Herkese iyi okumalar dileyip yeni bölümden küçük bir kesit bırakarak kaçıyorum. ;)
-------------
" Ser-sertaç! "
Hızla iki elim ile göğsünden iterek uzaklaştırmaya çalıştırdım onu kendimden. Fakat, o kadar güçlüydü ki, tüm çabalarıma rağmen önümde yıkılmaz bir dağ gibi olduğu yerde duruyor ve bir milim bile kıpırdamıyordu.
İçimde beliren endişe her saniye daha da artıyor ve vücudumu ele geçirmeye başlıyordu.
" U-uzaklaş, çabuk! " Kendimi zorlayarak da olsa nihayetinde sesimi çıkarmıştım. Nefes almakta zorlanıyor ve titrememi de durduramıyordum.
O da bunu anlamış olacak ki hızla benden birkaç adım uzaklaşıp " Ne oluyor Masal? " dedi hem biraz korku hem de endişe ile.
Ben ise o an elim boğazımda, bir yandan nefes almaya çalışıyor diğer yandan ise kendimi ondan uzaklaştırmaya çalışıyordum.
Boşta olan elim ile, çantamı işaret ederek " İ-ilaç! " demeye çalışırken onun beni dinlemeden hızla uzaklaşmaya başlaması ile kendimi iyice salmıştım.
Çünkü, beni böylesine dar ve çok insanın da uğramadığı bir sokakta birinin bulacağını düşünmüyordum. Bu sıradaysa düşüncelerimi kaplayan tek şey Emir'di.
Daha ona, onu bir kez bile sevdiğimi söyleyemeden ölüyordum işte. Sanırım en büyük pişmanlığım bu olacaktı.
Düşüncelerim ile birlikte, her geçen saniye daha da gücüm tükenmiş ve gözlerimin önü küçük küçük siyah noktalar ile bezenmişti.
Geçen her saniye artan noktalar, en sonunda beni koca bir karanlığa çekmeden hemen önce, algılayabildiğim tek şey, uzaklardan gelen " Masal! " diye bir yakarıştı.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
MERDÜMGİRİZ (Tamamlandı-Düzenlenecek)
Genel KurguBütün anıları sadece iki yıldan ibaret olan bir kız düşünün. Ailesi ona her şeyi tam tersi olarak anlatmış. Yani bildiği her şey koca bir yalan. Peki bir anda, bir anonim sayesinde tüm bildiklerini unutup, gerçekleri öğrenmeye başlarsa ne olur? DEV...
