Family (Twilight)

1. Eerste schooldag.

Ik loop onrustig door ons huisje. Wat als ik me niet beheers? 

'Lief.' mompeld Edward terwijl hij zijn armen om me heen slaat. Ik werd gelijk rustiger. 'Je moet je niet zo zorgen maken. Wij zijn er en Alice ziet dat alles goed komt.' zei hij. Soms was het gewoon irritant. Hij wist precies hoe hij er voor moest zorgen dat ik me niet meer zorgen maakte.

'Dat is zo.' zei ik zuchtend. Ik draaide me om en gaf hem een klein kusje. Gelijk werd ik overspoeld met mijn vampiergevoelens. Ik had dan een soort zelfbeheersing ik beheerste dit niet. Een paar seconden later lag ik op Edward en wouden mijn handen zijn kleren al van zijn lijf scheuren. Wat eigenlijk heel erg zonde was want hij had zijn kakibroek aan en een wittte coltrui. 

'Bella' zei hij zacht. 'We moeten zo naar school.' Hij probeerde mijn handen van zijn trui te halen maar ik greep hem alleen nog maar steviger vast. Het was nog maar een paar maanden sinds Irina naar de Volturi was gegaan. Ik was nog steeds heel erg sterk. Volgens Jasper was het bewonderingswaardig dat mijn kracht en snelheid nog niet aan het af nemen waren. 

'Ik wil niet naar school.' mopperde ik als een klein kind. De geuren van al die mensen. In het begin ging het goed. De laatste tijd had ik alleen steeds meer moeite om me in te houden bij Renesmee. Misschien komt dat zo omdat eerst mijn eigen bloed nog door mijn aderen stroomde. Ik werd er een beetje bang van eerlijk gezegd. Straks doe ik haar nog wat.

'Rustig maar ik ben de hele dag bij je.' Stelde Edward me alweer gerust. Ik zuchtte en sprong van hem af. Binnen een seconde stond hij ook. Ik pakte zijn hand en we rende samen naar het huis. Toen we binnenkwamen zagen we dat Jacob met Renesmee aan het spelen was en dat Alice druk heen en weer aan het lopen was. 

'We kunnen.' zei Edward. Jacob zou hier blijven samen met Esmée om voor Renesmee te zorgen. ik irriteerde me nog steeds aan de bijnaam die Jacob mijn dochter had gegeven. Emmet en Rose kwamen de trap af en Jasper kwam binnen uit de keuken. Hij had een beker dierenbloed in zijn hand.

'Hier.' zei hij en hij gaf het aan mij. 'Dan is het makkelijker om je te beheersen.' legde hij uit. Ik knikte dankbaar. Edward begreep me wel maar Jasper wist toch meer hoe ik me voelde en dat had niks te maken met zijn gave. Ik dronk de beker op en liep toen in mensen tempo naar de keuken om de beker op het aarrecht te zetten. ik liep naar mijn gevoel sloom terug. Emmet begon te lachen en ik gaf hem een boze blik. Edward tilde Renesmee op die gelijk haar hand tegen mijn wang wou leggen.

Waar gaan jullie heen? Vroeg ze paniekerig. Ik had haar gewoon een nachtmerrie bezorgd toen ik zei dat ze weg moest gaan als ik dat zou zeggen. Ik voelde mezelf er nog steeds schuldig over.

'We gaan naar school lieverd.' Gaf ik uiteindelijk als antwoord. 'Dat moeten mensen nou eenmaal.' legde ik uit. 

'En ik dan?' Vroeg ze met haar melodische stem.

'Je groeit nog veel te snel voor een normaal kind van jou leeftijd maar als je minder groeit mag je ook naar school.' zei Esmée. We zeiden Renesmee, Jacob en Esmée gedag en gingen in twee auto's op weg naar school. Carlisle was al aan het werk in een nieuw ziekenhuis. Ik was boos en verdrietig geweest toen we moesten verhuizen. Ik had zelfs een paar bomen gemold. Dat was de tweede keer dat ik mijn zelfbeheersing verloor. Deze keer was het nog erger dan met Jacob en Seth. Ik wist dat ze verbaasd waren toen ze mij achterna gingen en uiteindelijk op een plek kwam waar ongeveer tien bomen om getrapt en geschopt waren.

Tot mijn verbazing stonden we ineens bij onze nieuwe school. Edward stapte uit en trok mij aan de hand naar buiten. Ik was nog steeds niet goed bij zinnen. Als ik dat wel was dan had hij me nooit uit de auto gekregen. Ik liep glimlachend naast Edward. Iedereen keek ons aan. Ik haalde geen adem. Ik was als de dood voor de geuren van iedereen.