MERDÜMGİRİZ (Tamamlandı-Düzenlenecek)

BÖLÜM 17

AÇIKLAMA!!
LÜTFEN OKUYUN.
Öncelikle arayı baya uzattığımı farkındayım ama maalesef şu korona bizim eve de uğradı ve ben şu an karantinadayım. Umarım kafamı bir an önce toparlar ve hızlı hızlı bölüm yazar atarım.
Bir de şu canlı dersler var. Günde sekiz saat ders ve ardından da ödev falan derken bana kalan zaman ortalama bir-iki saat falan oluyor. Elimden geldiğince çabuk bölüm yazacağıma söz veriyorum. Neyse şimdi bölüme geçelim.
Bu arada dikkate alıp okuduğun için teşekkür ederim ❤️

-------

İki gün geçmiş olsa da o anda takılı kalmıştım. Şu an bile düşününce herhangi bir rüya görmüş olduğuma kendimi inandırmak istesem de ben o anı gerçekten yaşamıştım.

Düşüncelerim o konu üzerinde yoğunlaştıkça sarpa sarıyor ve beni koca bir çıkmaza sürüklüyordu.

Son olarak mat kırmızı rujumu da dikkatli bir şekilde sürüp makyajımı bitirdim. Nihayet bu iki günün sonunda düşünmekle bir yere varamayacağımı anlayıp dışarı çıkacaktım.

Üzerime, siyah bir deri ceket, siyah tayt ve beyaz bir büstiyer giyip tüm gün boyunca rahat hareket edebileceğim bir kombin giymiştim.

Merdivenlerden yavaş yavaş aşağıya inerken salondan gelen sesler ile evde başkalarının da bulunduğunu anlamış oldum.

Yine de o tarafa hiç bakmadan acele ederek evden çıktım.

Derin bir nefes alıp bugün ne yapacağımı düşünürken, kulağıma ulaşan kedi miyavlamaları ile onun evine döndü ister istemez bakışlarım.

Eğer o gün oradan alelacele kalkıp kaçmış olmasaydım ne olurdu diye düşünüyorum hala.

Sahiden ne olurdu?

Beni öper miydi?

Tüm bunların bir saçmalık olduğunu ve bir anda ağzından kaçtığını mı söylerdi yoksa?

Maalesef o an ne yapacağımı bilemez bir halde kaçtığım için bu sorularımın cevabını alamayacağım hiçbir zaman.

Yakalanırım korkusuyla başımı öne eğdim ve mahalleden hızlı adımlarla çıktım.

Çünkü bizim mahallemizde herkes birbirini tanır ve en küçük şey bile dakikalar içinde tüm mahalleye yayılırdı.

Benim de yüzümü asık görürlerse bugünlük ben manşet olurdum mahalle dedikodusuna.

İleriden gelen taksiye hızla atılıp bindim. Çünkü bizim buralarda boş taksi bulmak büyük veli nimettir.

Taksiciye gideceğim yeri söylediğimde şaşırsa da ses etmeyip kafa salladı ve sıkıcı olan taksi yolculuğuma başlamış oldum.

Dakikalar sonra Çiçek Çocuk Esirgeme Kurumu'nun önünde indiğimde, yüzüme günlerdir olmayan sahici bir gülümseme yerleşti.

Buraya, Emir ile gelecektik ama olsun, nasip değilmiş.

Bana canımın sıkkın olacağı bir zamanda buraya gelirsem, buradan kesinlikle kahkaha atarak çıkacağımı söylemişti.

Ben de buraya kahkaha atmak için gelmiştim işte.

İçeriye girdiğimde küçük, ortalama beş veya altı yaşlarında, sarışın ve mavi gözlü küçük kıza müdürlerinin odasını sorduğumda beni götürebileceğini söylemiş ve giderken de güzel bir muhabbet etmiştik.