He's My Kidnapper

Chapter 27

Hindi ko alam kung ilang minuto na akong nakatitig sa kanya habang sya ay nakaupo sa sofa at nakikipagtitigan din sakin. Nagngingitngit ako sa galit at gusto ko syang sigawan at sabihin ang mga sinaulo ko ng linya pero walang lumalabas sa bibig ko na isa sa mga yon

"Ang kapal mo" Ang tangi kong nasabi. Nakita kong yumuko lang sya at tila nakikinig at nagiintay sa susunod ko pang sasabihin

"A-Ang kapal kapal ng mukha mo" bulong ko

Huminga ako ng malalim at kinakalma ang aking sarili. Gusto ko syang bulyawan, ang sabihin na wala syang kwenta at wala na syang babalikan pero hindi parin ako kumalma

Naramdaman ko ang biglang pagpatak ng luha ko. Bwisit na luha to!

Inis na pinahid ko ang luha sa pisngi ko bago ulit sya tignan. Tulad kanina ay nakayuko parin sya

"I'm sorry"

Pagkarinig ko non ay bumangon ang sakit at galit sa dibdib ko kaya agad ko syang nilapitan at sinabunutan.

"Hayop ka! Hindi mo alam ang naramdaman ko nung gabi na yon! Yung gabi na tumatatak sa isip ko ang mga pinagsasasabi mo! Kung paano ako nagpakatanga at nagpagamit sa inyo! Kung alam ko lang sana na ganito ay sana tinabunan ko na ang mukha mo ng unan. I loathe you!" Sigaw ko sa habang sinasabunutan ko sya. Wala syang ginagawa, ni hindi nya ako pinigilan kaya nung tumayo sya para yakapin ako ay tinulak ko sya at ubod na lakas kong syang sinampal

Dinuro ko sya at hinampas sa dibdib bago magsalita.

"Kinamumuhian kita! Alam no ba yon ha? Ni ayaw kong banggitin ang pangalan mo at alam mo kung ano ang pinagdadasal ko? Ang sana ay hindi na kita nakilala" Proud ako sa sarili ko na hindi ako nautal kahit na umiiyak pa ako at lahat ng sinabi ko ay totoo

Rumehistro sa mukha nya ang gulat pero mabilis na napalitan ito ng takot. Yeah right, talagang matakot ka Darrhius.

"No. Don't say that baby" aniya at pilit akong niyayakap pero tinutulak ko pa din sya

"Baby your face! Let me go! Ano ba?! Hands off of me!" Inapakan ko yung paa niya at kinalmot ko yung braso nya pero hindi nya parin ako binitiwan

"Don't move. You may harm our baby" he whispered in my ears kaya napatigil ako. Kahit bakas na ang mga sugat sa braso nya at ang namumulang pisngi nya ay inaalala nya pa din ang baby? Bakit?

Ilang saglit na katahimikan ang namayani at tangi mga hinga at hikbi ko lang ang naririnig. Habang sya ay nakayakap parin sakin

Nanatili kami sa ganoong pwesto bago ko naisipang magsalita

"Bitiw" bulong ko at nagpapasalamat ako na binitiwan nya ako. Tinignan ko ang mukha nya. Magulo ang buhok at may mga tuyong luha sa pisngi. He cried?

"Can you please hear me out?" His eyes are pleading na parang sinasabi na kailangan kong makinig sa explanations nya.

Umiling ako. Hindi. Ayoko. Dahil baka kapag narinig ko ang explanations nya ay manghina ako at bumalik sa kanya. Ayokong maging mahina ako sa paningin niya

"Ayoko" Di ko alam na nai-voice out ko pala ang nasa isip ko

Nag-iba ang reaksyon nya at makikita mo pagkabigo sa mga mata nya. He is so transparent and I can be able to read him pero bakit ganon? Bait hindi ko magawang maawa

"Noelle please let me explain. I'll do anything. If you want me to beg then I'll beg. If you want me to kneel and I'll kneel just listen to me please?" aniya sa mababang boses

"Stop this nonsense thing Darrhius. Wala ng magbabago kahit mamatay ka dyan" Sabi ko atsaka sya nilagpasan pero hinigit nya ako pabalik

Nagulat ako nung lumuhod sya at niyakap ang mga binti ko. Not now Noelle! Wag kang magpauto. Wag kang magpakatanga!