A Player's Bestfriend

[18] Parted

Hello my good people. :) thanks for having patience. Here's the next chapter.
+++++++++++++++++

Jamarie's POV

It's been days since our dinnerdate. Pero kilig na kilig parin ako. May gaaaahd! Ang landi ko.

Nasa school ako since it's tuesday. Lately, nabait na si Sam saken. Minsan tinotopak si unggoy pero keri lang. Pa'minsan minsan lang naman e. Buti ngang ganun lang kaysa katulad ng dati na halos araw araw ang 'buwanang dalaw'.

"Wel!" habol ko kay Wel nang makita ko siyang paakyat ng hagdan. Lumingon siya at kumembot papunta saken.

"Jam.." sabe niya, his lips slightly quivering. "I'm.. I'm sorry." At that point, he started crying. I hugged him and rubbed his back.

"Shh.. Wala ka dapat ipag-sorry saken." Sabe ko still hugging him. He breaks free from the hug and stares blankly at me with a frown on his face.

"Di kita dapat sinisi sa mga nangyare. I was just so.. so scared that I- that we might lose Max." He tries to blink away the tears but fails.

I wipe away a tear from his chubby tear-stained cheek and sighed. "I understand why you felt that way but the accident was nobody's fault. Yan kasing si Max, di man lang mag-ingat sa pag-dadrive e!" Tawa ko kaya't napa-halakhak nadin si Wel.

He hugs me again and I can almost feel him smile. "I'm so glad we're friends again. Sana lang gumising na si Max para makasama na naten siya ulit." Sabe niya sabay bitaw sa yakap namin. Tumungo naman ako.

*KRIIIIIIIIIIIIIIIING!!!!!*

Nako, bell na. Ayokong ma-late.

"Tara Wel, tabi na tayo ulit ha?" Sabe ko sakanya habang nakapulupot ang arm ko sa arm niya nang paakyat kami sa room namin. "Ge lang girl. Namiss nadin kitang kasama e." Tawa naman niya.

Nakarating kami sa classroom at kahit ilang minuto nang nakalipas simula nang magring ang school bell, wala parin kaming teacher. Buti naman sabe ko sa isip ko habang inaayos ang school uniform ko.

"Girl, kanina ka pa jan tulala ah. May iniisip ka?" Tanong ni Wel saken. "Ah wala naman. Iniisip ko lang kalagayan ni Max ngayon." I frowned sabay adjust sa salamin ko with my index finger.

"I'm pretty sure she's fine." Pag-assure saken ni Wel. Ngumiti nalang ako. Teka, may boyfriend nga pala ako no? Asan na yung si unggoy? Mukhang di nanaman pumasok. Tsk..

"Oh look, the doofus is friends with the loser again." Salita ng, sino pa, edi si Amanda. "Ganda mo masyado e! Mukha ka namang dolphin." Sigaw ko pabalik. Gasps were heard everywhere.

-"omg, she called Amanda a dolphin."

-"I admit, may hawig nga. Haha!"

-"Tapang na ng mga to no?"

-"Haha dapat lang yan kay Amanda."

Kanyakanyang chismisan ang naganap. Kala mo naman di namin naririnig.

"Ang kapal ng mukha mong tawagin akong dolphin!" Sigaw ni Amanda sakin sabay dabog. "Makapal na kung makapal mukha! At least di mabaho!" Sigaw ko pabalik kaya nagtawanan classmates namin.

-"Hahaha! Mabaho naman pala tong si Amanda e!"

-"Sabe ko na nga ba siya naamoy ko!"

"What?! Anong mabaho?! How dare you accuse me of something so untrue!" Depensa ni Amanda. "Ang ugali! Di pa kase ako tapos! Ikaw ah? Napaghahalataan ka na." Tawa ko sabay ng halakhak ng mga kaklase ko. "I hate you! Urrgh!" Walk out si Amanda. I wonder kung asan ang dalawa pang demonyo.

--
Maikli, and I'm sorry. Haha asan na kaya ang dalawa pang demonyo? -B