Julia's POV
Kanina pa ako nandito sa bahay nina Kath. Habang naguusap kami, eh bigla nalang natahimik si kath. Parang ang lalim naman ata ng iniisip neto. Biglang mapapa-smile. Tapos bigla nalang may tutulong luha sa kanyang mga mata. Lokaret na ba siya? Nasiraan na ba?
"HOY SIS! Ok ka lang? Natuluyan ka na ba? Siraulo na? Ano? Dadalhin na ba kita sa mental?" inalog ko lang yung braso niya. Napatingin naman siya sakin agad. Nako. Malala na bestfriend ko..
"Lokaret ka rin noh? Wala to. Ok lang ako. May naalala lang.." siguro yung mga memories with The Great Manloloko Enrique nanaman ang naaalala niya. -.-
"Hay na'ko sis! Nageemote ka nanaman jan! TAMA NA YAN! You've had enough! stop it na! move on! Kalimutan mo na siya. madami pang iba jan na mas deserving sa love mo! CHEER UP dear!"
"Sis, alam kong alam mo na hindi madali yang sinasabi mo" matigas talaga ang ulo ng babaeng to. -.- Tss.
"Hay sis. Ewan ko sayo. Siguro balang araw, may darating rin na tamang guy for you"
"Alam mo naman sis na for me, siya na yung tamang guy diba?" hay. Mahal na mahal nga niya..
"Ngayon lang yan sis. Bago pa kasi. Don't worry. Makaka-move on ka rin." hinawakan ko lang yung kamay niya. Napangiti naman siya. I know, di siya makakamove on agad. Pero soon. Darating ang araw na pagtatawanan nalang niya ang lahat ng nangyari sakanya..
"Sana nga sis. Sana nga.." tiwala lang sis. Tiwala lang.
Biglang namang may kumatok sa pintuan. Nung pagbukas ko, sila Diego at Daniel pala.
"Oh buti naman naisipan nyo pang humabol at pumunta dito?" tinarayan ko lang sila. Abah, late na noh!
"Sorry naman Juls! Mahirap kayang mag-cutting! Kumuha pa kami ng tiempo" whatever Diego. -.-
"K". inirapan ko lang siya. Ni wala manlang "Hi, namiss kita","i love you" o kahit yakap manlang. LETCHE! Kailan kaya to kakain ng madaming asukal nang maging sweet naman kahit papano sakin? </3
Kath's POV
Tatlo na silang andito ngayon. Yung totoo? Broken hearted lang naman ako ah? Di naman ako nabaldado o nagkasakit manlang. --"
