Ab imo pectore

From the bottom of my heart

၁၉၅၄ ဇန်နဝါရီလ ။

၄၀ ရာခိုင်နှုန်း လောက်ဆုံးရှုံးသွားတဲ့ ကိုကို့ရဲ့စီးပွားရေးလုပ်ငန်းတွေဟာ ချက်ချင်းမဟုတ်ရင်တောင် ဒီနှစ်အတောအတွင်းပြန်လည် အစ ပျိုးရတော့မှာမို့ သူတို့ ဆိုးရ်ကိုပြန်ဖို့ ဆုံးဖြတ်လိုက်ရသည်။
နှစ်ပါတီလုပ်ငန်းရှင်စာချုပ်တွေမှာ ပါတဲ့ စာချုပ်စည်းကမ်းတွေအရ ကိုကို့ရဲ့မိတ်ဆွေဖြစ်တဲ့ အမေရိကန်စီးပွားရေးသမားတချို့လည်း ပြန်လည်ရောက်ရှိလာတဲ့အခါ ကိုကို့ဆီကို စာတွေ နေ့တိုင်း ပို့လို့ဆက်သွယ််နေကြသည်။
သုံးနှစ်ကျော် နေထိုင်ခဲ့သော ပင်လယ်ဒေသ က လေစိမ်းတို့တဟူးဟူးတိုက်နေဆဲ တပြိုင်နက်တည်းမှာပင် နွေးထွေးနေဆဲ။
တစ်ရွာလုံးနီးပါးခင်မင်နေသူတို့ကို ကိုကိုနှင့်အတူ လိုက်လံနှုတ်ဆက်ရသည်မှာ ၂ ရက်လောက်အချိန်ပေးရပြီး ဆိုးရ်သို့ သယ်သွားရမည့် လက်ဆောင်များသည် တစ်ပုံတစ်ပင် များပြားလွန်းနေသည်။
အမေရိကန် လူမျိုးတို့လွှတ်ပေးလိုက်သည့် အလတ်စား ထရပ်ကားတစ်စင်းသည် ဆိုးရ်မှ မနက်ဖြန် ထွက်ခွာလာကာ ရွာသို့ ရောက်လာမည်ဖြစ်သောကြောင့်

ယနေ့ညနေ စောင်းတွင်
ဘတ်ဟျွန်း သည် ကိုကိုနှင့်ကမ်းခြေဖက် လမ်းလျှောက်ထွက်လာခြင်းဖြစ်သည်။ ထုံးစံအတိုင်း အလုပ်သိမ်းပြန်လာသော တံငါလှေများနှင့် ငါးရွေးနေသည့် အမျိုးသမီးကြီး အုပ်စုတို့ က ကမ်းစပ်တွင် ဟိုနားတစ်စု ဒီနားတစ်စုရှိနေကြသည် ၊

မြောက်ပိုင်းလူထုတပ်တို့ ကိုကို့အားဖမ်းဆီးသွားပြီးနောက် ကိုကိုကြုံတွေ့ခဲ့ရသည် မြောက်ပိုင်းမှ ကိစ္စ ရပ်များသည် တစ်ခါတစ်ရံ ဝမ်းနည်းစရာကောင်းသလို
တစ်ခါတစ်ရံ တော့လည်း ရယ်မောစရာကောင်းနေပြန်သည်။ သူတို့နှစ်ယောက် ပြန်ပြောဖြစ်သည့် အရာများသည် သူတို့နှစ်ဦးခွဲခွာနေခဲ့ရသည့် သုံးနှစ်အတောအတွင်းစစ်ကာလများအကြောင်း ပင်ဖြစ်သည်။

နောက်ထပ် အံ့ဩစရာကောင်းသော အကြောင်းအရာမှာ ကိုကို ယူဆောင်လာသည့် အခု ၁၀၀ ကျော်သော
သော့ချောင်းများဖြစ်သည်။ သစ်သားသေတ္တာ လေးအားဖွင့်ရန် ရည်ရွယ် ၍နေ့တိုင်း ထွင်းထုနေခဲ့သည် ဟု ဆိုလာသည်။ သို့သော် ရယ်ရအခက် ငိုရအခက်အကြောင်းအရာသည် ထိုသော့များထဲမှ တစ်ချောင်းမှ သေတ္တာ အားဖွင့်မရခဲ့ပါ။ သေတ္တာ အတွင်းတွင် ဘာရှိနေ မလဲဆိုသည့် သိချင်စိတ် တို့သည်လည်း တဖြေးဖြေးလျော့ကျလာပြီဖြစ်သည်။
ခေါင်းမာသော ကိုကိုသည် ဘာထည့်ထားသလဲဆိုသည့်အရာ ကိုထုတ်ဖော်မပြောပြခဲ့ပါ။
တခါတရံ ကိုကို က စိတ်ကောက်တတ်သည်။
သော့အစစ်ကို ကျိုးပဲ့စေတာ ဘတ်ဟျွန်း ဟု ဆူပူတတ်သည်။