Tilted

Chapter 10

Kakauwi ko lang mulang law school and I am very exhausted. Yung feeling na tired ka pero wala kang ginawa. It's your soul who's tired not the physical you.

In short, mentally and emotionally exhausted, that's what I am feeling.

I lay down in my bed and stared at the white ceiling above, having thoughts in my head. Thoughts making my head and heart ache badly. I miss someone, I miss that special person.

I sighed and may kinuha sa bag ko, it's my journal. Nag promise pa naman ako sa sarili kong magsulat dito sa first day ko sa law school, pero dahil nga nabusy and maraming naganap, nakalimutan ko nang tuluyan.

I opened the page and nagsimula na nga akong magsulat.

August 16, 2020

Dear Journal,

Heto ako ngayon, nasa dorm. Akalain mo, this room has two queen sized beds and mayroon pa talaga akong room mate. Well, the experience is great so far. Hindi naman ako nasagasaan o namurder so walang dapat ipag-alala sina mom and dad.
Exhausting din palang malagay sa ganitong situation.

Like, that freaking Kenneth Villanueva is my room mate, so much of a struggle, nakakaloka talaga hay nako Darla, my wrinkles, pakitawag si Bimby please.. Charot, alam mo yun, What if I am just dragging myself to this chaos? Or is it just me imagining all of it, ay basta ewan ko nalang.. Kakagigil din minsan eh, ughh..

Life is like a ball, kailangan mong makashoot like in reality, gusto mong mashoot o ma achieve yung mga goals mo in life. Para wala eh, darating at darating din yang mga hardships churva churva na yan sist.. Expected na as always so hindi na ako magugulat. Nanggigil lang HAHHAHA. Besides, sabi ng land lady lalayas rin si Kenneth in about a month so salamat.. Freaking grateful here.

Napahinto nalang ako sa pagsusulat nang narinig ko ang pintuan na bumukas. Shocks, muntik na akong mahuling nagjojournal, sinusulat yung feelings on a crappy notebook, well who expects na I can also do this kind of stuff? Shocks..

Pumasok si Kenneth at humiga sa kanyang kama.

"Ba't ka kasi tuluyang pumasok nang hindi ka man lang kumakatok?" naiinis na tanong ko sa kanya.

"Room ko din to, It's up to me kung kakatok ako o hindi, so sorry nalang, hindi yan kasama sa majestic golden rules mo, all right?" sabi niya habang nakapikit mata.

Ahh, nakakainis I don't like it when people comes in sa room na walang paalam, for me it's just rude..

"Umalis ka nga sa paningin ko, gawin pa kitang punching bag ng de oras.." I told him angrily clenching my fists.

"Hay Amabella, kung ako sayo maghanda ka na para mamayang night class and magluto ka na ng late lunch mo kung ayaw mong malate nanaman mamaya.." hala siya, wala man lang reaction, for his information kaya ko talaga siyang gawing punching bag, argh!!

"Nakakagigil ka! Napakakontrabida mo talaga!" I shouted at him.

"Thank you miss magandang suplada." he said and I almost puked, How dare he? Akala mo naman close na close kami, yucks.

"Don't call me magandang suplada nga, it sickens me, ugh.." I told him.

"All right, miss Conyo.." and here we go again with that Conyo Conyo stuff, nakakainis lang.

"Tumigil ka na nga, shut up!!" sigaw ko sa kanya.

"Relax ka lang, mahina ang kalaban okay??" he told me calmly, how can he even be calm when para na akong lion dito nagsisisigaw (brought to you by mimiyuuuh: Roar Roar Roar ROAR!)

"Ewan ko sayo, bumili ka ng pagkain mula sa convenient store, heto pera.." kumuha ako ng 500 mula sa pitaka ko at linagay ko sa kama niya.

"Hello? Hindi mo ako utusan.."

"Edi wag." binawi ko ang pera but dali dali niyang hinablot sa akin

"Wag, sayang din ito noh? Makakabili tayo ng sandwich, cup noodles, tubig at marami pa.. Kaya hintayin mo ako dito." sabi niya at lumabas ng kwarto.

Heh, ang arte arte pa, bibili rin naman. Ang labo niya promise, sometimes napapaisip ako kung brain dead ba talaga siya.