Family (Twilight)

16. Eerste jacht.

We rennen samen de bossen in.

'Sorry,' zegt Edward gebroken.

'Nee, ik moet sorry zeggen.' zeg ik ook gebroken. Ik sta stil en gelijk staat Edward ook stil. Hij kijkt me nieuwsgierig aan.

'Het spijt me. Ik had niet zo moeten reageren het was echt heel erg dom en onvolwassen.' zei ik gemeend. Edward pakt mijn gezicht vast en buigt een beetje zodat we op dezelfde hoogte zitten.

'Ik begrijp het en vergeef het je.' belooft hij.

'Dankje.' mompel ik en ik sla mijn armen om me heen. Hij strijkt het haar uit mijn gezicht en dan zucht ik.

'We moeten gaan eten of ik ga dood.' kreun ik. Edward glimlacht en trekt mij mee. Uiteindelijk zien we een hertengroep. We springen er op af en beginnen te drinken. Opeens ruik ik een beer.

'Ik ga de beer achterna,' roep ik naar Edward en ik ren de geur achterna.

Ik ren door de bossen en zie de beer in de verte als de wind draait en de lekkerste geur ooit mijn neus binnendringt. Ik ren er hulpeloos achteraan. Uiteindelijk zit ik in de bomen en zie een man bergklimmen. Ik ren naar de berg en klim dan de berg op. Ik ruik de geur en niks anders. De man komt op een klein plato in de berg. Binnen een seconde sta ik voor hem. Geschokt kijkt hij me aan. Ik loop naar hem toe terwijl mijn verstand tegen mijn dorst schreeuwt maar ik kan mijn lichaam niet meer controleren. De man stapt naar achteren en staat op de rand. Binnen een seconde zet ik mijn tanden in zijn keel en drink hem gluzig leeg. Als ik hem los laat raak ik gelijk in paniek. Ik laat de man vallen en trap een stukje van de steen waar we op staan eraf. Ik hoor het met een boem op de grond vallen. 

Daarna spring ik naar beneden en veeg mijn mond af aan een paar takken en ga de beer weer achterna. Als ik het berenbloed op heb ben ik bedachtzaam voor me uit aan het staren. Mijn lichaam wil nu alleen maar mensenbloed omdat het simpelweg veel lekkerder is. 

Ik schrik op en sis als ik weg draai van de handen die op mijn schouders vielen. Edward houd zijn handen omhoog om aan te geven dat hij niks deed.

'Sorry,' zeg ik gelijk.

'Het geeft niet.' belooft Edward. Ik zucht en knik.

'Zullen we terug?' vraagt hij dan. Ik knik lichtjes. Edward glimlacht en laat dan zijn ogen over mijn kleding gaan. Ik grinnik als ik er weer precies hetzelfde uitzie als de eerste keer dat ik jaagde. Edward knoopt weer zijn bloes los en ik doe hem weer aan. Hand in hand rennen we terug. 

'Mam!!!' schreeuwt Renesmee en ze rent op me af. Gelijk ga ik achter Edward staan. Renesmee stopt en kijkt verbaasd heen en weer.

'Pap,' smeekt Nessie en Edward tilt haar op. 

'Nee Nessie, mam heeft alleen een beetje moeite met haar dorst. Ze is bang dat ze je pijn doet.' zegt Edward. Nessie kijkt mij aan. Ik knik. 

'Mama doet mij geen pijn.' zegt Nessie zelfverzekerd en ze steekt haar armen naar mij uit. Langzaam pak ik haar vast en til haar op. Gelijk slaat ze haar armen om mijn nek en legt haar hoofd in mijn nek. Mijn tanden klappen op elkaar en ik strijk kalmerend over haar rug.

'ik dacht dat je nooit meer wakker zou worden.' fluisterd ze.

'Tuurlijk zou ik wakker worden,' zeg ik zo langzaam mogelijk terwijl ik mijn hoofd wegdraai van Renesmee.

Ik zeg niet zoveel en na een kwartier valt Renesmee in slaap. Ik loop naar Rose toe die haar overpakt en loop dan gelijk naar de hoek van de kamer. Ik val tegen de muur en glij dan naar beneden. Edward gaat naast me zitten.

'Gaat het?' vraagt hij bezorgd. Ik knik.

'Je deed het heel goed.' belooft hij.

'Het is wel raar omdat het eerst zo goed ging.'

'Dat klopt maar het ging goed.'

'Maar net.' mompel ik. Edward slaat zijn armen om me heen.

Gaat het wel goed met je? vraagt Mark.

Niet echt. Het is heel raar hoe mijn lichaam zo kan smeken om bloed. leg ik hem uit.

Dat begrijp ik wel. Had er in het begin  ook moeite mee. geeft hij toe. Jij hebt er misschien nog meer last van omdat je dacht dat je het kende.

Inderdaad. geef ik toe.

'Dat is echt wonderbaarlijk.' zegt Edward terwijl hij heen en weer kijkt.

'Het is makkelijker en je kan dingen voor jezelf houden maar toch delen.' legt Mark uit. Ik knik.

'Echt prachtig.' 

Ik grinnik en geef hem een kus. Edward kijkt me met gefronsde wenkbrauwen aan.

'Wat?' vraag ik verbaasd.

'Je lippen smaken naar....' Edward schud zijn hoofd en kijkt naar de tv.

'Waar smaken haar lippen naar?' vraagt Carlisle.

'Mensenbloed.' fluisterd Edward.