"Duydun mu?"
"Duydum." Dediğinde dudaklarımı ısırdım ağzımdan çıkan hıçkırığa lanet okuduğumda Taehyung konuşmaya devam etti. "Ağlıyor musun?"
İnkar etmem neyi değiştirecekti? Yada ağladığımı kabul etmem? 11053 kilometre öteden ne yapabilirdi? Aramızda yüzlerce dağlar, denizler ve şehirler vardı. Aramızda yaşayan milyonlarca insan vardı. Yolda yürürken bile karşılaşma ihtimalinizin olmadığı birine nasıl yardım edebilirdiniz? 11053 kilometre öteden...
"İyi ve güzel kadınlar hep ağlar..."
"Keşke aramızda 11053 kilometre olmasaydı. Keşke yanımda olsaydın. O zaman yanımda beni yalnız bırakmayacak bir arkadaşım olurdu."
"Benden başka arkadaşın yok mu?"
"Hayır."
"Seninle arkadaş olmak isteyen kimse yok mu peki?"
"Neden bunu soruyorsun!?"
"Ben yanında değilim. Yanında olabilecek bir arkadaşa ihtiyacın var." Neden beni düşünüyorsun Taehyung? Neden? Ben bile kendimi umursamazken sen neden beni umursuyorsun?
"Yanımda senin olmanı istiyorum." Bunu dediğime inanmıyorum. BUNU DEDİĞİME İNANAMIYORUM. Gözlerimi sımsıkı kapattığımda hastalığıma ilaç gibi gelen ses konuşmaya başladı.
"Yanında olamadığım için özür dilerim. Ağladığında gözyaşlarını silemediğim için özür dilerim. Sana sarılamadığım için özür dilerim. Özür dilerim Jennie..." Yapma. Yapma. Kalbimi hızlandırma. Bana iyi davranma. Yapma Taehyung, yapma...
Gözümden akan yaşları umursamayarak, "Yapma." Dedim. Yapmamalıydı. Bana iyi davranmamalıydı. Ona aşık olmamalıydım, bu yüzden bana iyi davranmamalıydı.
"Neyi yapmayayım?"
"Yapma işte... Deme öyle. Deme... Demeki, bu kadar uzaktan... Olmaz Taehyung. Bu kadar uzaktan olmaz..." Karşıdan gelen iç sesiyle ağzımdan bir hıçkırık daha çıktı.
"Jennie git ve benim için bir arkadaş edin. Olur mu? Orada tek olmadığını bileyim."
"Taehyung... Teşekkür ederim."
"Yemeğine ye sonra biraz dinlen. Ama bana üzülmeyeceğine söz ver." Gözlerimi açtım ve yukarıya bakarak gülümsedim.
Baba! Kızın tek değil. Ona değer veren biri var. Bana değer veren biri var baba...
"Söz. Üzülmeyeceğim."
"Yemeğini yiyeceğinede söz ver, ve arkadaş edineceğine de söz ver."
"Söz veriyorum... Hepsine söz veriyorum. Sende- Sende... Sende beni hiç bırakmayacağına söz verir misin?"
"Seni hiç bırakmayacağım. Söz veriyorum."
Kalbim bana ihanet etmeyi bırak ve normal atma hızına geri dön.
"Çok iyisin Taehyung..."
"Sende... Sende Jennie."
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Kilometre | Taennie
FanfictionHer şey Taehyung'un yanlış kişiye attığı bir mesajla başladı kim bilebilirdi saçma sapan bir mesajın büyük bir aşk doğrucağını? -Mesafeler aşka engel midir? -Aşka engel olan mesafeler değil, düşüncelerdir. Gözlerini kapatıp hayal edersen beni oluru...