Tododeku• /BNHA\

11.Bölüm

Evet size geç gelecek demiştim aklıma esti yazayım dedim bide bu bölümü yazmadan önce bi my hero academia karakatürü tasarladım fazla uğraşmadım çünkü karalama oldu direkt bölümün sonuna atlamayın bak önce kitabı okuyun sonra görürsünüz sona koyacağım.

Deku Pov

Sonrası karanlık

uyandığımda bi hastanedeydim ayağa kalktım ve koridorda yürümeye başladım etraf çok sessizdi sanki bir tek ben varmışım gibi en son ne olduğunu hatırlamaya çalıştım ve ah evet o adamla olan maçı kazandım dur...

Koridorda çıplak ayaklarla yürürken yerde biraz kan gördüm ben hayla bir kahramanım oraya doğru adımlarımı hızlandırdım ve ve...

Endavour s-s-shoto nun yerdeki kanlı cesedini bıçaklıyordu gözümden yaşlar akmaya başladı sonra enji elindeki kanlı bıçağı shotonun defalarca sapladığı vücuduna saplayarak orda durmasını sağladı ve ayağa kalktı.

"Ooooo bakın burda kimler varmış bakalım bu acıyla yaşaya bilecek misin?~"

"S-s-ss-en"

Ağlamaktan ve titremekten konuşamıyordum inanın bana annem ölse bu kadar olmazdı...

Enji ayağa kalktı ve shotonun ölü cesedini tekmeliyip ortadan kayboldu sonra bir anda bir ışık gördüm.

Ve uyandım!

Başımda shoto hariç her kez vardı ben ben ağlama krizine girmiştim bu daha öncede olmuştu ki kacchan bunu biliyordu bi anda herkes beni sakinleştirmeye çalıştı nefes alamıyordum.

Sonra bakugou shotoyu çağırdı...

Koşarak yanıma gelip kulağıma fısıldadı "merak etme meleğim ben burdayım sakin ol lütfen"

Bi anda göz yaşlarım yavaşlamaya ve nefesim düzenlenmeye başladı bu bu bu kabus hayır resmen cehennemdeydim.

Konuşamayacak kadar titriyordum ama shoto beni sıkınca bi anda titrememle bütün kaygı, korku, endişe hepsi hepsi bi anda yok oldu sonra doktorlar gelip herkezi çıkardı shoto hariç.

"Meleğim anlatmak ister misin?"

Başımı "evet" anlamında salladım ve kabusu anlatmaya başlar başlamaz göz yaşlarım akıp titremeye başladım bitirdiğimde ise daha fazla konuşamayacak haldeydim shoto beni dudaklarımdan öpüp bir elini belime diğer elini ise saçlarıma daldırarak kafamı onun omuzuna koymamı sağladı ve kulağıma sakinleştirici bir tonda konuştu.

"Çok üzgünüm meleğim sana bu acıyı tekrar hatırlattığım için"

Diyerek bana daha sıkı sarıldı bense onun omzunda ağlamaktan, yorgunluktan ve shotodan uyuya kaldım.

Uyandığımda shoto bana sarılmış uyuyordu bu anı bozmak kesinlikle istemiyorum o yüzden shotoya dahada sokulup uyudum.

Todoroki POV

Ah meleğim uyandı ne yapacak acaba ah aw bana sarılıyor aynı kuğalaya benziyooor.

Aslında kabusunu bana anlattığında bile içimi ürpertti ve bu onu gerçekmiş gibi gördü bana panik atak geçirdiğini söylediklerinde otomattan su almaya gitmiştim böyle denince saniyesinde odaya gidip ne olduğunu anladım ağmala krizine girmişti
bakugouyu ilk kez ızukuma bağırmadan nazikçe konuştuğunu gördüm ona sorduğumda ise bunun 4 olduğunu söyledi ilk 3 nedenini sordum ama cevap vermedi sanırım bu baya özele giriyor ve meleğime bu tür sorular sorup korkutucu günlere dönmesini istemiyorum. Sanırım onun benden daha kötü çocukluk yaşadığına dair teorilerim var ama nasıl hep bu kadar pozitif yani kötü bir çocukluk yaşadıysa soğuk olmaz mı insan sanırım bu konuda benden daha güçlü...