Kilometre | Taennie

14-Uyursam Geçer mi?

"Ben hastayım."

"Grip falan mı oldun?" Dedim endişeyle. Ciddi bir hastalığı olmasını istemiyordum.

"Ben sana sarılamam. Sende bana sarılamazsın." Ne saçmalıyordu? Bir gün mutluka yan yana gelecektik ve ben ona sarılacaktım. Mutlaka bir gün aramızdaki bu kilometreleri aşacaktık. Mutlaka.

"Taehyung ne dediğini anlamıyorum." Dedim kaşlarımı çatarak. Elini saçlarının arasından geçirdi ve duygusuz bir şekilde bana baktı.

"Jennie, hiç dokunamadığın birine aşık olabilir misin?" Hangi duyguyu yaşayacağıma karar veremiyordum. Kalbim deli gibi atıyordu, midemdeki yemekler horon tepiyordu, beynim söylediği cümleleri anlamaya çalışıyordu.

Resmen sana, bana uzaktan aşık olabilir misin diye sordu. İnanamıyorum.

Bende inanamıyorum.

"Taehyung sana zaten dokunamıyorum."

"Yanımda olsan, yanında olsam... Bana hiç dokunmadan yapabilir misin? Yanında olmasına rağmen sana sarılamayan bir adama adama aşık olabilir misin?"

Taehyung lütfen daha açık konuş. Hiçbir bok anlamıyorum.

"Jennie, ben kimseye dokunamıyorum, kimse bana dokunamıyor."

"Taehyung aklım gerçekten çok karıştı lütfen daha açık konuşabilir misin?" Dedim ve telefonu koyduğum yerden alıp yatağa oturdum.-Uzatma kabloyu almayıda unutmadım.-

"Birlikte uyuyalım mı?"

Dedi ve telefonunu eline aldı. Oturduğu yerden kalkıp birkaç saniye sonra yatağa yan bir şekilde yattı, telefonunu karşısına koydu ve gözlerini kapattı.

Onun yaptığı gibi yatağa yan bir şekilde yattım ve telefonu karşıma koydum. Gözlerimi kapatmadan onu izlemeye başladım. Yüzü kusursuzdu. O kusursuzdu.

"Taehyung ne dediğini hâlâ anlamış değilim."

"Uyusana Jennie."

"Taehyung bilmek istiyorum." Gözlerini açtı ve benim onu izlediğim gibi beni izlemeye başladı.

"15-16 yaşlarındayken... Seul'daydım. Gece eve dönerken bir adam..." Gerisini getiremeden gözünden akan bir yaşla sustu ve yeniden gözlerini kapattı.

Gerisini deli gibi merak ediyordum ama gözünden tek bir yaş akmasını bile istemiyordum.

"O ad-"

"Merak etmiyorum, anlatma." Gözünün kapalı olmasına rağmen gözünden bir yaş daha aktı. "Taehyung ağlama."

"Uyursam geçer mi?"

Gözlerim dolduğunda dudaklarımı ısırdım.

Sen neden ağlıyorsun aptal!?

Bilmiyorum...

"Üzgünüm ama geçmiyor..."

"İyi ki yanımdasın Jennie."

"İyi ki yanındayım Taehyung."

-
Gözlerimi açtığımda dışarıda yağmur yağıyordu. Telefon sabitlediğim yerde durmamış ve düşmüştü doğrudan tavana bakıyordu. Gözlerimi ovuşturarak Taehyung'a baktım. Şu an Taehyung'un tavanıyla bakışıyorum. Tavanı bile müke- Abartma Jen.

YAĞMUR YAĞIYORDU. Madem ona hiç dokunamayacaktım listemizdeki maddeleri yavaş yavaş yapabilirdik.

Taehyung'a seslice bağırmama rağmen uyanmadı. Aramayı sonlandırdım ve yeniden aradım belki bunun sesine uyanabilirdi. Ya hiç açmazsa...