Bakod Gaming
Ulysses's POV
"W-what?" I stuttered. He pinned me in one of lockers here. Iniwas niya kanyang tingin at humingang malalim.
"Sit there." At itinuro niya ang isang bench na nandito sa kwarto. Dahan dahan akong kumawala sa pagkakadikit niya sa akin.
I bit my lip at pinikit ng marahan ang aking mata. What the fuck is happening? At napabuga ako ng hangin.
Nakaramdam ako ng may umupo sa aking tabi kaya dahan dahan kong iminulat ang aking mata.
"Here..." He handed a colored green jersey, "Wear this." He said in such a calm and gentle way.
"W-what?" I asked.
"I said hubarin mo yang suot mo." Buo at malamig nitong sabi. Argh, mood swings. "Or gusto mo ako pa maghuhubad sayo niyan?"
Napalaki ang aking mata at bigla siyang nahampas, "Gago!
Napatahimik lamang ito while he massages his back dahil sa pagkakahampas ko. I bit one of my fingernails, did I hit him that hard?
"A-hmm..." I sounded like a scared 7 years old, "Masakit ba?"
He glowered at me for a moment. You can see how mad this man. Pumikit na lamang ito ng mariin at dahan dahang iniling ang ulo.
"S-sorry." I said in a low and soft voice.
He sighed exasperatedly and stand up to face his locker, "Wear that jersey." He said commanding tone, "Don't make me wear that shirt to you. I'm losing my patience."
"Why?" At medyo tumaas na aking boses at nakakunot na ang noo. See, how this man control or manipulate people?
Lumingon ito sa akin, "Ayokong may dumi o kalat sa paligid na nakikita ko."
I scoffed, "Its just a goddamn tshirt, ano bang ikanagagalit mo dyan?"
Padabog niyang isinarado ang pinto ng locker niya and he glare at me, "Just wear it, Huwag ka nang magtanong."
Tumayo ako sa pagkakaupo ko para harapin ito, "Why would I do that huh?" Buong tapang kong tanong sa kanya, "Akala mo madadaan mo ko sa pagiging dikt--"
He grabbed my arms and pressed me against the wall. He's staring at me seriously.
He lean towards to me kaya napapapikit ako dahil hindi ko kayang tignan siya ng malapitan at diretso.
"This is my court. And..." He said and I can smell his peppermint scent of his breath. Nakaramdam ako ng may lumapit sa bandang tenga ko, "Ayokong may bumabakod o umaaligid kung ano ang akin o lugar na akin." He whispered that makes me feel chills all over my body.
Dahan dahan akong kumalas sa kanya at hindi ko pa din minumulat yung mga mata ko. Hindi ko kayang tignan siya sa mata. I can not. Cancellations sa division operations.
Nang makawala na ay tinignan lamang ito at mapanuya. Dinampot ko yung jersey na nasa bench at akmang magpapalit na ng damit, napahinto ako dahil nakatingin ito.
"Talikod." I demanded. Pero hindi pa din ito gumagalaw sa kanyang pwesto.
"Talikod na sabi eh." I winced. He chuckled at humarap sa kabilang gawi ng kwarto. Isinandal niya ang kanyang katawan sa locker at prenteng prenteng nakatayo.
I just rolled my eyes.
Ilang saglit lamang ay nakapagpalit na ako. But I'm still here in the locker room, at tina-tuck in ko ang suot. Hindi ko mapagilan ang pagngiti dahil sa suot ko, it is one of his jersey. Medyo maluwag ito sa akin dahil Nathan's body is well-toned compare to me at medyo mahaba sa akin kaya tinuck-in ko.

BINABASA MO ANG
Transcendence
Fiction généraleU-BELT SERIES 1: Blaine was a very competitive, clever, and capable student- also he's openly gay. But it seems that for others, he's just being modest in every thing he does- a reluctant celebrity, as they say. And because of always being mistaken...