Kilometre | Taennie

17-Aşkın En Güzel Hali

Nerden haberi olmuştu? Buraya mı gelmişti? Yanıma gelmiş ve beni başka birini öperken mi görmüştü? Hay ben böyle şeyin içine...

Sana pişman olacağını söylemiştim Jennie.

Kes sesini Taehyung diye tutturduğunuz kişi Jennie'yi asla öpemeyecek, asla sarılamayacak biri. Jennie gerçekten onun gibi birini mi sevmek istiyorsun?

"Bilmiyorum... Bilmiyorum... Yaptığım yanlış geliyor, ama bir yandan doğruda aklım çok karışık."

O kadına söz vermiştin. Ona Taehyung'a sarılacağının sözünü vermiştin. Yoongi'yle öpüşeceğinin sözünü değil.

Jennie genç bir kız. Ömrü hayatı boyunca sadece tek erkek mi girmiş olacak hayatına? Jennie çok güzel bir kız. Daha iyilerini hak ediyor.

"Susun! Kesin sesinizi!" Diye bağırdığımda kapı açıldı annem kapının pervazına kafasını yaslamış bana bakıyordu.

"Jennie tatlım. Kime bağırıyorsun?"

"He Ş-Şey bir o-oyun varda. Ona çalışıyordum." Atacağın yalanı...

"Anlıyorum. Jennie tatlım seninle biraz konuşabilir miyim?"

"Ne hakkında?"

"Her şey. Baban gittiğinden beri olan değişen davranışlarımdan, size olan ilgisizliğimden, annelik görevimi yapamayışımdan." Annem kalıyı tamamen açtı ve içeri yanıma gelip elini yanağıma koydu. "Canım kızım. Kendimden nefret ediyorum." Gözünden bir yaş aktığında yumuşamayı hiç istemiyordum. Ben yaşadıklarımın bir tanesini bile hakedecek bir şey yapmamıştım. Yapmamama rağmen her şeyin bedelini ben ödemiştim.

"Ben üzgünüm bebeğim... Seni üzdüğüm için üzgünüm. İki yıldır seni annesiz bıraktığım için üzgünüm güzelim. Ama bak ben daha ölmedim, ölene kadar yanında olacağım. Bundan sonra eskisi gibi olacağız. Sırlarını bana söyleyebilirsin. Arkadaşlarının, abinin, kardeşinin dedikodusunu birlikte yapabiliriz." Kollarımı onun boynuna sımsıkı doladığımda Tanrı'ya şükrettim. Annemi bana kurtarıcı meleğim olarak göndermişti.

"Anne ben seni çok özledim."

"Bende bebeğim, bende..."

-

Annemle koltuğa uzanmış televizyondaki bir programı izliyorduk. Ona danışmak için cesaretimin toplanmasını bekliyordum. Belkide diyip hemen kurtulmalıydım. Evet evet diyip hemen kurtulmalıydım.

"Anne?"

"Hmm?"

"Sana bir şey sormak istiyorum." Omzuna koyduğum başımı okşarken saçlarıma bir öpücük kondurdu. "Söyle bebeğim."

"Sen hiç kalbin ve aklın arasında kaldın mı? Yani şöyle kalbini seçersen canın yanacak biliyorsun. Aklını seçersen duygularının olmadığı bir kişiyle olacaksın. Sence hangisi canımı daha az yakar?" Annem beni omuzlarımdan yavaşça geri itmiş ve bana anlamayan bakışlar atmıştı. "Hayatında birileri mi var Jennie?"

"Yani ş-şöyle.. Aslında hayır... O manada mı... Anne birisi çok uzakta ama yakınımda... Biriside çok yakın ama çok uzağımda.... Duygularım arap saçı gibi olmuş durumda. Ve ben bugün yapmamam gereken bir şey yaptım. Huh... Ben- Ben... Off. Ben birisini öptüm, hemde dudaklarından. Ama valla ilk o öptü, sonradan o beni öpmedi ama ben onu öptüm." Annem bana anlam veremediğim bakışlar atarken ellerini saçlarımda gezdirdi.

"Kızım bunu bana sorma, doğru kişiyi bulacağından eminim. Hangisi seni daha iyi hissettiriyorsa onu seç. Ama sevmediğin, istemediğin birini seçme. Duygular hissetmediğin birini öpme. Olur mu?" Kafamı hızla olur anlamında salladım ve kollarımı anneme dolayıp kokusunu içime çektim. Cennet kokuyordu...