijn jullie klaar?' vraag ik en ik open de deur. Tot mijn verbazing staan ze allemaal al klaar en ingepakt.

'Laten we gaan' zegt James en hij loopt langs me heen. Met z'n negenen lopenden we naar de uitgang van het kasteel, met onze koffers achter ons aan geslepen. Overal in elke gang zie je nog kinderen heen en weer rennen, omdat ze iets zijn vergeten.

We springen de koetsen in en die brengt ons naar het perron van Hogsmead. Langzaam zien we het kasteel verdwijnen, een hele zomer moet ik zonder het kasteel en ik mis hem nu al. Toch heb ik zin in de vakantie, omdat ik met kerst niet naar huis ging heb ik mijn ouders bijna een jaar lang niet gezien.

~

Renend gaan we richting de trein, hij loopt al heftig te stomen, dus hij zal zo wel vertrekken. Snel gaan we nog de trein in en we hebben nog geen coupé gevonden en de trein begint al te rijden. 'Dat was op het nippertje, nu nog een coupé zoeken' zeg ik tegen de andere en we lopen door totdat we de meest ruimen coupé in de trein- die nog niet vol zat- hebben gevonden. Het is namelijk moeilijk om in een kleine coupé met z'n negenen te gaan zitten. We proppen ons in de ruime- maar alsnog niet ruim genoegen- coupé en nemen plaats.

Uit ervaring weet ik dat dit een lange reis gaat worden, gelukkig heb ik mensen om mee te praten anders zou ik me dood vervelen. 'Dus... vakantie! Wat gaan jullie doen?' vraag ik enthousiast.

De meesten gaan naar het buitenland, maar Remus, ik, Peter en Lily blijven thuis. Alice gaat naar Frankrijk, Marlene gaat naar Kroatië, James en Sirius gaan naar Zwitserland en Tessa gaat naar America.

'Misschien kunnen we een keer afspreken in de vakantie, ligt eraan hoe lang jullie in het buitenland zijn' zeg ik.

'Ik ben de eerste twee weken' antwoordt Marlene.

'Ik ook' antwoorden James, Sirius en Alice.

'Ik ga de laatste drie weken' antwoordt Tessa.

'Oké, dan kunnen we misschien in de derde of vierde week' zeg ik. 'Sturen jullie een uil om te zeggen wanneer jullie kunnen?'

'Komt goed' antwoorden de andere en dan komt de welbekende snoeptrolley mevrouw de coupé binnen.

'Willen jullie iets van de kar, lieverds?' vraagt ze met een glimlach.

~

Uiteindelijk eindigen we met van alles en wat. Het is moeilijk neerleggen, aangezien het al zo krap is, maar het lukt wel. Ik pak mijn boek erbij en terwijl ik wat snoep naar binnen prop, lees ik het boek.

'Wat lees je?' vraagt Remus geïnteresseerd en hij leest over mijn schouder mee. Ik ga tegen Remus aanliggen, zodat hij met me mee kan lezen. 'Ranger's Apprentice' antwoordt ik. 'het is best wel een leuk boek.' Zo lezen Remus en ik verder, terwijl de rest een gesprek met elkaar aangaan.

Na een aantal uurtjes leg ik het boek weg. 'Iemand die meedoet met exploding snap?' vraag ik, terwijl ik de kaarten erbij haal. Uiteindelijk doet iedereen mee en hebben we het gezellig. Zo gaat het eigenlijk de hele les door. Snoep, lezen, spelletjes spellen en kletsen.

~

'Ik denk dat ik het perron zie' zegt Alice dan uit het niets. Het is moeilijk te zien, omdat het al donker buiten is. Alice heeft gelijk, want nog geen vijf minuten later zitten in de felverlichte perron negen drie kwarts.

'Laten we alvast naar de uitgang gaan' zegt Remus. We knikken en met z'n alle lopen we naar de ingang.
De trein komt tot stilstand en de deuren gaan open.

We pakken onze koffers en zeggen gedag tegen elkaar. 'Fijne vakantie' zeg ik en ik loop naar Remus toe. 'Jij ook fijne vakantie! Ik ga je missen' zeg ik en ik druk mijn lippen op die van hem. 'Ik jou ook' antwoordt hij en hij geeft me nog een laatste knuffel.

Verderop zie ik mijn ouders staan. Ik ren naar ze toe. 'Hey!' roep ik vrolijk en ik omhels ze stevig. 'Ik heb jullie zo gemist'

'Wij jou ook! Maar zeg eens, wie was die jongen?' vraagt mijn moeder. Oh ja, ze kennen Remus nog niet en ik heb er ook niet over gesproken via de uil.

'Oh dat is Remus, ik ben al meer dan een halfjaar met hem samen' zeg ik en dan hoor ik mijn naam, mrs. Lupin.

'Hoe gaat het met je, lieverd?' vraagt ze.

'Het gaat goed mrs. Lupin' antwoordt ik met een glimlach.

'Mooi zo meisje' zegt ze en ze draait zich om naar mijn ouders. 'Jullie zijn vast Charlottes ouders? Ik ben Hope en dit is mijn man Lyall'

Mijn ouders schudden de hand van de ouders van Remus. 'Dat klopt ja, aangenaam. Ik ben Emelie en dit is mijn man Jakob en jij bent vast Remus'

'Dat klopt mrs. Smith' antwoordt Remus beleefd en ook hij schud de hand van mijn ouders.

'Noem me maar gewoon Emelie' zegt mijn moeder met haar bekende, warme glimlach. Zo blijven we nog een tijdje met elkaar kletsen. All was well.