MERDÜMGİRİZ (Tamamlandı-Düzenlenecek)

BÖLÜM 1: NUMARA

Yepyeni bir hikaye ile karşınızdayım. Umarım beğenirsiniz.

Başlama tarihinizi buraya alabilirim. Ben buraya taslağı yazmaya başladığım tarihi yazayım.
8 Haziran 2020

Lütfen bir eksik bulursanız veya şurası şöyle olmalı dediğiniz bir yer olursa bana belirtin.

Sanırım çok konuştum. Herkese iyi okumalar.

🎈

Kapkaranlık gökyüzünü ışıklarıyla süsleyen yıldızları izledim bir süre. Oldukça yoğun bir günden sonra yıldızları izlemek bana epey iyi gelmişti.

Ne zaman yorgun argın eve dönmüş olsam daima evimizin terasına çıkar, yıldızları izlerim. Nedensiz bir şekilde yıldızları izlediğimde onlar tüm yorgunluğumu alıp götürür, yerini tatlı bir mayhoşluğa bırakırdı.

Bugün niyeyse içimde kötü bir his vardı ki zaten sebebini de çok iyi anlamıştım. Evet bugün peşimi kötü şeyler hiç bırakmamış, her defasında da büyüyerek gelmeye devam etmişti.

Hava serinlemeye başlayınca aşağıya oturma odasında oturan ailemin yanına inmeye karar verdim.

Oturma odasına doğru attığım her adımda babamın heyecan dolu bağırışları daha çok duyuluyordu. Sanırım maç izliyordu.Çünkü başka bir zaman ne yaparsanız yapın bir şeye çok sinirlenmediği sürece kesinlikle ama kesinlikle onun böyle bağırmasına neden olamazsınız.

Oturma odasına girdiğimde düşüncelerimde ne kadar haklı olduğumun gururunu yaşayamadan babamın bana seslenmesiyle hemen ona döndüm.

Üstüne meşhur Galatasaray formasını giymişti. Boynunda atkısı ve kafasında şapkası ise ona komik bir görüntü sağlıyordu.

"Kızım bana bir kase daha mısır patlatır mısın? Annenin patlattığı bitti."

Evet babamın istekleri de beni gördüğü ilk saniyeden başladığına göre acilen bir bahane üretip evden kaçmam gerekiyordu. Eğer çıkmazsam başıma gelecekleri biliyordum çünkü.

"Babacığım inan çok isterdim sana mısır patlatıp ellerimle yedirmeyi ama ben de tam evden çıkıyordum. Ne tesadüf değil mi?"

Bir ümit belki bana acır da vazgeçer diye söylemiştim ama babam bana sence ben bu numarayı yer miyim der gibi bakıyordu.

"Tamam o zaman ben gidip mısır patlatayım. Sonra çıkarım."

Yalancı bir tebessüm ile söylediklerimden sonra babam da hafifçe kafa sallayarak önüne döndü.

Hızlı adımlar ile uzun zamandır girmediğim evimizin mutfağına girdim.

Uzun zamandır girmediğim diyorum çünkü annem en son neredeyse mutfağı yakacağım için beni bir daha mutfağa sokmayacağını söylemiş ve o günden sonra da hiç sokmamıştı.

Hemen tencereye azıcık tuz, yağ ve mısır koyup ocağın altını açtım ve mısırların patlamasını izlemeye koyuldum.

Mısırların nihayet hepsi patlayınca onları derin bir kaseye koyup yanına da bir kupaya kola doldurdum. Çünkü babamın illaki kola isteyeceğinden emindim.

Mutfaktan elimdekiler ile çıkarken ayağım yerdeki halıya takıldı ve cumburlop yere düştüm. Tabi düşerken çığlık atmayı da unutmadım.