A Player's Bestfriend

[15] Suspicions

Hi my beautiful people! :D Sana magustuhan nyo tong chapter na to. :) sorry kung medyo late kase busy ako nung nakaraang araw e. :( Pero babawi naman po ako. :D Sana di ko kayo ma-disappoint. :(

Enjoy! :D -Belle ♥

+++++++++++++++++++++++++++++++++++

Amanda's POV

Recess na at nasa room parin kami ng girlfriends ko. "Girl, gutom na ko." reklamo ni Courtney saken with a fake hurt expression on her face. "I don't care. Wala akong gana." sagot ko kaya napapikit siya at nag-fake ng pag-himatay habang naka-patong ang mukha sa arm chair niya. Nakaupo parin kase kami at simula nung nag-bell na, di parin kami natayo. It's not a big deal kase it has only been 4 minutes nang mag-bell.

"Friend, you should really eat na." sabi saken ni Chelsea. "Oo nga!" sigaw ni Courtney sabay nag-light up ang face niya. "E, ayoko nga e!" dabog ko sabay hampas sa arm chair ko kaya nagulat ang dalawa at napa-upo ng maayos sa mga inuupuan nila. "Bakit ba?" tanong ni Chelsea. "Is it because of Jamella and Samuel dating?" tanong niya ulet habang naka-fold ang arms niya against her chest. I took a deep breath and nodded. 

"God!" sigaw nito with matching pag-raise pa ng hands niya gesturing to the ceiling. "You should really be getting your head checked. Alam mo yun?" lecture saken ni Chelsea. "Sa tingin mo ba na Samuel would really date someone like, like.. Jam?!" tanong niya sabay turo sa pintuan ng room. Napa-yuko nalang ako. "Well, they do look happy together." sabi ko lamely. "So?" tanong ni Chelsea. "Madaming tao na kayang mag-panggap na masaya sila, Kahit na hindi." sabi niya sabay fold ulit ng mga arms niya. I shrugged.

"This is so surreal!" sigaw ni Courtney. "E, masaya nga sila e!" sigaw niya ulit kay Chelsea. "Courtney, could you be stupid somewhere else?" pagta-taray nito kay Courtney kaya napa-simangot ito at umupo nalang ng maayos sa upuan niya. Humarap ulit saken si Chelsea. "As I was saying- You're right!" putol ko sakanya. "They might just be lying!" tuloy ko habang naka-ngiti na this time. "I mean, magaling naman sila sa ganun e." sabi ko sabay tawa.

"Whatever. I just want to eat." pagi-interrupt samen ni Courtney. "Well, come on." aya ko sabay tayo. Tumingala saken sila at nginitian ako ni Courtney. "Really?" excited niyang tanong saken. "Mhm." tungo ko sakanya kaya tumayo nadin sila at nag-lakad na kami papunta sa cafeteria.

Jamarie's POV

Recess na kaya nakaen kami ni George sa isang table sa cafeteria. Malamang kailangan na namin panindigan na kami nga, kase yun na yung kumalat e. Ang bilis din pala talaga kumalat ng tsismis no? Grabe, lahat agad ng mga highschool students alam na. Kaya ako, eto. Daming haters. Bawat lingon ko, may naka-titig na saken ng masama. Mga babaeng naiinggit.

"Psst." sitsit ko kay George na tutok na tutok sa kinakaen niya. Tumingin ito saken nang nakataas ang dalawang kilay. "Bakit?" tanong nito habang nilalaro ang lasagna niya. "Subuan mo naman ako nan." bulong ko sakanya sabay turo sa pagkaen niya. Nag-kunot naman ang noo niya saken. "Ha? Bakit naman kita susubuan ng pagkaen ko?" tanong saken ng naguguluhang George. "Nakatingin ang mga tao." bulong ko ulet. "Ano naman ngayon?" pagsusupla nito saken. Umirap ako sabay 'sigh'. "Subuan mo ko nyan para makita nilang tayo nga talaga." explanation ko dito. "Ah." natanggal naman ang kunot niya sa noo.

Gamit ang tinidor niya, dumakot siya ng malaking part ng lasagna niya at iniharap saken ang tinidor. Habang natawa, naka-abang naman ang kaliwa niyang kamay sa ilalim ng tinidor para hindi ito matapon. Onti-unti niya itong nilapit sa mukha ko. "Babe, kain na oh." tawa niya saken. Nginitian ko lang siya nang mapang-asar at tinignan ko ang paligid ko. Halos lahat ng mga students, nakatitig lang samen. Hayahay.

Binuka ko ang bibig ko at isinubo naman ni George ang tinidor na may lasagna saken. "Andami naman!" reklamo ko sakanya ng medyo magulo gulo kase punong puno ang bibig ko ng pagkaen. Tumawa naman ng malakas si George sa itsura ko. Medyo natawa naman ang ibang mga tao sa paligid namin.