Family (Twilight)

19. Droom

Ik schrik op en zit gelijk rechtop in bed.

'Wat is er, lief?' vraagt Edward terwijl hij ook rechtop gaan zitten.

'Het... Nee laat maar.' mompel ik.

Edward kijkt me bezorgd aan en ik trek hem weer naar beneden. Ik was nog steeds moe en de droom had me niet uitgerust alleen maar ervoor gezorgd dat ik nog meer moe was. Ik zuchtte en ging weer rechtop zitten. Mijn hele lijf was gespannen. Edward keek me aan en streek klamerend over mijn armen.

'Ik zal een bad maken zodat je kunt ontspannen.' beloofde hij en hij liet me alleen.

Het perfecte moment om over de droom na te denken. Het was de grootste nachtmerrie en zorg van een moeder. Ik droomde dat Aro kwam. Ze zouden terug komen en dat wist iedereen. Mijn grootste vrees was nu alleen niet naar Renesmee en Edward gericht maar naar mezelf. Ik had krachten die Eleazer zou voelen.  Edward hoorde dat en dan zou Aro dat weten. We zouden het leger nu zowiezo kunnen verslaan want ik weet dat ik alle krachten kan gebruiken die ik ooit heb ontmoet. Ik begon bijna te gillen toen ik iedereens gedachten hoorde en ik voelde zelfs de verandering in mijn emoties in Jaspers hoofd.

Ik rilde en Edward liep de kamer weer in. Hij ging naast me zitten en nam me een paar seconden op. Ik gebruikte zijn gave om vals te spelen.

Ik heb die blik nooit eerder gezien. Ze is bezorgd maar nog iets... Edward was bezorgd.

Hij kende me goed genoeg om te weten of ik me op mijn gemak voelde. Ik moest gaan toneelspelen of het in ieder geval ermee oefenen. Als mijn droom uitkomt dan moet ik alles doen om hem te beschermen. Hem, Renesmee, Jacob, iedereen van de familie te beschermen met mijn leven. Edward besloot uiteindelijk dat ik gewoon ergens van slag door was.

'Gaat het?' vroeg hij terwijl hij over mijn wang streek. Als een reflex drukte ik mijn wang tegen zijn hand. Dit was de eerste stap Bella. sprak ik mezelf streng toe.

'Ja het gaat wel. Ben gewoon moe maar kan niet slapen.' leg ik uit. Edward knikt en ik heb mijn of eigenlijk zijn gaven niet nodig om te weten dat hij me gelooft.

'Kom.' zei hij en hij trok me mee de badkamer in. Ik was een zombie en liet hem mijn uitkleden en toen stapte ik in bad. Edward gaf me een kus op mijn kruin en zei dat hij later wel zou komen kijken. Ik knikte en wist dat Edward me de tijd gaf om dingen te verwerken waar ik van geschrokken was.

Waar ik van geschrokken ben is simpel, toch?

Het idee dat mijn familie nog niet veilig is na alles wat we hebben doorstaan?

Of is er nog iets anders?

Ik weet dat er nog iets anders is.

Het voelt alsof ik mijn eigen dood in de armen neem.

Alsof ik Edward pijn ga doen.

Maar vooral alsof ik heel veel mensen ga vermoorden!

----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Wat vinden jullie hiervan?

Ik vond het leuk om het zo te verwoorden. Vaag en dan duidelijker.

Hoop you like it.

Vote en Commont.

Xxx Nadia xxX