Family (Twilight)

8. Verdwenen

Dit word een beetje een depri stukje. Ik probeer hierdoor duidelijk te maken hoeveel Edward om Bella geeft maar waarschijnlijk kom ik niet eens in de buurt. Ik ben Setfanie Meijer niet :)

Xxx Nadia xxX

------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Ik weet niet hoe lang ik daar lig maar het boeit me niet echt. Bella is weg! Verder komen mijn gedachten niet meer. Misschien neemt ze Nessie mee. Misschien gaat ze in haar eentje weg. Misschien zie ik haar nooit meer. Misschien gaat ze wel mensen vermoorden ook al lijkt me de kans niet groot. Ik zal het haar niet kwalijk nemen als ze gewoon de creditkart gebruikt die ze van mij heeft. Dan kom ik misschien nog eens is te weten waar ze is omdat ze een vliegtuigticket koopt. Misschien komt ze op een dag wel voor wraak. Mij maakt het niets uit. Ik had gedacht dat ze het niet door zou hebben of op z'n minst een beetje boos was maar dat ze deze woorden gebruikte:

PAP HAD GELIJK. IK HAD JE NOOIT EEN TWEEDE KANS MOETEN GEVEN STOMME VAMPIER! 

Ik wist dat dit mijn einde kon zijn. Ik was niet weg gegaan dus kon ik  niet terug komen. Bella was niet ernstig ziek. Nee de kans was groot dat dit de laatste keer was dat ik haar zag. Ik had gedacht dat Bella en ik voor altijd samen zouden zijn. Nee dus. Eén ding wist ik in ieder geval zeker. Bella zou nooit zichzelf vermoorden. Ze zou zich schuldig voelen naar Renesmee, Jacob, haar vader. Iedereen wel denk ik behalve mij. Ze had mij haar leven al gegeven. Ik zou het niet kunnen verdragen als ze echt dood was. Net zoals ik het de vorige keer niet kon verdragen toen Rose zei dat ze dood was. Ik kon nu teminste hopen dat ze ergens gelukkig leefde. Misschien vond ze wel een nieuwe familie. Het leek me in ieder geval logisch dat ze naar Tanya ging. Heel misschien ging ze nog een keer naar Benjamin. Ze kon het echt goed vinden met Benjamin. Ik kon niet boos op mezelf worden. Ik was gewoon te leeg, te verdrietig. Er was niks anders in mijn lijf dan het hole gevoel en mijn tranen. Nu hoopte ik dat ik zou kunnen huilen. Het leek wel alsof de tranen in mijn lichaam bleven om me voor eeuwig te pesten. Ik kon ze er niet uit huilen. Bella zei ooit dat ze na het huilen zich beter voelde omdat het eruit was. Bij mij kon het er niet uit. 

Ergens wist ik dat het donker werd. Ergens kreeg ik honger. Dat verwarde me. Ik stond op en liep naar de spiegel. Mijn ogen waren zwart. Ik pakte mijn mobiel en keek naar de datum. WAT!!!! Ik was een week gewoon op bed gebleven. Ik had meedere smsjes van Emmet en Alice. Renesmee vroeg naar ons. Dat was logisch. Ik tikte in dat Bella ons verlaten had en drukte op verzenden. Ik plofte weer op bed neer. Dit werd serieus mijn einde. Mijn mobiel ging af maar ik gooide hem gelijk kapot tegen de muur. Ik wist dat het de andere waren en ik wist dat Alice dit zou zien. Ik had geen zin om te praten. Na een dag of iets in die richtig hoorde ik de deurbel. Ik had geen puf om open te doen. Ik hoorde dat Alice de deur open deed en ze liep naar me toe. Ik sloot mijn ogen. Ik voelde het bed in zakken.

'Het spijt me Edward.' zei ze. 

'Het is niet jou schuld.' mompelde ik. Mijn stem klonk schor. Alice trok me overeind in een knuffel. Ik wist dat dit eigenlijk geen zin had. Ik wou maar een soort armen om me heen. Die van Bella! 

