Night Changes // JIMON ✔

15•Gitmek İstemiyorum

Seni bırakmak istemiyorum...

×××

"Geri dönecek miyiz?" diye sordu Simon. Jace başını salladı.

"Bilmiyorum. Alec'i arayayım." dedi ve telefonunu çıkardı.

"Jace hep birlikte kalmamız gerekecek. Birlik olmamız gerekecek." dedi Alec.

"Evet. Dönelim mi? Nerdesiniz?"

"Hayır. Enstitüye gideceğiz." dedi ve kapattı Alec. Jace ona sorgulayan gözlerle bakan Simon'a döndü.

"Enstitüye gidiyoruz."

°°°

Jace ve Simon enstitüye giderken hiç konuşmadılar. Vardıklarında herkes çoktan varmıştı.

"Jace." Alec direkt yanlarına geldi ve arkasından da Izzy. " Bu gece iyi dinlenin. Simon sen de. Yarın akşam hep birlikte göreve çıkacağız." dedi. Jace kendinden emin bir şekilde kafasını sallarken Simon biraz endişeliydi. Ama bundan geri dönüş yoktu.

"Kaç kişi olacak görevde?" diye sordu Jace.

"Çok fazla. Her zaman olduğundan çok daha fazla." dedi Izzy. Jace yine başını salladı. "Bu sefer olacak."

"Raphael de orada olacak." dedi Izzy. "Bu sefer başarılı olacağız."

"Umarım." dedi Jace.

"Siz bu gece birlikte olun." Izzy'nin bu söylediğiyle Jace ve Simon aniden başını kaldırdı.

"Ne?" İlk tepki de Simon'dan geldi.

"Yani birbirinize göz kulak olun. Saçma sapan şeyler yapmayın. Ertesi gün göreve gideceğinizin bilincinde olun." dedi Izzy. Jace ve Simon başını salladı.

"Peki... Gidin o zaman." dedi Alec. Jace ve Simon birbirine baktı.

"Simon nerde kalacak yani?" dedi Jace.

"Senin odanda aptal." dedi Izzy ve o da kendi odasına gitti. Alec de çoktan gitmişti. Jace ve Simon kafası karışmış bir şekilde orda kaldılar.

"Gidelim." dedi Jace en sonunda. Simon da hiçbir şey demeden onu takip etti. Başka bir şansı yoktu zaten.

Jace'in odasına girdiklerinde ikisi de huzursuzdu. Bu odada Simon'a göre asla olmaması gereken şeylerin, Jace'e göre ise elinde olmayan yoğun duyguların anısı vardı. İlk öpücükleri...

Simon boğazını temizledi. Jace ona baktı.

"Oturabilirsin." dedi koltuğu göstererek. Simon hiçbir şey demeden oturdu. Jace de o sırada duşa girmek için hazırlanıyordu. Çok terlemişti. Hiç tereddüt etmeden, Simon'a acı çektirmek ister gibi üzerindekileri çıkardı. Simon bakmamaya özen gösteriyordu. Ve aklına bir şey geldi. Keşke gelmeseydi...

"Duşta da yalnız bırakmayacaktın." dedi. Asla kabul etmeyeceğini biliyordu. Jace sürekli bir şeyler söylerdi. İş yapmaya gelince...

"Gel." dedi Jace Simon'ı şaşırtarak. Simon hayatında verdiği tüm kararlardan pişmanlık duydu o an. Yerinden kalkmadı. Jace bunu fark edince onun yanına geldi ve üzerine eğildi. Yarı çıplak olması dışında hiçbir sorun yok. Jace elini Simon'ın bacağına koydu. "Başına bir şey gelmesin." dedikten sonra Simon'ın elinden tuttu bu sefer. Simon'ın başka şansı kalmamıştı. Peşinden gitti. Yani... Bu durumdan nefret ediyor ya da tiksiniyor değildi. Sadece Jace'in şu anki dengesizlik durumunu göz önüne alırsak tehlikeliydi. Girerlerdi, çıkarlardı. Jace hiç olmamış gibi davranıp Simon'ı deli ederdi. Simon bundan korkuyordu.