الفصل ٢٨
عند يونس ومريم
مريم بتلم السفرة مع سعاد ويخلصو
ويقعدو معاهم ف المندرة
بيكون موسى ورامى بيتكلمو مع بعض
موسى : هتعاود تانى ي رامى
رامى : ايوه ي بابا عشان شغلى
موسى : وعلى اقده سايبه
رامى : لا مكلف واحد مكانى
سعاد : كيف عاد مرتك حبله وميصحش أنها تسافر
رامى : عادى ي ماما مفيهاش حاجه
سعاد : لا مش هتمشى
رامى : طيب وشغلى
سعاد : روح لحالك وهملها اهنه معانا
رامى : اسيبها هنا لوحدها مينفعش
سعاد : ليه هناكلها اياك وبعدين احنا خايفين عليها
رامى : فاهمك والله بس ريم لازم تتابع مع دكتورة وخصوصاً أن ريم مش بتستحمل اي حاجه من اقل حاجه بتتعب ودكاترة هناك احسن من دكاترة هنا
سعاد : ليه م تقعدو وتابع مع واحده من بتوع مصر
رامى : يعنى هيبقى سفر ومشوار لو قعدت هنا عشان تروح لدكتورة إنما هناك هتكون الدكتورة قريبه منها او ممكن اجيبها البيت
موسى : سيبيهم يعملو اللى يريحهم ملكيش صالح
سعاد : ي حاج
موسى : م قالك هناك احسن من اهنه ومعاه حق
يونس : خلاص ي ماما مش لازم يقعد أهو ارتاح منه شويه بدل م هو ...
رامى بيضحك
رامى : بدل اي هو انا عملتلك حاجه
يونس : لا ابدا
مريم بتنسحب وتروح اوضتها
رامى : بقولك اي
يونس : اي
رامى : خلاص بعدين
يونس : احسن
يونس بيبص جنبه ملاقيش مريم
يونس : هروح انام شويه أنا سلام
رامى : يونس
يونس : خير
رامى : خد عايزك تيجى معايا
يونس : م رايح اي حته دلوقتى وغور لوحدك
رامى : ياض اهدى كده
يونس : مش ههدى وهروح انام
رامى بيضحك
سعاد : مالك اقده انت واخوك ناقر ونقير من ساعة م قعدنا
رامى : لا ولا حاجه ي ماما
سعاد : هتمشى ميتى
رامى : يومين أن شاء الله
سعاد : أن شاء الله
موسى : متنزلش غير وولدك على يدك غير اقده متنزلش
رامى : لسه كده ي بابا
موسى : مرتك حبله منقصنش تجرالها حاجه هى واللى ف بطنها
رامى : ليه م هى ممكن تسافر عادى
موسى : لا
رامى : ماشى ي بابا
عند يونس
يونس : مريومه
مريم بتكون قاعده على الكنبه وماسكه كتاب
مريم : امممم
يونس بيروح عندها ويشيلها مرة واحده
مريم بتتخض
مريم : يونس
يونس : قلبه
مريم : بطل
يونس : ابطل اي ده انا قتيلك انهاردة
مريم بتضحك
يونس : ايوه كده ده احنا ليلتنا فل أن شاء الله
مريم : ... لا رد
بتضحك بس
بينزلها على السرير ويبوسها ويقلع التيشرت والباب بيخبط
يونس بيستغفر ف سره
مريم : شوف مين
يونس : والله لو كان رامى لضاربه
مريم بتضحك
يونس : اسكتى انتى كمان
يونس بيفتح بيكون رامى
يونس : تعالى ي حبيبى أنت جاى لقضاك
رامى : اهدى بس
يونس بيمسكو من هدومه
رامى : عيب انا اخوك الكبير
يونس : ده انا هموتك انهاردة
رامى : اهدى ي يونس وسيب هدومى
يونس بيسيب هدومه ورامى بيجرى
يونس : اي هتروح منى فين
وبيجرى وراه ورامى بيجرى وهو بيضحك
رامى : اهدى ي زفت ابوك لو شافنا هيقول علينا اي
يونس : يقول اللى يقولو هضربك يعنى هضربك
رامى بيكون واقف ورا كراسى السفرة ويونس قدامه
رامى : ي بنى احترمنى ده انا اخوك الكبير
يونس : هضربك يعنى هضربك
سعاد : وه اتجنيتو انت وهو اياك وانت روح استر نفسك
يونس بيكون بالبنطلون بس
يونس بيبص على نفسه
يونس : مش طالع غير أما اضربه
سعاد : ليه عملك اي
رامى : يا ماما مش انتى قولتيلى لروح اندهو عشان عم رضوان كان على التليفون وعايزه
سعاد : ايوه صح
يونس : وفين التليفون
رامى : اسأل امك
سعاد : قاللى متصحيهوش خليه نايم خلاص
يونس : يعنى هو قال خلاص وانت تيجى ليه
رامى : وانا اش عرفنى انك بتتنيل على عينك
يونس : ولا انا فاهمك كويس انت عاوز تقطع عليا
رامى بيضحك
رامى : اهدى طيب
يونس : م أنا متزفت
سعاد : فين مريم
يونس : ليه
سعاد : عسأل بس
يونس : انسونى أنا وهى انهاردة بس بس هو انتم اي بصينلى فيها
سعاد : هى اي دى
رامى : متخديش ف بالك
رامى بيجرى ويونس وراه وبيمسكو
رامى : وعهد الله أنا وشى مش بيستحمل اي حاجه ايوه ابعد عنه وغنيله عشان مفيش دكتور اعرفه هنا
يونس : انت موافق تضرب
رامى : م أنا عارف انى مش ههون عليك
يونس : تهون ي روح امك عشان انا حلفت
وبيضربه بوكس ف وشه
رامى : ي ابن ال .. واحياة امك ليلتك سوده
موسى : خبر لي انت وهو عتتعاركو مع بعض ليه
يونس : مش بنتعارك ي ابوى
رامى : بتهزر ي بابا
وبيبص ليونس بغيظ ويونس كمان بيردهالو ويبصلو بغيظ أشد
موسى : انت قاعد اقده ليه روح استر نفسك
يونس : استر نفسك استر نفسك هو انا عريان ده التيشرت بس اللى قالعه
رامى : روح استر نفسك عيب فى ناس ف البيت معاك
يونس : ملكش دعوه انا حر
موسى : روح ي واد استر نفسك
يونس : أنا رايح انام ومحدش ينادم عليا ولا على مراتى
رامى : ليه
يونس : كلك نظر
رامى بيضحك ويونس بيطلع اوضته
ويدخل ويقفل الباب
مريم بتضحك
يونس كله هيطلع عليكى اصبرى انتى بس
مريم : وانا مالى
يونس بيروح عندها ويبوسها وبياخدها عالمهم الخاص بيهم
