Kath's POV
Pagmulat ko, agad kong nakita sina Seth, JC at Miles.
Teka? Asan ako? Asan kami?
"Salamat naman at nagising ka na Kath! Nagalala kaming lahat sayo!" sabi ni Miles.
"Oo nga Kath. Lokong Daniel yun ah! Di na nagparamdam! Iniwan ka b--"
"Seth! SI DANIEL! NANGANGANIB ANG BUHAY NI DANIEL! KAILANGAN NATIN SIYANG PUNTAHAN!"
"Ano bang pinagsasabi mo Kath?" JC.
"Si Daniel! Kinuha siya nung nagpapadala sakin ng threats! Kailangan nating sagipin si Daniel!" umiiyak na ako. :'( si beh..
"Teka, kumalma ka muna. Paano mo nasabi na kinuha nga siya?" chineck ko naman yung damit ko. Suot ko pa din naman. Agad kong kinuha yung sulat na nakita ko sa bulsa ko.
"This! Read this! Nasakanila si Daniel! We need to save him! We need to save my behtot :'(" baka ano pa ang gawin sakanya. Di ko kakayanin.
"OMG! Sino ba talaga tong bruha/bruho?! Nakakainis na siya!" sabi ni Miles.
"Oo nga. Kailangan natin masagip si Daniel!" sabi ni Seth.
"Pero paano?" sabi naman ni JC.
"Ganito. Magsstay tayo sa bahay. Im sure magpapadala siya ng something. Tapos, babantayin natin ang kung sino man ang makalapit sa gate niyo. Tapos sunggaban natin! Pilitin natin magsalita at sabihin satin kung asan si Daniel!" brilliant idea Miles! Pero teka? Parang papalpak ata?
"Teka sure ka ba jan?" oh see? Pati sila Seth, parang nagdadalawang isip pa eh.
"Oo naman! You'll see! It'll work! :D" oh sabi mo eh.. Pero si Daniel :< Kamusta na kaya siya?
Pag may nangyaring masama kay Daniel, papatayin ko talaga kung sino man yun! ><
So yun nga, tange ko rin eh. Kala ko nasa hospital kami, yun pala andito lang kami sa bahay ko. -.-
