The Bond of Magic #Wattys2021

Chapter 34

Palaging sinasabi sa akin ni mama na ang pagtatanim ng galit sa kapwa ay maaari ding magdulot ng masama sayo.

"nak, halika na para makarami."

Papunta kami ngayon sa tabing ilog upang manghuli nang isdang ibebenta namin para may makain.

"ma ako na dyan," nakita ko ang hirap na si mama habang buhat buhat ang kagamitan namin sa panghuli.

"ako na Alice, baka ano nanaman mangyari sayo."

Sa edad kong 'to, hindi ko man lang matulungan si mama kahit sa simpleng paraan lang, dahil kapag ako ang bumuhat magkakasakit nanaman ako. Mas lalong mahihirapan si mama dahil sa akin.

Matapos naming manghuli ni mama, pumunta agad kami sa palengke upang magtinda, mukhang marami ang mga tao ngayon dahil sabado.

"ano ba?! Bakit kasi dito kayo sa daan nagtitinda?!" nagulat ako paglingon ko dahil si mama ngayon ay nakaupo na sa lupa, puno ng putik ang damit at mukha. Agad akong tumakbo upang matulungan si mama.

"ang dugyot dugyot niyo, ang lakas pa ng loob niyong magtinda!" sigaw ng matandang nakatayo sa harapan namin.

"pwede po ba, matanda na ang mama ko 'wag niyo namang sigawan!" hindi ko alam kung bakit hindi ko na na- kontrol ang sarili ko, kung kaya't nasigawan ko na din ito.

Hinila naman ako ni mama para pigilan, parehas na kaming nakatayo at ngayon ay puno na din ako ng putik sa bahaging ibaba ko.

"nakakadiri, sino bang bibili sa inyo kung ganyan ang itsura niyo!" tumalikod na ang babaeng dahilan kung bakit natapon ang paninda namin, hinarap ko si mama at ngayon ang mukha niya ay nahihirapan na.

Kinuha niya ang mga isdang nahulog at mga gamit. Paniguradong wala naman kaming benta neto, ito na lang siguro ulit ang kakainin namin.

Napansin ko naman ang mga tingin ng tao sa paligid. Nasa gitna kami ngayon ng daan, at ang mga titig sa amin ay para bang isa kaming basurang pakalat kalat sa daan.

"nak halika na," hinila ako ni mama habang paika ika siyang naglalakad. Sa hindi ko malamang dahilan, bigla na lang tumulo ang luha ko.

Tumatanda na pala si mama ng hindi ko namamalayan, ang dating balat niyang kakaunti ang kulubot ngayon puno na. Ma, kakayanin ba natin to hanggang dulo?

"anak, kumain ka na.. Isda na muna ulit at walang benta," wika ni mama.

"ma pasensya na," nasa hapag kainan kami ngayon at saktong alas-sais kami nakauwi, hindi ko na naitago ang bigat na kanina ko pa dinadala.

"anak okay lang ha, kakayanin ko ang lahat. Kaya dapat mas lalo mong tibayan ang loob mo.." huminga siya ng malalim at nilagay ang palad niya sa aking dibdib bago magsalita.

"dahil hindi habang buhay magkasama tayo," nakita ko ang pilit na ngiti ni mama sa akin, at yung kanina ko pang pinipigil na pag-iyak, ngayon ay nailabas ko na. Yinakap ko ng mahigpit si mama at ang ulo ko'y nilagay ko sa balikat niya.

"ma sorry," patuloy na pag iyak ko.

"Rose! Anong nangyayari sayo?" hindi ko malaman sa anong dahilan kung bakit tulala si Rose ngayon at parang hindi makapaniwala sa nakita.

"dalhin ko lang siya sa clinic, siguro'y nagulat lang siya sa nangyari."

Dinala na siya ni Jacob sa clinic at naiwan kaming dalawa ni Nadia dito sa gubat.

"halika na," wika ko.

"Alice, may kakaiba talaga kay Rose at parang may hindi siya masabi sa atin," bakas pa rin sa tono ng boses niya ang pagka takot dahil sa nangyari.