YABANCI

Evin kapısı kırılıcak gibi çaldığında annemle yengem yanımda bana ne olduğunu soruyordu.

Yengem koşarak kapıya baktı .

Birden,

'Aaa .'

Diye bağırdı ince sesiyle .

'Samet bu halin ne ?'

Diye sordu yengem.

'BİRŞEY YOK . '

Diye kükredi abim .

Ben daha çok korkup anneme sarıldım .

'Nerde o ?'

Diye sordu .

'Kim ?'

'KİM OLUCAK .'

Diye tekrardan kükredi .

'Aybuke mi? '

Dedi yengem.

'Evet .'

'Ne oldu sana ?'

Diye tekrar sordu yengem.

Abimin sinirle içeri girdiğini fark ettim .
Arkasından bir daha zil çaldı bu defa diğerleri gelmişti .
Odamda annem bana baktı.

'Ne oldu ?'

Diye sordu kısık sesle .

'Birşey yok .'

Diyip tutuğum göz yaşlarımı bıraktım .
İnsan sinirliyken niye ağlar ki, çok saçma !

'Oğlum sizin bu haliniz ne ?'

Dedi yengem .

'Yengem içeri geçelim konuşuruz .'

Çakır abimin sesini duydum .

'Aybuke nerde ?'

Diye sordu .

'İçerde dur çağırayım .'

'Yok çıkmasın o odasından, kızı zaten hırpaladılar .'

Dedi abim .

'KES SESİNİ .'

Bağrışını duydum .

Annem hemen ayaklandı .
Bende peşinden gittim .

'Ne oldu ?'

Diye sordu babam.

'Senin bu orospu kızın .'

'ABİ .'

Diye kükredi Çakır abim .. abimin o söylediği o kadar kalbimi acıtıyordu ki .

'YALAN MI ?'

'ARTIK ABİMSİN DEMİYCEM O YÜZÜNÜ DAĞITICAM .'

Diye bağırdı .

'KESİN... İNSAN GİBİ ANLATIN SENDE BİR DAHA KIZIMA BÖYLE BİRŞEY DERSEM BU YAŞINA GELMİŞ DEMEM HEM KARININ HEM ANNENİN ÖNÜNDE TOKAT MANYAĞI YAPARIM SENİ SAMET .'

Babamın bağrışıyla Samet abim biraz daha sesini düzeltti .

Çakır abim yanıma geldi .

'Sen Borayı da al Elçinlere geç gerekirse annem annesiyle konuşsun orda kal .'

Diyip anlımdan öptü.

Fısıltılı çıkan sesimle,

'Özür dilerim .'

Dedim .

Yanağımı okşayıp bana gülümsedi .

'Herşey yolunda .'