'Renesmee heeft je nodig.' fluisterde Alice. Ik knikte licht. We stonden op. Toen ik de deur uit liep hielt ze me tegen.

'Je ziet er vreselijk uit.' zei ze en ze trok me mee naar binnen. Ik deed de kleren aan die Alice me gaf. Het maakte me niet uit. We liepen langzaam naar huis en ik hoorde dat Alice hoopte dat ik een beetje vrolijker kon kijken. We liepen naar binnen en Renesmee rende naar me toe. Ze had tranen in haar ogen en ik zag dat er al tranen op gedroogd waren. Ik tilde haar op en liep naar de bank. Omdat Renesmee zo stuk was was ik zelf wat sterker en trooste haar. Ik zag dat Esmée ook in de armen van Carlisle lag. Esmée was ook stuk en de anderen ook. 

'Waarom is mama weg?' fluisterd Nessie snikkend. Ik was even stil.

'Ze... ik weet niet hoe ik je dat moet uitleggen.' zei ik met gebroken stem.

'Ben ik niet slim genoeg?' vroeg ze.

'Natuurlijk ben je wel slim genoeg. Ik weet alleen niet hoe ik het moet uitleggen.' zei ik. Na een tijdje viel Renesmee in slaap. Toen ze sliep keek ik ongeitreseerd naar de tv. Na een tijdje zette Jasper de tv uit. Ik keek naar het zwarte scherm.

'Vertel.' zei Jasper. Rose pakte Renesmee over en bracht haar naar boven. Ik keek Jasper boos aan. Hij wist heel goed dat ik daar geen zin in had.

'Waarom.' gromde ik.

'Omdat dat logisch is.' zei Jasper.

'Ik.... kan het niet.' fluisterde ik. Esmée liep naar me toe en sloeg haar armen om me heen. Ik voelde de me gebroken.

'Het komt goed.' zei Esmée. 'Dat beloof ik.' zei ze.

'Niets beloven wat je niet waar kan maken.' zei ik.

zeg wat er gebeurt! zei Jasper dwingend. 

'Bella en ik deden wat we altijd doen laat maar zeggen. Ik vroeg haar... Wat er aan de hand was. Daar werd ze boos om omdat ze doorhad dat ik haar... dat ik dit expres zo deed. Ze werd woedend. En de rest weet je.' zei ik. Esmée streek kalmerend over mijn hoofd. Ik deed mijn ogen dicht. Mag ik ook dromen. Laat mij dromen! Dit is dan wel een nachtmerrie! Laat het een nachtmerrie zijn.  

Er gaan twee maanden voorbij. Het is lastig om zonder Bella te leven maar ik probeer me sterk te houden voor Nessie en de andere. Alice weet hoe lastig het voor me is. Ik jaag minder maar het boeit me niet. De pijn in mijn keel is het enige wat we kan afleiden van de pijn dat Bella weg is. Alice en Esmée moeten me soms echt tot dingen dwingen anders doe ik ze niet. Als Renesmee weg is ben ik een wrak. Als ze er is ben ik iets minder een wrak.

'Pap.' 

'Ja Nessie?' vraag ik. 

'Ga je mee jagen?' vraagt ze.

'Tuurlijk.' antwoord ik gelijk. Ik heb er geen zin in maar anders worden de andere ongerust. Ze pakt mijn hand en we lopen het huis uit. Renesmee rent het bos in en ik ren haar achterna. Nessie vindt het altijd leuk om te laten zien wat ze gevangen heeft. Ik haal een hert neer die ik onderweg tegen kom.

'PAP.' schreewt Nessie angstig. Ik ren snel naar haar toe en een geur komt mijn neus binnen. Ik weet niet waar ik het van ken maar het is de lekkerste geur die ik ooit geroken heb. Dan zie ik Renesmee bij iemand  zitten. Ik loop snel naar haar toe maar bevries als ik zie wie het is.

-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Cliffhanger!!!!!!!!

Vinden jullie dat leuk?

Wie is het?

Als je boek 1 of film 1 gezien heb weet je misschien wie het is!